Waalse Feesten. La grande nation

Op de Waalse Feesten in Namen, Charleroi en Luik vloeiden de geestrijke dranken. Deze Feesten zijn het uithangbord van het nieuwe Wallonië. Maar ze worden niet door iedereen met entoesiasme gevierd.

Aan Waalse Feesten heeft een aantal Walen geen boodschap. Zij vormen een kleine én groeiende groep binnen de Waalse Beweging en hopen in de toekomst een belangrijke rol te vervullen in de ontwikkeling van het Waalse bewustzijn. De rattachisten steken hun bedoelingen niet weg. Ze eisen de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk. Hun redenering klinkt bekend : België is een kunstmatige konstruktie en moet verdwijnen.

De rattachisten krijgen morele steun uit Frankrijk. Philippe Séguin, voorzitter van de Franse Assemblée, en gaullo-bonapartiste (zo omschrijft Le Nouvel Economiste hem) is een medestander, beweren ze. “Het Belgique van 1830 bestaat niet meer, ” zegt Maurice Lebeau, voorzitter van de MWRF (Mouvement wallon pour le retour à la France). Lebeau onderhoudt kontakten met de omgeving van Philippe Séguin. “De federalizering heeft geen communautaire pacifikatie teweeggebracht, ” stelt Lebeau. “In de toekomst zal Wallonië willens nillens toenadering zoeken tot Frankrijk. Een aanhechting is echter niet meer voor deze eeuw. De frankofonie in België heeft steeds steun gevonden bij onze zuiderbuur. Dat zal in de toekomst niet veranderen. “

TEN DODE OPGESCHREVEN.

François Perin, gerespekteerd grondwetspecialist op rust, ex-Rassemblement-Wallon-minister en voormalig PRL-senator denkt hetzelfde : “België is ten dode opgeschreven. Over hooguit tien of twintig jaar is de scheiding een feit. Voorlopig aanvaardt Wallonië het huidige België en voelt het er zich goed bij, maar voor niet lang meer. Zeker als Vlaanderen verder de weg naar onafhankelijkheid wil bewandelen. ” Perin hoopt op een unilaterale Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring. Dit betekent een unieke kans voor de Franstaligen om zoveel mogelijk los te krijgen.

De vraag blijft of een onafhankelijk Wallonië toenadering zal zoeken tot Frankrijk. “Geen probleem, ” beweert Lebeau, “de Waalse identiteit is louter folklore. ” Samen met Perin staat Lebeau afwijzend tegenover het regionalisme van José Happart. “Hij spreekt over een aparte Waalse identiteit. Die bestaat niet. Happart is een dromer, ” fulmineert Perin. “Wallonië is terre française net als Franssprekend Zwitserland. Zijn verlangen naar een Europa der Regio’s is een utopie. “

De redenen voor de aanhechting zijn niet alleen kultureel, maar ook ekonomisch. Lebeau weet dat België ekonomisch aan de afgrond staat. “Separatisme en rattachisme zijn in het belang van zowel Vlamingen als Franstaligen want in dat geval voldoen Vlaanderen en Frankrijk probleemloos aan de normen van Maastricht. ” Wat de Belgische staatsschuld betreft, vinden de betrokkenen de mogelijkheid dat ze eventueel door Frankrijk en Duitsland overgenomen wordt geen slecht idee. Een splitsing van de staatsschuld geniet de voorkeur van Perin : “Ze zal hoedanook moeten betaald worden. Dit biedt perspektieven bij een eenzijdige Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring. “

Bovendien voelt Vlaanderen zich sterker aangetrokken tot het neoliberalisme dan de Franstaligen. “Heel wat Franstaligen zijn aangesproken door het gaullisme, ook buiten Frankrijk, en het nationaal-liberalisme, ” zegt Lebeau.

Hij wil Franse invloed op de Belgische ekonomie én begrijpt de Vlaamse bezorgdheid : “Het Vlaamse verankeringsdebat is symptomatisch voor de situatie in België. De Vlamingen voelen er zich slecht bij omdat ze niet over de middelen beschikken om een verankeringsbeleid te voeren. In Wallonië wordt elke buitenlandse investering positief onthaald. ” Dat Frankrijk zijn invloed naar het noorden probeert uit te breiden om sterker te staan tegenover Duitsland is zeer realistisch, aldus de rattachisten. Als Duitsland Centraal-Europa als wingewest ziet, waarom mag Frankrijk dan niet zoals vanouds naar België lonken. Perin van zijn kant gelooft niet dat er sprake is van Vlaamse paranoia op dat vlak, wel van realiteitszin : “Het Franse buitenlandbeleid is archaïsch en denkt in termen van 1914. De Quai d’Orsay is blijven hangen bij het Verdrag van Versailles. De vrees voor Duitsland zit er nog steeds dik in. “

En Brussel ?

Perin ziet Brussel als een distrikt, een Europees Washington DC. Brussel ligt territoriaal in Vlaanderen, dat moeten de Franstaligen weten. Lebeau : “Brussel ligt misschien in Vlaanderen en is ekonomisch afhankelijk van Vlaanderen, maar met Frankrijk aan de voordeur is de Franse invloed niet te onderschatten. Frankrijk zal wegen op de Europese hoofdstad. ” Het is makkelijk Brussel uit Vlaamse handen te houden. De stad was altijd een Franse voorpost en vervult vandaag deze rol met verve. “Brussel wordt het Vlaamse Jeruzalem, ” beweert Lebeau.

A.M.

FRANÇOIS PERIN “Over 10 à 20 jaar is de scheiding een feit”.