ZACHT, MAAR RADICAAL FLAMINGANT

Het Actiecomité Vlaamse Sociale Zekerheid zette vorige zondag met een nationale meeting een voorlopig orgelpunt achter zijn acties voor de splitsing van de sociale zekerheid. Het Actiecomité, een tijdelijk samenwerkingsverband binnen de Vlaamse Beweging, bewerkte de voorbije maanden langs diverse kanalen de Vlaamse politici. Die kregen een stevige brochure toegestopt waarin alle argumenten pro splitsing uitvoerig worden gedocumenteerd : eigen beleidsklemtonen, efficiëntie van het beleid, responsabilisering, de geldstromen.

Het brein van het Actiecomité is Eric Ponette (58 j.), hoogleraar aan de faculteit Geneeskunde van de KU-Leuven en radioloog in het universitair ziekenhuis Gasthuisberg. Ponette is al jaren actief in de Vlaamse Beweging. Sinds 1990 is hij voorzitter van het Verbond van Vlaamse Academici, een vereniging van Vlaamsgezinde universitair gediplomeerden. Voordien hanteerde hij zes jaar de voorzittershamer van de Vereniging Vlaamse Professoren Leuven. Zijn medische specialisatie stuwde hem naar het dossier van de sociale zekerheid : de Waalse meeruitgaven in bepaalde takken van de gezondheidszorg, zoals de radiologie, gaven destijds de aanzet tot het debat over de splitsing van de sociale zekerheid.

Het flamingantisme kreeg Ponette van thuis mee. “Mijn vader kwam uit een Franstalige familie uit Ronse, een Oost-Vlaams stadje aan de taalgrens met faciliteiten voor de belangrijke groep Franstaligen. Als enige in de familie is mijn vader overgestapt naar het Vlaamse kamp. Wij zijn dan ook in het Nederlands opgevoed.”

Ponette noemt zichzelf zonder complexen nationalist, maar voegt er meteen aan toe : “Het nationalisme is bij mij nooit in tegenspraak geweest met een ruime internationale belangstelling. Bovendien wil ik beklemtonen dat ik elke vorm van geweld afzweer.” De Leuvense medicus is de rust zelve, het tegenbeeld van de tafelspringer of beroepsbetoger die men zich bij een radicaal flamingant vaak voorstelt. Zijn hobby’s : vogels observeren en hengelen.

De Leuvense prof heeft de splitsing van de katholieke universiteit meegemaakt, niet op straat maar van binnenuit. “Ik ben twee jaar assistent geweest aan de UCL, net voor de splitsing. Uit die periode heb ik een goede samenwerking overgehouden met Franstalige collega’s-radiologen. De samenwerking was na de splitsing veel beter dan ervoor. Er was geen sfeer van concurrentie meer, wat ruimte bood voor een meer volwassen relatie. Het is in die geest dat ik geloof dat een verdere opsplitsing van België zal leiden tot een gezonde samenwerking tussen Vlamingen en Franstaligen.”

LUC SILLIS (MELI PARK) Thuis vijftien kinderen, bij Meli 300 werknemers.