Wat met de Chinese banken?

Financiële groepen zoals Bank of China, China Citic Bank en China Construction Bank bevinden zich vaak in de top tien van fondsen belegd in Chinese aandelen. De Chinese banksector heeft de laatste tijd echter voor enige beroering gezorgd. Onder druk van de overheid hebben de spelers uit de sector hun kredietactiviteiten moeten terugschroeven (hypothecaire leningen, leningen voor de consument, bedrijven enzovoort) om oververhitting te voorkomen. Of zo leek het toch. Verschillende banken hebben immers hun activiteiten op hetzelfde tempo voortgezet, maar hebben een deel van de leningen buiten de balans geplaatst om aan de officiële eisen te voldoen. Enerzijds geeft die strategie een vals beeld van de situatie bij het analyseren van die banken en anderzijds roept de discrete aanwezigheid van ondoorzichtige elementen buiten de balans onaangename herinneringen op (denk aan Enron). Enkele weken geleden heeft de overheid de banken opgelegd om een einde te maken aan die praktijken en de leningen tegen eind 2011 opnieuw op hun balans te plaatsen. Hoe is het echt gesteld met de gezondheid van de sector?

“In de eerste plaats is het belangrijk te beseffen wat precies begrepen wordt onder ‘kredieten buiten de balans’, ook wel ‘trustproducten’ genoemd. Ze zijn ten tonele verschenen nadat de banken van overheidswege quota opgelegd kregen voor hun kredietactiviteiten. De Chinese banken hebben simpelweg hun balans verlost van een deel van hun leningen om plaats te maken voor de toekenning van nieuwe leningen. Dat is heel wat anders dan het herverpakken van risicovolle kredieten ( subprimes), waartoe de banken in de Verenigde Staten hun toevlucht genomen hebben. Daar werden activa van slechte kwaliteit van de balans gehaald nadat de banken eerst de kosten gekoppeld aan de toekenning van die leningen geïncasseerd hadden.”

“Naar schatting heeft meer dan 50 % van de trustproducten betrekking op leningen die binnen minder dan zes maanden vervallen. De kwaliteit van die leningen is op dit moment geen bron van grote ongerustheid. Het gaat bijvoorbeeld om langetermijnleningen die, wanneer ze de vervaldag naderen (bijvoorbeeld zes maanden voordien), via trusts van de balans worden gehaald en vervolgens geëffectiseerd worden. Op het moment van die transformatie is de historiek van de terugbetaling van de leningen en de solvabiliteit van de lener al lang gekend. Het gaat dus niet noodzakelijk om dubieuze kredieten. Dat probleem zou relatief snel opgelost moeten raken, want de meeste van die trustproducten zullen binnen de twee jaar vervallen (red.: volgens bepaalde specialisten is hun vervaldag zo nabij dat ze zullen vervallen voor ze weer in de balansen opgenomen moeten worden). Hun gedwongen heropname in de balans van de banken zal voor meer transparantie in het Chinese financiële systeem zorgen. De hogere rente-inkomsten van de trusts zullen echter verdwijnen. Dat inkomensverlies zou echter gedeeltelijk gecompenseerd kunnen worden door een hogere rentemarge wanneer het totale leningenaanbod op de Chinese markt zal dalen. Onze voorzichtigheid met betrekking tot de sector heeft minder te maken met die trusts dan met de onzekerheid over de algemene kwaliteit van de bankactiva na de sterke groei van de kredietactiviteit in 2009. In totaal werd voor ongeveer 47 biljoen renminbi leningen (inclusief de trusts) toegekend. De leningen geëffectiseerd via trusts worden geschat op 1 à 3 biljoen renminbi, met andere woorden, 2 à 6 % van het totaal. “