Yes, he can?

Tiger Woods viert eindelijk zijn wederoptreden. Naar zijn conditie is het voorlopig gissen.

Hij is terug. Vorige week kondigden de organisatoren van het WGC-Accenture Match Play Championship in Marana (Arizona) met trots aan dat ze een wedstrijd tussen Tiger Woods en Brendan Jones op de affiche hadden, meer bepaald op donderdag in de eerste ronde. Meteen het eerste optreden in een toernooi van Woods, sinds zijn overwinning in de US Open op Torrey Pines vorige zomer. Daarna, in september 2008, liet de Amerikaan zich immers opereren aan de kruisbanden van de knie, en het bleef heel lang wachten op de officiële aankondiging over zijn wederoptreden.

Nu is het dus zo ver, maar Woods zelf tast volledig in het duister over het niveau dat hij haalt. “Ik hoop dat ik heel snel het juiste ritme vindt. Dat ik mijn eerste wedstrijd speel in een matchplayformule, waarbij iedere hole een duel op zich is, kan me alleen maar helpen. Zo ben je verplicht om meteen voluit te gaan. Op training verloopt alles in ieder geval naar wens. Ik voelde dat het tijd was voor mijn eerste officiële wedstrijd.”

De nummer één van de wereld won dit toernooi vorig jaar. Hij versloeg toen zijn landgenoot Stewart Cink in de finale. Potentiële tegenstanders in Arizona zijn topspelers: Sergio Garcia, Padraig Harrington en Vi-jay Singh. Maar ze schrikken de 33-jarige Amerikaan die al veertien majors won, helemaal niet af. Zijn zegedrift is ongeschonden, hoewel hij tijdens zijn revalidatie erg heeft genoten van het gezinsleven, met zijn echtgenote Elin en hun twee kinderen: Charlie Axel werd kort na de operatie van Woods geboren, en de kleine Sam Alexis is nu anderhalf.

De naam van de jongste spruit, Charlie Axel, is een verhaal op zich. Axel is immers de voornaam van de broer van Elin, de Zweedse echtgenote van Woods, en Charlie is de voornaam van Sifford. Dat is de 86-jarige Amerikaan die in 1961 als eerste kleurling deelnam aan het profcircuit, en daardoor het boegbeeld werd van de strijd tegen een oude regel in de Amerikaanse PGA, die stelde dat alleen blanken mochten deelnemen.

“Het houvast dat ik thuis vond, was heel belangrijk voor mij”, zegt Woods nu. “Heel aangenaam ook. Het deed me ook vaak denken aan de speciale band die ik had met mijn vader.” De beste golfspeler van de wereld verwijst inderdaad graag naar zijn vader Earl, die in mei 2006 overleed aan de gevolgen van prostaatkanker. De man was bijzonder belangrijk voor Woods’ carrière. (T)

John Baete