Weinig Baskische sfeer

Na het vertrek van Yves Mattagne en de sluiting van Sea Grill werd de vroegere restaurantruimte in het Radisson Blu Hotel in Brussel compleet verbouwd. Eerst was er het vleesgrillrestaurant Stoke. Nauwelijks een jaar later ruimt dat plaats voor Eneko Basque. Daarmee heeft het hotel opnieuw een sterrenchef gestrikt – ditmaal Eneko Atxa, de Spanjaard die in het Baskenland met Azurmendi drie sterren bij elkaar kookte. Het Eneko Basque-concept zet hij uit in verschillende landen.

In de keuken pootte hij een Baskisch koppel neer, dat hij opleidde. Dat moet genoeg zijn om veel foodies te lokken. Helaas is het interieur totaal niet aangepast aan de ruige streetfoodstijl van het Baskenland. Sterker: het is hetzelfde chique, onpersoonlijke hotelinterieur als destijds bij Stoke. Nergens voel je enige verbondenheid met het Baskenland. Ook bij het personeel herken ik gezichten van voorheen. Wat een losse, stoere, no-nonsensestijl zou moeten vormen, is klungelig. Het zaalpersoneel brengt louter borden naar de tafel en heeft, met uitzondering van één sympathieke man, geen voeling met de keuken of de gasten. Mij erop wijzen dat ik het zeewier, dat overduidelijk voor de sier gebruikt wordt, niet hoor op te eten, is eigenlijk heel ongepast.

Gelukkig is het eten wel goed. Uit een interessante kaart kies je allerlei gerechten om te delen. Een briochebroodje wordt gepresenteerd als minisandwich en is royaal bestreken met tartaar van gerookte paling en ansjovis (12 euro). Zo wordt zout gecombineerd met umami en vet dat kraakt tussen je tanden. Daar wil je zo een tweede van. Txistorra (12 euro) zijn vijf varkensworstjes in een pannetje die glimmen van het vet. Hun velletje knapt tussen mijn tanden, waarna stevige stukjes pittig varkensvlees een feest vormen in de mond. Het duurste kleine gerecht is de fijngemalen krab met saus van langoustine (29 euro) en tegelijk ook het minste. De smaak is vermoeiend, maar bovenal mist het gerecht textuur. Je kunt de pap wel opsoppen met afgebakken hotelbrood, maar daar pas ik wijselijk voor.

Na die uitschuiver volgt nog een 24 uur lang traag gegaard lam (30 euro), mooi rosé vlees dat sappig van de botjes glijdt. De volle smaak van de barbecue komt helemaal tot uiting in de gerookte aardappeltjes in de schil (6 euro). Maar het zou nog mooier zijn in een bruine kroeg aan de toog, met uitzicht op het vuur van de actie.