“We waren vastbesloten: we stoppen niet voor we dat schooltje bij elkaar hebben”

“Mijn passie voor Nepal begon in oktober 2014, toen we daar met zeven vrienden twee weken gingen mountainbiken. We gingen voor de sport en de natuur, maar we raakten vooral onder de indruk van de mensen. Hun hartelijkheid is overrompelend, overal waar we voorbijkwamen was het van namasté (‘gegroet’) en voelden we ons welkom. We zijn huiswaarts gekeerd met een heel warm gevoel. Toen in april 2015 aardbevingen het land dooreenschudden, beseften we: als we ooit iets willen doen voor een goed doel, is het nu het moment.

“Eerst moet je je weg wat zoeken, en zo kwamen we terecht bij Cunina, een ngo die ijvert voor degelijk onderwijs in Nepal. Heel wat scholen waren tegen de vlakte gegaan, dus leek het ons een mooi idee er een opnieuw op te trekken. Een gebouw met zes klassen kost 60.000 euro. Hoe we dat bedrag bijeen zouden krijgen, wisten we toen nog niet, maar we waren vastbesloten: we stoppen niet voor we dat schooltje bij elkaar hebben.”

Op de rug van ezeltjes

“Ons eerste initiatief was een charity dinner, waar we 160 inschrijvingen voor kregen, ‘s anderendaags gevolgd door een champagnebrunch in openlucht met een tuinconcert met een pianist, een violist en een sopraan. 260 mensen kwamen erop af. Voor wie wilde blijven, waren er aansluitend optredens van Paul Michiels, Boogie Boy, Jean-Bosco Safari, Günther Neefs en een dj-set met Axel Daeseleire. Toen we de afrekening maakten, hadden we 106.000 euro over. Dus dat schooltje was al lang in orde.

“We hadden ook het idee voor een kunstveiling. Dat was veel moeilijker dan verwacht. Tot twee keer toe hebben we de datum van de veiling uitgesteld, omdat we ze niet rond kregen. Het omslagpunt was toen iemand een werk van Roger Raveel schonk. Het volgende kwam van Fred Bervoets. Dan bracht de Antwerpse schepen van Cultuur Filip Heylen ons in contact met Luc Tuymans, Rinus Van de Velde, Jan Fabre en Anne-Mie Van Kerckhoven. Uiteindelijk vond de veiling plaats met 121 werken. Netto-opbrengst: 240.000 euro.

“Met het ingezamelde geld staan daar intussen twee scholen – een in Hattya, de andere in Chepua, twee dorpen op zo’n 3000 meter hoogte. Ze liggen heel afgelegen, op drie dagen stappen van het verste punt dat een jeep kan bereiken. De grote bouwkosten gingen naar het transport: alle cement gaat naar boven op de rug van ezeltjes. Grote stukken, zoals dakplaten, moeten met de helikopter komen.”

Charity op zijn best

“We zijn pas terug uit Nepal. In beide dorpen werden we serieus in de bloemen gezet. Krans na krans, slinger na slinger kreeg ik rond mijn nek, die kinderen bleven maar komen. Er was een prachtig dansoptreden, we zijn met de kerels van het dorp op café geweest, het waren ongelofelijk hartelijke ontmoetingen.

“Door die reis kunnen we ook iedereen die heeft meegewerkt klaar en duidelijk informeren over wat er met het geld is gebeurd. Wat wij beleefd hebben, is in mijn ogen charity op zijn best. Dit was heel tastbaar, we waren betrokken van begin tot eind.

“Zo’n onderneming in de steigers zetten was nieuw voor ons. Behalve mezelf heeft maar één iemand van ons vriendengroepje ook een zaak. Dus dat is het niet geweest. Nee, ik denk dat het succes meer te maken had met inzet en energie. Ik denk dat we elkaar danig hebben opgejut om alle registers open te trekken. Ieder doet zijn ding en samen sterk, zoiets.

“Twee keer per week vergaderen, taken verdelen, mensen aanspreken, de baan opgaan, daar kruipt wel tijd in. Dat heeft in die periode gewogen op mijn professionele leven. Maar de voldoening is navenant. En ik ben nog altijd begeesterd, en zelfs op het randje van betoverd, door Nepal.”

FILIP HUYSEGEMS, FOTOGRAFIE JONAS LAMPENS