‘VOOR DE POLITIEK IS HET NU OF NOOIT’

Thomas Van Rompuy is directielid van Febelfin, de koepel van financiële instellingen, verantwoordelijk voor communicatie en economisch beleid. Hij is de zoon van Europees president Herman van Rompuy.

Hoe aantrekkelijk is België voor jonge, ambitieuze mensen die carrière willen maken?

“Heel wat mensen uit mijn kennissenkring trekken naar het buitenland. Zodra ze daar zijn, vaak in Angelsaksische landen, merken ze dat België hen minder te bieden heeft voor hun carrière. Als ze nog terugkomen, is het vaak alleen om familiale redenen. Dat toont toch dat België met een zekere bloedarmoede kampt.

“Ons land heeft een kmo-cultuur, maar — op enkele uitzonderingen als AB InBev na — geen grote internationale bedrijven of hoofdzetels van multinationals. Er is ook almaar minder industriële activiteit. Dat zorgt ervoor dat onze economie gemakkelijk kan versnellen bij een opgaande conjunctuurgolf, maar zelf geen groei kan bewerkstelligen tegen de conjunctuurtrend in. België zou meer moeten inzetten op een paar sectoren waarin we top proberen te zijn en grote spelers kunnen creëren of aantrekken.

“Een andere prioriteit is de staatsschuld. Die blijft oplopen, niet alleen in België maar in heel Europa. Het is pijnlijk te moeten vaststellen dat, ondanks de geleverde inspanningen, de afbouw van de overheids- en privéschulden nog moet gebeuren. Combineer dat met de vergrijzing die een heleboel extra kosten met zich brengt, en je wordt daar als twintiger niet vrolijk van.

“Voor de politiek is het nu of nooit. De voorbije jaren is op de winkel gepast, maar niet meer dan dat. De volgende regering moet een stap verder gaan. Andere Europese landen hebben hun overheidsfinanciën al veel meer op orde. Op termijn zullen ze daarvan de vruchten plukken. België moet de komende vijf jaar hetzelfde doen. Ons land heeft geen traditie van grote, drastische ingrepen. Wij gaan altijd stapje voor stapje. Maar op dit moment hebben we meer nodig dan kleine pasjes in de goede richting.”

Meer of minder Europa?

“Dat er vandaag nog mensen zijn die stellen dat minder Europa beter is, vind ik redelijk hallucinant. In de Verenigde Staten kan een startend bedrijf mikken op een markt van meer dan 300 miljoen consumenten. Wie vindt dat Europese bedrijven het maar moeten waarmaken in 28 aparte landen, met een eigen wetgeving en munt, negeert volledig de globalisering van de economie.

“Ook politiek is een eengemaakt Europa bijzonder waardevol. We herdenken momenteel de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog. Zo lang is dat allemaal niet geleden. Kijk naar wat er gebeurt in Oekraïne. Dat verwijt ik mijn generatie wel een beetje: dat ze snel aan geheugenverlies lijdt.”

U werkt als directielid voor Febelfin, de belangenvereniging van de financiële sector. Is een klein land als België niet veroordeeld tot kleine banken?

“We zijn door de financiële crisis in elk geval een belangrijke hefboom kwijt geraakt. Er rest enkel KBC als Belgische financiële instelling met een bepaalde schaalgrootte en internationale aanwezigheid. 80 procent van de banken die in België actief zijn, is in buitenlandse handen. Bovendien financieren bedrijven zich almaar meer rechtstreeks op de markt. Er is onmiskenbaar een trend naar kleinere bancaire balansen en meer markfinanciering, zodat het risico minder bij de depositohouder ligt.

“België heeft wel nog altijd een belangrijke troef: er is veel spaargeld en dus een hoge liquiditeit. De vraag is: hoe zorgen we ervoor dat het rendement daarvan in België blijft? Dat bepaalde spaarmiddelen in het buitenland ingezet worden om projecten te financieren is normaal, maar je moet ervoor zorgen dat het rendement op die overtollige liquiditeit onze welvaart ten goede komt.

“Toch kan België een financiële speerpunt blijven. We zijn heel sterk in alles wat met IT, financiële infrastructuur, betalingsverkeer te maken heeft. Rond die expertise moeten we ambitieus durven te zijn. Waarom zou België van financiële infrastructuur geen groeipool kunnen maken? Net zoals we met farma en petrochemie gedaan hebben.”

P.C.