” Vier dagen per week een avondservice draaien, daarna weer drie dagen sluiten. Ik wist al een tijdje dat ik het zo wilde aanpakken, toen Marijke en ik zes jaar geleden ons eigen restaurant openden. Ik had daarvoor altijd in keukens gewerkt waar je lange uren moest doen en had al vaak genoeg gezien welk effect dat had op mensen. Het is niet toevallig dat het personeelsverloop in die keukens vaak groot is. Je kunt vrije tijd dus maar beter respecteren. Dan kun je ook makkelijk veel van je mensen vragen op de momenten dat ze voor jou werken. Onze filosofie is daarom: hard werken als we in het restaurant zijn, maar het aantal uren dat we daar zijn wel beperken.
“Daar kregen we bij de start best veel commentaar op. Je moet heel gedisciplineerd zijn om dan toch vast te houden aan je filosofie. En de commentaren lang genoeg negeren, dan verdwijnen ze wel. Mensen begrepen misschien eerst niet dat het mogelijk was zo te werken, maar zes jaar later zijn we er toch nog altijd. En dat terwijl we bijna tweeënhalf jaar daarvan moesten sluiten.”
Maanden revalideren
“Eerst door een ongeval, waardoor ik maanden moest rusten en revalideren. In het verleden zou ik hebben geprobeerd mijn herstel te versnellen, om het restaurant sneller te kunnen heropenen. Nu nam ik de tijd en volgde ik het advies van de dokters tot mijn been helemaal beter was. Ook dat had een invloed op mijn work-lifebalans. Zo’n gebeurtenis doet je toch nog meer beseffen dat er meer is in het leven dan werk alleen, en dat je niet altijd alles onder controle hebt. Het is me dus wel gelukt om niet gefrustreerd te raken na het ongeval.
“Daarna kwam de coronacrisis. Die was wel een beetje frustrerend, om eerlijk te zijn ( lacht). Net zoals bij alle collega’s waren ook onze koelkasten goed gevuld, zeker omdat we midden in Jong Keukengeweld zaten. Natuurlijk kun je op zo’n moment bang worden voor het bankroet. Sommige collega’s bleven bijvoorbeeld maar berichten sturen, omdat ze niet wisten waar het zou eindigen. Begrijpelijk, want plots werd heel duidelijk hoeveel het kost om een restaurant draaiend te houden. Zelfs als je niets doet, verdwijnen er duizenden euro’s van je rekening.
“Dan kun je niet anders dan opnieuw beseffen dat niet alles in je macht ligt en proberen te focussen op wat wel positief is. Dat werkt altijd het best en het lukt me meestal wel. We pasten ons dus snel aan en organiseerden een take-away, tot we uitverkocht waren. Tegelijk voelden we niet de druk om iets te móéten doen. Als de bankrekeningen erom vroegen, schoten we in actie, maar we deden vooral ons best om de hele coronaperiode leuk te houden.”
Hond met uitknop
“Die nieuwe focus op de work-lifebalans zie ik steeds vaker bij de jonge chefs met wie ik samenwerk. Ze willen hard werken, maar daar ook voor worden beloond. Dat is een gezonde manier om ernaar te kijken. Al blijft het soms moeilijk om mijn vrije tijd te bewaken. Ik moet echt streng zijn voor mezelf. Gelukkig heb ik een knop die ik kan omdraaien. Het heeft een tijd geduurd voor ik die goed wist te vinden, maar vandaag lukt dat almaar beter. Hoe dat komt? Het klinkt gek, maar we hebben een hond in huis gehaald ( lacht). Zij verplicht me sinds drie jaar tegen mezelf te zeggen dat ik het werk even moet loslaten. Dat ik alles moet laten liggen voor een wandeling. De hond zorgt dus voor gezonde afleiding. Ze heeft zelf ook een uitknop. De helft van de tijd is ze heel speels, daarna is ze even lang enorm lui.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier