WWW en BDBH

De prins van de exporterende Belgen is niet langer de koninklijke prins, maar prins pc. Het World Wide Web vervangt morgen de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel (BDBH) en Export Vlaanderen. Efficiënter, ogenblikkelijker, goedkoper. Met een pc, een microfoon en een cameraatje praat u dag en nacht met uw klant in Karachi. Morgen spreekt u Nederlands met hem dat hij, door het vernuft van Lernout & Hauspie, geserveerd krijgt in het Urdu. Vandaag al kunt u de infobank van de BDBH missen. Met enig talent – vraag het desgevallend aan uw zoon of dochter – vist u wereldwijd webstekken die u verklappen wat u wil. Schakel een digitale butler in en het wordt nog eenvoudiger.

Er zijn van die kwesties die een storm ontketenen in een glas water. Het lot van de BDBH, en laten we eerlijk zijn, het lot van Export Vlaanderen, is zo’n kwestie. Je sopt er eenmaal je pen voor in de inktpot, want een standpunt is netjes. De kwestie beroert echter weinigen. Heeft Barco ooit één monitor meer of minder verkocht door het bestaan van de BDBH, heeft Corona-Lotus ergens een ton koek meer kunnen slijten omwille van Export Vlaanderen? Waarschijnlijk in de tijd van de postkoets, maar niet meer de jongste jaren. Handelsmissies zijn plezierig; zij mengelen een aangenaam gezelschap, een leuke reis en een interessant bezoekenschema met mondaine momenten. Uiteraard wekt het stoppen van deze folklore heimwee op. Uiteraard is het verheffend om met monseigneur te kunnen klinken bij de Belgische ambassadeur in Timboektoe. Uiteraard zal men anno 2000 blijven doen alsof dit de ware weg is om de Belgische uitvoer te promoten. Het redden van unecertaine Belgique staat daarvoor te hoog in aanzien. De bedrijfsleiders van de basis, en we geloven ook het merendeel van de ondertekenaars van de Open Brief van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), zijn té verstandig om niet te snappen dat hier hypocrisie meespeelt.

Wie hoeft handelsmissies? Misschien moet je vandaag op die wijze nog naar dictaturen als Iran, China, Cuba en Noord-Korea, waar je uitsluitend gekneveld binnen mag. Maar in de 150 andere landen ter wereld (laten we eveneens de sjeikdommen apart zetten), waar er écht geld te verdienen is, dus meer dan politieke goodwill, is een officiële missie aftands. Wuiven met de Belgische vlag of de Vlaamse Leeuw? Wie heeft die dundoeken nodig met een goed product, verstandige kaderleden en internet?

De amusante ruzie tussen het VBO, het Vlaams Economisch Verbond (VEV), de BDBH en Export Vlaanderen heeft samenvattend twee interessante aspecten.

Ten eerste toont zij de achterstand in het denken van de bekvechters. Terwijl de BDBH op dit ogenblik een enquête houdt over ‘Exporteren via internet’, organiseert NCMV-Internationaal de cursus ‘Exporteren van achter uw pc’. De belangstelling voor missies daalt. En dat in een generatie die vandaag webanalfabeet is. Eenmaal de twintigers in de internationale verkoop staan (schakel ze vlugger in), verhoogt de snelheid. Internetten is voor hen een tweede natuur. Vergelijk het met de acceptatie van de GSM. U vond het lang onnozel en wou u niet in de maling laten nemen door het spul. Biecht op, in 2000 kan u het mobieltje niet meer missen. U belt tienmaal voor tien vragen, waarvoor u vroeger eenmaal zou oproepen. Makkelijk toch. Het mobieltje werd uw tweede stemband. Zo wordt het internet voor uw uitvoer. U kent FreeMarkets, Ariba, VerticalNet en Commerce One; webbedrijven waarmee u zonder exportcel, prospectiereizen, jetlags in real time internationale B2B kan bedrijven. U maakt avant-garde naaldhakken in Diksmuide. Waarom zou u de BDBH of Export Vlaanderen lastig vallen? Op de webmarkten bereikt u vandaag al klanten in Dallas, Tokio, Rio de Janeiro. Zonder futuristische hersenspinsels op te dissen, is het een evidentie dat morgen dit soort internationale handel alle traditionele uitvoerkanalen zal metamorfoseren. Voor wanneer de eerste virtuele vakbeurs voor diepvriesschotels?

Ten tweede toont het gekrakeel over de BDBH de scheiding der geesten tussen de nationale en Vlaamse bedrijfsleiders. De schijnheiligheid was de jongste jaren meester. Het VEV en het VBO staan voor meerdere principiële en praktische punten lijnrecht tegenover elkaar. Uit schrik om deze waarheid te moeten toegeven, werd – ietsje te vaak om oprecht te zijn – de tong ingeslikt, rond de pot gedraaid, komedie gespeeld. Vandaag zijn de posities verhelderd naar aanleiding van een detailkwestie: het overleven van de nationale uitvoerbevorderaar. Handtekeningen van voorstanders staan in de kranten. Bij de voorstanders verschijnen een ondervoorzitter en prominenten van het VEV, terwijl de Vlaamse ondernemersvereniging njet zegt en: scalpeer de BDBH. Mooie ruzie in het vooruitzicht.

Naast oprechte overtuiging die de ondertekenaars siert, is het niet dwaas om de vraag te stellen: werkt het lijmmiddel van het rondstrooien van adellijke titels dan toch? De lijst leest als een Gotha van geadelde ondernemers. Wie baron wordt, is plooibaar voor het oude België, het België van voor de decentralisering en het schuiven van bevoegdheden dichter naar de burgers en de bedrijven. Indien het strovuur om de BDBH niet snel dooft, schieten andere kwade geesten wakker. Guy Verhofstadt moet doen wat hij voorhad.

frans crols