Yankees, go Belgian!

Je moet een grote natie zijn om het Verdrag van Kyoto naast je neer te leggen en te bepleiten dat technologie en markt dat knevelakkoord zullen overklassen. Je moet een grote natie zijn om de woordenkramerij van de Verenigde Naties te snappen en, zonder je te bekreunen om het schijnheilige gehuil daaromtrent, Saddam Hoessein en later de ayatollahs te verjagen uit hun folterkerkers. Je moet een grote natie zijn om een president te herkiezen die offers vraagt en een beleid van offensieve democratisering voorstaat dat soldatenlevens kan kosten. Je moet een grote natie zijn om een ambassadeur in Brussel te benoemen die achterdochtig zegt te zijn over de Belgische regering (zie blz. 28). Premier Guy Verhofstadt vertelt hoezeer hij begrip heeft voor mijn bedenkingen over het slechte investeringsklimaat in België, signaleert Tom Korologos – onderverstaan, hij zal er wat aan doen. De premier keert amper zijn rug of een van zijn ministers bedenkt een zoveelste onnozelheid om de kosten van de zorgsector te verhalen bij de geneesmiddelenindustrie. Uit de prijzen van geneesmiddelen kan iedere volksverlakker een slaatje slaan. De omgang met de geneesmiddelenindustrie wordt voor de buitenlandse kandidaat-investeerders in België een overduidelijk bewijs dat deze regering niet leidt, zij knoeit. Bij knoeiers voelen multinationals die kunnen kiezen uit tien andere landen zich onpasselijk.

La Fontaine schreef over de krekel en de mier. De krekel danste een lange zomer en bleef achter zonder voorraad; de mier werkte en had een lekkere schapraai. Het futiliteitje is toepasselijk op Europa en de VS en is evenzeer toepasselijk op België. De VS investeert in zijn defensie, in zijn militaire industrie, in zijn industrieel onderzoek, in zijn genetisch gewijzigde gewassen, in zijn kernenergie. Europa belijdt een sterkere defensie met de lippen, kakelt dat het oorpijn doet over iets dat ‘Lissabon Agenda’ heet en ons tot de meest kennisintensieve wijk van de planeet zou moeten maken tegen 2010 (de einddatum wordt met de dag rekkelijker), is bevreesd voor bio-agricultuur, atoomstroom, chemie en nog zowat zaken, laat zich afdreigen door voorspeld islamgeweld om een land binnen te halen in de Unie waar negen op de tien Europeanen niet van willen weten.

Europa heeft een mooie truc om zichzelf te bedriegen. Het is een truc die Vlamingen bekend moet voorkomen, want zij passen hem al lang toe. De eigen onmacht om machtig te zijn en de consequenties van die macht te willen, wordt verheven tot een moreel ideaal. Zie ons jammeren, dus hoe goed zijn wij en hoe slecht is de machtige.

Is dit oordeel over Europa schandalig? Klik naar de webstek van Trends-Tendances, www.trends.be/fr/extra. Daar verschijnt Mapping The Global Future van een CIA-denktank, acht dossiers die bewijzen dat Europa in 2020 een sukkel is. Kan het anders? Als gekken slaan bijvoorbeeld onze ministers op de borstkas van België om de patiënt economische dynamiek in te pompen. Johan Vande Lanottes De vergrijzing voorbij was nog niet vergeten na een weekeindrimpel van interesse of Guy Verhofstadt stuurt de Europese regeringsleiders een nota om de EU-economie aan te zwengelen. Zijn Vijfkamp Europa is het zoveelste voer voor papiermanden.

Heren, regeer, doe! Aan papieren stoerheid gaan Europa en België ten onder.

Frans Crols