Voor de eer van Europa

Een Ier en een Zuid-Afrikaan streden in Valderrama voor de Orde van Verdienste.

Het heerlijke, maar moeilijke terrein van Valderrama was afgelopen weekend het decor voor alweer een hoogmis van de golfsport. De Ier Padraig Harrington en de Zuid-Afrikaan Retief Goossen streden er voor de eerste plaats in de Europese Orde van Verdienste. Een duel tussen twee spelers die elk 21 toernooien in de Europese Tour hadden gespeeld.

Goossen, nu 33 en winnaar van de US Open 2001, won dit jaar maar één toernooi in Europa. Hij wilde er alles aan doen om zijn titel van 2001, de Trofee Henry Vardon, te behouden. Zijn lichtend voorbeeld daarbij was de Schot Colin Montgomerie, die sinds 1993 de trofee maar liefst zeven keer mee naar huis heeft genomen.

Goossen was vorig jaar de eerste niet-Europeaan sinds de Australiër Greg Norman (in 1982) die de Europese Orde van Verdienste won. Maar zijn tegenstander, de 31-jarige Harrington, was de voorbije jaren een van de snelst klimmende spelers. In 1998 stond hij nog 29ste in de wereld, vorig jaar had hij de tweede stek al te pakken. En voor de ontknoping in Valderrama hadden ze beiden al 2,3 miljoen euro bij elkaar gespeeld. Op de derde plaats stond Ernie Els.

Natuurlijk brandden de Europese supporters een kaars voor de Ier, want dit seizoen slaagde geen enkele Europeaan erin een belangrijk toernooi te winnen. Tiger Woods was de beste in de Masters en de US Open, Ernie Els haalde het in de British Open en Richard Beem won de US PGA. Met uitzondering van de Ryder Cup wonnen de Europeanen niets in 2002.

Bovendien lagen Harrington en Goossen dit jaar met elkaar overhoop tijdens het toernooi van Madrid. Wellicht speelde dat mee in de sympathie die de Ier van de supporters kreeg. Goossen noemde hem “de traagste speler van de wereld”, waarna Harrington terugsnauwde dat hij ook niet van de snelste was.

Dit gekibbel is hoogst merkwaardig, want de Zuid-Afrikaan staat bekend als een zeer rustige jongen en Harrington als een beminnelijk man. In Valderrama sloten ze trouwens vrede, want ze gingen er samen trainen.

Voor het toernooi leek Harrington in de beste conditie te verkeren. Hij speelde op het niveau dat hij al had laten zien in de Ryder Cup, waarna hij ook het Dunhill Links Championship won. Eind oktober en eind november werd hij zevende en zesde in de Opens van Madrid en Italië. In dat laatste toernooi had hij de laatste ronde in 63 slagen afgewerkt. Harrington werd ook tot Europese speler van de maand oktober uitgeroepen en wil voor Kerstmis nog een paar toernooien spelen. “Sinds de Ryder Cup amuseer ik me rot op de golfbaan,” zei hij. “Waarom zou ik dan minder toernooien gaan spelen?”

Goossen oogt na een slopend seizoen iets vermoeider, maar heeft natuurlijk een geheim wapen achter de rug: zijn Belgische sportpsycholoog Jan Vanstipout.

John Baete [{ssquf}]