‘Weg met de vlaktaks van 50 procent’

De politieke partijen hebben het dezer dagen bijna alleen over de versterking van de koopkracht. De linkerzijde houdt een pleidooi voor hogere lonen, waarbij ze vergeten dat het gros van een brutoloonstijging in de staatskas verdwijnt via sociale bijdragen en hogere belastingen. De centrum-rechtse partijen zetten in op lagere lasten op arbeid en het wegwerken van de werkloosheidsvallen.

Over de meest logische maatregel om de koopkracht te verhogen wordt slechts zijdelings gepraat: een verlaging van de personenbelasting. Als er één fiscale schande is in België, dan zijn het de tarieven in de personenbelasting. Of meer specifiek: de snelheid waarmee iemand bij een stijgend inkomen in een hogere belastingschaal terechtkomt. De tarieven in de personenbelasting zijn 25, 40, 45 en 50 procent. Boven een brutomaandloon van 2.040 euro zit de Belg al in de één na hoogste schijf van 45 procent. Wie het mediaanloon verdient – 3.530 euro bruto – , komt in de allerhoogste schijf van 50 procent terecht. Eigenlijk wordt het loon van zowat de helft van de Belgen tegen het hoogste tarief belast. Dat lijkt op een vlaktaks, van liefst 50 procent.

Dat is niet houdbaar. In Nederland kom je pas met een maandloon van 6.586 euro in de hoogste schaal van 49,5 procent. In Duitsland wordt het loon pas vanaf 20.833 euro tegen 45 procent belast.

Onze partijen zouden dus beter pleiten voor minder progressiviteit in de personenbelasting. Ze doen dat te weinig omdat ze zelf verantwoordelijk zijn voor de huidige situatie. en vooral omdat een lagere personenbelasting miljarden euro’s kost. Gezien de precaire situatie van de overheidsfinanciën is daar weinig ruimte voor. De misgelopen inkomsten uit zo’n belastinghervorming compenseren door een vermogenstaks is niet realistisch. Een meer rechtvaardige personenbelasting kan alleen gefinancierd worden door verregaande besparingen. Zo goed als geen enkele partij durft zich daaraan te wagen.