‘Waar het voor mensen als Olivier Maingain om gaat, is geld en niks dan geld.’

Ons land staat voor bijzonder zware uitdagingen om de economie en de begroting enigszins op het goed spoor te houden.

N-VA-voorzitter Bart De Wever is zich goed van die realiteit bewust, zo blijkt uit het interview dat Trends met hem had. De aanpak die De Wever naar voren schuift, sluit nagenoeg naadloos aan bij wat gereputeerde internationale instellingen als het Internationaal Muntfonds (IMF) en de OESO al geruime tijd neerpennen in hun analyses over België. Enkele weken terug sloot ook de Europese Commissie met haar ondertussen beruchte zespuntenprogramma zich bij die zienswijze aan.

De aanbevolen weg is die van een begrotingssanering via besparingen, verstandige bijsturing van de fiscaliteit, flexibilisering van de arbeidsmarkt, meer responsabilisering in de sociale zekerheid, verhoogde concurrentie in een aantal eindmarkten als energie en kleinhandel, meer marktconforme regulering en een grondige aanpak van het blijvende probleem van de stabiliteit van onze banken. De Wever argumenteert deze beleidsopties rustig en beredeneerd, zich goed bewust van de enorme ommekeer die dat zal veroorzaken in onze maatschappij. Hij is daar duidelijk beducht voor, maar wil onder geen beding van die harde realiteit weglopen.

Toch komen ze nu ook weer van alle kanten, de aanvallen op De Wever als de man die geen compromis wil, met wie niet te onderhandelen valt en die, net als voor de staatshervorming, zijn heil zoekt in extreme egelstellingen. Wat het sociaaleconomische betreft, is die aantijging echt wel larie en apekool. De ingrepen die hij uittekent, moeten er liever vroeg dan laat komen willen we ooit nog tot een goed draaiende economie komen met een sociaal model dat de echte noden structureel kan lenigen. Daar kleeft niks extreems aan, die zienswijze getuigt gewoon van realiteitszin.

Absoluut niet verwonderlijk was het FDF-voorman Ollivier Maingain die onlangs er nog eens flink tegenaan ging in een nieuwe opstoot van De Wever-bashing. Maingain aarzelde niet om De Wever te identificeren met nazisme en negationisme. Ondanks brede verontwaardiging in Vlaanderen hield de groep rond Maingain het been stijf. Zondagochtend bevestigde Damien Thierry, de burgemeester van Linkenbeek, op Radio 1 onverkort de Maingains stellingen over De Wever. Korte tijd nadien ging het licht helemaal uit bij Caroline Gennez en Wouter Van Besien. Zij orakelden tijdens De Zevende Dag dat het allemaal De Wevers eigen schuld was. Hij wou toch de MR erbij en, tja, dan krijg je er ook Maingain bij. Pardon? Dus Maingain mag dan zeggen wat hij wil en de meest gore leugens in het rond strooien? Alsof het voor iemand als Maingain wat uitmaakt of zijn partij bij besprekingen betrokken is of niet.

Waar het voor mensen als Olivier Maingain om gaat, en voor diegenen die achter de hoek staan te glimlachen, is geld en niks dan geld. Vandaag ontvangt Franstalig België jaarlijks ergens tussen 6 en 10 miljard euro uit Vlaanderen. Eender welke wijziging aan de situatie zal inhouden dat die transfers ofwel onmiddellijk bijgestuurd worden, ofwel transparanter worden zodat ze stilaan afgebouwd kunnen worden. Die evolutie willen de Franstaligen met alle mogelijke middelen tegenhouden. En als daarvoor een Maingain het podium op moet om De Wever op de meest grove en leugenachtige manier aan de schandpaal te nagelen, dan moet dat maar. Alle middelen zijn goed om het status-quo te houden.

Het Belgische systeem loopt steeds meer vast, niet door de Vlaamse eisen of onverantwoord gedrag van Bart De Wever, maar door de onuitgesproken maar daarom niet minder reële strategie van de Franstaligen. Hun enige doel is het afblokken van eender welke ernstige verstoring van de mechanismen die voor de continue geldstroom vanuit Vlaanderen zorgen. Al de andere elementen die in de discussie aangevoerd worden, zijn hoogstens van enige marginale relevantie.

Uiteindelijk is deze strategie gedoemd om te mislukken. Niet omdat Vlaanderen geen solidariteit meer wil opbrengen, integendeel. Er is een grote meerderheid in Vlaanderen om Wallonië nog vele jaren te blijven steunen, maar dan wel via een transparant mechanisme en met respect voor duidelijke afspraken over correcties. De Franstalige strategie zal vastlopen op de groeiende afkeer bij de Vlaamse publieke opinie voor de spelletjes en de schijnmanoeuvres.