Wanneer sluit Sidmar?

A rcelor wil minder staal produceren in Luik. De kostprijs van het Luikse staal ligt te hoog en Arcelor aarzelt om de hoogovens op te tutten. Sidmar in Zelzate is een dochter van Arcelor – de fusie van de staalgroepen Arbed, Usinor en Aceralia in maart 2002 – en een kustfabriek; structureel is de kostprijs lager dan in Luik. Zal de site van Sidmar daarom in 2023 nog steeds bedrijvig zijn?

Het officiële antwoord is ja (zie blz. 18), het officieuze antwoord misschien. Niet Arcelor zal de grimmige oekaze uitvaardigen. Wel Vadertje Staat, want België onderschreef de Kyoto-verplichtingen. Zij vergallen het leven van de industrie in Vlaanderen. België heeft slecht onderhandeld en de Belgische ondernemingen hebben slecht onderhandeld, wat de verplichting meebrengt om 7 % minder broeikasgassen uit te stoten. Van het Belgische deel valt de grootste last op Vlaanderen, het gewest met de actiefste ondernemingen.

Knoeit Sidmar met het milieu? Beslist niet. Het bedrijf heeft meer ingenieurs die zich bezighouden met een schone wereld dan Greenpeace België. De groenen bepleiten een ecologisch paradijs op een economisch kerkhof. De strategen van de wereldondernemingen zijn die aberratie niet volledig ongenegen. Het staat hen toe zonder veel kabaal af te bouwen in Europa en op te bouwen in ontwikkelingslanden met toekomst: China, India, Brazilië, Nigeria.

Waarom hoort u zo weinig over deze dwangbuis? Om vijf redenen: de intoxicatie dat Kyoto boven elke twijfel verheven is, heeft het leeuwendeel van de politieke leiders aangetast; de publieke opinie meent door het alarmisme omtrent de broeikasgassen dat het niet anders kan; het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) is voor dergelijke kwesties geen partij voor de politiek; de vakbonden hobbelen mee met de groene militanten; weinig ondernemers voelen zich geroepen, of hebben de tijd om het dossier in te studeren en de ecologisten weerwerk te geven.

De ontgoocheling van de ondernemers over het gebrek aan daadkracht van het VBO in dergelijke kwesties wordt een constante. Het VBO imiteert de Generale Maatschappij van België van de jaren tachtig en is hoofdzakelijk bekommerd om de eigen overleving en voorrechten. Binnenskamers worden de ondernemers Leysen ( Umicore), Willame (Glaverbel), Vlerick (UCO) en Dieusaert (BASF) gegispt. Zij zeggen publiekelijk dat de industrie in België vleugellam wordt gemaakt door de overheid en de energielobby van Electrabel en vrienden. De boze telefonades van de paars-groene kabinetten om dit te weerleggen, waren algemeen. De persconferentie en de open brief van de vier tonen dat zij onvoldoende vertrouwen hebben in hun patronale voormannen .

De kern van de kwestie is: moet Kyoto? Het antwoord wordt bestudeerd door het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). De resultaten van het IPCC worden stelselmatig dramatisch geïnterpreteerd in de kranten. Slechts deskundigen lezen de dikke cijferbundels van het IPCC. Zodoende groeit de consensus bij de niet-wetenschappers – 98 % van de bevolking – dat de wereld morgen sterft als de broeikasgassen niet drastisch worden verminderd tegen 2100. Het IPCC formuleert geen voorspellingen, maar projecties en hanteert een opwarmingsscenario tussen 1,4 en 5,8 graden van 1990 tot 2100. Alleen de hoogste mogelijkheid haalt steevast de kranten. Hakkelend en schuifelend verdrijven de politiek en de publieke opinie Sidmar uit Zelzate.Frans Crols