Wie het spel eerlijk speelde, moet niet bang zijn

Het Brusselse parket heeft een grootschalig onderzoek geopend naar Belgen met een bankrekening in Liechtenstein. Aan de basis ligt een gestolen cd-rom van de Duitse fiscus.

Aan de Duitse fiscus vroeg en kreeg de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) namen van landgenoten met een rekening bij Liechtenstein Global Trust (LGT). In februari kwam aan het licht dat de Duitse inlichtingendienst 4,2 miljoen euro had betaald voor een cd-rom met 750 klanten van LGT. Zeven maanden lang leefden de Belgische rekeninghouders van LTG in het ongewisse. Vandaag kunnen zij zich aan een huiszoeking verwachten.

Moeten ze daar schrik van hebben?

Neen. Dankzij het vrije verkeer van kapitaal en vestiging mag iedereen een buitenlandse rekening openen, mits de roerende inkomsten worden aangegeven. Een offshorevennootschap, zoals een Liechtensteinse stichting, werkt echter als een rode lap op een stier voor de fiscus. Mocht u toch zwart of grijs geld in een stichting hebben verstopt, blijft nog altijd de mogelijkheid een fiscale regularisatie aan te vragen. Anders loopt u het gevaar geen nuttig gebruik meer te kunnen maken van uw kapitaal. Antiwitwaswetgevingen en internationale verdragen trekken langzaam maar zeker dicht de strik rond de belastingontduiker dicht.

Waarom Liechtenstein?

Liechtenstein staat bekend als een fiscaal paradijs. Vooral de stichtingen zijn in trek bij buitenlandse belastingplichtigen. Deze discretionaire trusts maken een onderscheid tussen de juridische en de economische eigenaars. Ze kennen geen aandeelhouders, maar worden beheerd door lokale tussenpersonen. Zo kunnen Belgen ontsnappen aan de buitensporige successierechten op niet-verwanten. Bovendien zijn de stichtingen niet onderworpen aan de Europese spaarrichtlijn, waardoor u geen belastingen op roerende inkomsten hoeft te betalen. Ook worden ze soms gebruikt om goederen toe te kennen aan derden, zonder dat de wettelijke nabestaanden daarvan op de hoogte zijn. Maar u moet zich natuurlijk wel aan de regels van het spel houden.

Biedt het bankgeheim in Liechtenstein waterdichte bescherming?

Neen. De Belgische overheid heeft altijd het recht om in het raam van een strafrechtelijk onderzoek en bij ernstige aanwijzingen inlichtingen in het buitenland te vragen. Ondanks het sterke bankgeheim, geeft Liechtenstein soms fiscale informatie door. Ook heeft de dwergstaat een overeenkomst met de Europese Unie afgesloten om zich aan de spaarrichtlijn te houden. Dit betekent dat Liechtenstein een bronheffing op de intresten van spaarproducten inhoudt en doorstort naar de betrokken lidstaat.

Mag de fiscus informatie doorspelen aan het gerecht of omgekeerd?

Sinds 1986 staat principieel een muur tussen fiscus en gerecht. Met enige creativiteit geraken de speurders toch aan informatie. Om een verjaring van feiten te vermijden, liet het parket de BBI verhoren door de centrale fraudedienst van de federale politie. Zo kreeg justitie de LGT-lijst in handen.

Mag de Belgische fiscus de documenten als bewijsstukken gebruiken?

Hier moet een onderscheid gemaakt worden tussen fiscaal recht en strafrecht. In fiscale zaken verwerpen Belgische rechtbanken meestal onrechtmatig verkregen bewijzen. In het strafrecht mag de overheid volgens Cassatie deze gegevens wél gebruiken, zolang ze niet effectief aan het misdrijf heeft meegewerkt. Maar als je geld betaalt aan buitenlandse werknemers om inlichtingen te ontvreemden, zet je aan tot diefstal. Toch heeft de Brusselse raadkamer vijftien verdachten in de KB Lux-affaire doorverwezen naar de correctionele rechtbank, zonder rekening te houden met het tegenargument dat de informatie onrechtmatig verkregen was. (T)

Door Eric Pompen