VOOR wie stemt u in de herfst?

De samenhang van Verhofstadt II is van gekauwd papier. De problemen die de premier dient op te lossen, zijn van gewapend beton.

De auteur is directeur van Trends.

Reacties: frans.crols@trends.be

Een Wetstraatrat hoef je niet te zijn om verkiezingen in de herfst te voorvoelen. In Vlaanderen zullen CD&V en Vlaams Belang fungeren als protestpartij. Voor de vorming van een sterke federale regering is CD&V dé troef, voor heibel over het Belgische regime is het Vlaams Belang geroepen. Het thema van de verkiezingen is de economie en haar noodzakelijke hervormingen. Over de ideeën van het Vlaams Belang kan men kort zijn: zij ruiken naar opportunisme en ongemak om focus te verschaffen. Dat is een klassiek gebrek van populistisch rechts: ja, wij zijn voor solide vrije ondernemers, ja, en evenzeer en sterker zijn wij voor het vertroetelen van de arbeiders, want dat is ons broedgebied. Over de ideeën van CD&V kan men evenzeer kort zijn, het weze wegens persoonlijke en strategische redenen.

Jo Vandeurzen van CD&V aarzelt om de nek uit te steken over de hervorming van het socialezekerheidsstelsel en de eindeloopbaanproblematiek. Hij is sloom voor een squashspeler. De christen-democraten in Nederland en Duitsland schrikken de bons van CD&V af. Vandeurzen kan op cursus bij Angela Merkel en Jan Peter Balkenende. Merkel vertelt urbi et orbi waar het met het krakkemikkige Duitsland naartoe moet. Zij is na 18 september in ieder geval een machtsfactor en zal doen waar Frankrijk onder premier Dominique de Villepin al meer dan honderd dagen mee bezig is: de vermolmde structuren op de arbeidsmarkt en de zorgmarkt opschonen. Balkenende is een staatsman en verricht wat daarbij past. CD&V veroordeelt België tot mismoedige hekkensluiter van de nieuwste Europese trends. De Duitse economie toont daarvan de eerste vruchten en zelfs het gekwetter over de vlaktaks klinkt vrolijker in Berlijn.

Jo Vandeurzen blijkt weinig eigen ideeën te spuien en laat zich sociaal-economisch souffleren door zijn feitelijke kabinetschef, Yves Stevens, een hoogleraar aan de KU Leuven die zijn inspirator volgt: professor Van Langendonck, een fellowtraveler van het ACW. Binnen het ACW is ACV-ideoloog Gilbert Deswert staatsgevaarlijk. Deze vlotte auteur, mooiprater en fantaisist van mei ’68 blijft bijvoorbeeld prediken dat het pensioenstelsel oké is. Als iedereen braaf is en wel doet, dan verdwijnt het stoute probleem zomaar. De hervormingsvoorstellen kwalificeert hij steevast als bankiersgegraai om euro’s te lokken naar de vermogensbeheerders.

Gilbert Deswert zou eens rustig moeten bekijken met de syndicalisten van ex-Bacob, nu Dexia, hoe de wereld vandaag tikt en snikt. De Franse auteur Flaubert schreef dat om gelukkig te zijn men een goede gezondheid nodig heeft en dom dient te zijn. Gilbert Deswert glanst van geluk en ent dat op zijn baas, Luc Cortebeeck. Tegen slechtheid lukt verzet, niet tegen domheid. De as Cortebeeck-Deswert begint op de zenuwen te werken van de jonge ACW-basis die de grote fabriekssluitingen ziet en het afschilferen van de tewerkstelling met tien jobs hier en twintig jobs daar.

Als slot van de politieke vakantie organiseert CD&V een seminarie voor haar parlementsleden over de pensioenen. De briefing van zes uur is nuttig, maar vervangt niet het beleidsdocument dat de burgers van die staatspartij mogen eisen. Hoe moeten zij zich organiseren naar de toekomst? Komt er een basisvoorziening met daarboven maatwerk volgens eenieders specifieke behoeften? Binnen CD&V leven er twee richtingen. De tactici zeggen: waarom zouden wij een plan voorleggen, in het debat stappen en daardoor paars depanneren? Dat is niet onze rol. De CD&V-chef is thuis bij deze groep, want het laatste dat hij wil, is zijn electorale familie, het ACW, treiteren. CD&V heeft een werkgroep gevormd voor de pensioenproblematiek en er bestaat een tekst met voorstellen, maar die wordt binnenskamers gehouden door Jo Vandeurzen.

De tweede groep, door de ACW-intellocraten steevast en met verachting de rechtervleugel genoemd (voor kaviaarlinks is wie niet met hen is automatisch rechts), zegt: wij moeten een plan hebben, zodat wij binnen 24 uur ons alternatief kunnen tonen. De burger mag ons in vertrouwen volgen. De boodschap van de tweede groep is voor de CD&V-syndicalisten mottig, want eerlijkheidshalve is alleen te melden dat het pretpark gesloten wordt en er minder comfort zal volgen voor profiteurs, gepensioneerden, werklozen, werknemers en werkgevers.

En Yves Leterme, als steeds fris gedoucht? Met snelle nationale verkiezingen staat hij voor het dilemma: kan ik in eer en geweten de Vlaamse regering droppen, want ik beoog het premierschap van België? Federale verkiezingen in de herfst maken het onfatsoenlijk dat hij reeds zou wisselen. Yves Leterme en Jo Vandeurzen zijn goede maten en ACW’ers.

Frans Crols

ACW-ideoloog Gilbert Deswert is staatsgevaarlijk.