Detoxen, ontgiften. Het is er nu wel het moment voor. De hele winter heb ik al die gifstoffen in mijn lichaam opgeslagen. Ik voel het overduidelijk in mijn botten, in mijn spieren, in al mijn ingewanden. Dat gif moet eruit, liefst met heel veel water, uiteraard geen kraantjeswater, want wie weet wat voor toxische stoffen daar niet inzitten.
Dat water legt toch tientallen kilometers af, genoeg om in al die buizen allerlei zware metalen op te nemen en die blijven dan wel in mijn lever, pancreas, alvleesklier (of is dat hetzelfde?) achter. Ik stel het mij levendig voor: hoe al die koper- en ijzermolecules in het kraantjeswater zich via de thee in mijn door de winter verzwakte lichaam hebben genesteld.
Ik vind nog wel vlot de woorden voor deze column, maar een beknellend gevoel maakt zich van mij meester. Wat als die giftige stoffen ook mijn hersenen bereiken, wat gebeurt er dan? Meer nog, waarom hebben ze wel mijn lever, spieren en botten bereikt, maar niet mijn hersenen? Dat kan toch alleen maar omdat er een apart circuit is dat bloed naar mijn brein stuurt. Of ben ik toch wat verward door al die giffen?
Er is nog meer. Mijn huid vertoont rimpels. De winter is heel slecht voor de huid. Ik weet wel, het is vooral de zon die de huid snel doet verouderen. Maar al dat zout op de wegen, dat fijn stof (of is ook dat vooral in de zomer?), die ozonalarmen, en uiteraard al die smogalarmen, wat dat allemaal aanricht…
Gelukkig zijn er nu producten op de markt om mijn huid weer fris en jong te krijgen. Voor mijn haar is het te laat, maar voor mijn huid is zeker nog redding mogelijk. Wat ik waarschijnlijk nodig heb, zijn crèmes met veel vitamines, ik gok op vitamine A en C. Maar ook bestanddelen die het zaakje grondig aanpakken, het is me toch wel een winter geweest.
Vandaar dat producten die het DNA van mijn cellen aanpakken mij ook aanspreken. Voedende crèmes die tegelijk ontgiften, dat is wat ik echt nodig heb. De stress heeft me immers lelijk te pakken gehad de jongste weken. De monsterfiles, de turbulente marktomstandigheden, en dan die deadlines, vooral voor deze column. Het kan een mens echt te veel worden. Ik kan mijn geest nog wat bedriegen, maar mijn lichaam niet. Dat moet dringend gedetoxet worden.
Ik ben echter te kritisch. In plaats van mij zonder meer over te leveren aan de weldaden van een detoxkuur, heb ik me wat geïnformeerd. Zo veronderstelt het opnemen van vitamine A en C via de huid zulke hoge concentraties dat de huid geïrriteerd – verbrand – zou worden. Daarom zijn er in die wondercrèmes talismanhoeveelheden vitamines aanwezig, want dan kan de fabrikant dit zonder blikken of blozen op de verpakking zetten.
Maar die inwerking op het DNA? Dat is toch wetenschappelijk bewezen? Blijkbaar niet echt. Onderzoekers deden in vitro al enkele opmerkelijke vaststellingen, maar de brug tussen één cel in het lab en de menselijke huid in de winter is volgens experts wel een heel lange brug.
In vivo doet men ook vaststellingen, vooral vragen over tevredenheid. Mensen zijn echter over de meest bizarre dingen heel tevreden, vooral over charlatans. Mensen zijn overigens meestal erg tevreden over oplichters, tot op het moment uiteraard dat ze doorhebben dat ze opgelicht zijn, en in de geneeskunde durft dat wel eens ‘nooit’ te zijn.
Gelukkig dringen de nieuwe crèmes door tot in het DNA. Niet bij wijze van spreken zoals uw slaap-DNA, maar letterlijk. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Kunnen die molecules echt doorheen de huid doordringen? En kunnen ze dan echt het DNA veranderen? Jean-Pierre Van Rossem beloofde ook de meest vreemde dingen aan beleggers… Moet ik nu echt geloven dat een crème mijn DNA kan veranderen? Ik wil dat wel geloven, maar ik zou de facto dan toch liever wat extra lessen biologie krijgen.
En dan die gifstoffen? Veronderstel even dat die echt in het leidingwater zouden zitten. Hoeveel parlementaire vragen zouden er dan nog niet gesteld zijn? Waarom blijkt uit onderzoek na onderzoek dat kraantjeswater gewoon perfect drinkbaar is, ook voor baby’s?
En welke gifstoffen heb ik dan in mijn lichaam? Creatinine? Ureum? Urinezuur? En is er al één bewijs geleverd dat zo’n kuur met modderbaden, granaatappel of darmspoeling echt één honderdste van een milligram ureum heeft verwijderd? Heeft men dat ooit vastgesteld? Of is dat alleen het weldoende effect bij de tevreden klant.
We snakken naar de zon, echt spijtig dat de zon zo slecht is voor de huid. Of is het alleen te veel zon? Misschien is te veel detoxen ook al slecht. Ik begin overigens te denken dat dit ook geldt voor management. Misschien is ook daar alleen te veel niet goed.
DE AUTEUR DOCEERT MANAGEMENT AAN DE VLERICK LEUVEN GENT MANAGEMENT SCHOOL.
Marc Buelens
Moet ik nu echt geloven dat een crème mijn DNA kan veranderen? Ik wil wel, maar ik zou liever wat extra lessen biologie krijgen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier