Vlamingen creëren zelf perceptieprobleem

Zit u als ondernemer verveeld met het schertsende ondertoontje van uw buitenlandse zakenpartners bij elke hint naar onze ‘intolerantie’ over de niet-benoeming van Franstalige burgemeesters in Vlaamse gemeenten rond Brussel? Of over andere ‘etnisch gekleurde’ perikelen, veroorzaakt door de ‘bekrompen’ Vlamingen? The He-rald Tribune schilderde Vlaanderen op zijn voorpagina af als een achterlijk broeinest van sluipend fascisme. De publicatie viel samen met het tweedaagse bezoek van een delegatie van de Raad van Europa. Onderschat het perceptieprobleem vooral niet waar de Vlamingen – en van de weeromstuit ook de Vlaamse bedrijven – mee zitten.

“De Vlamingen weten dat ze met hun semifascistische imago internationaal een slechte beurt maken”, schreef Le Soir enkele jaren geleden bij, toen al, de zoveelste BHV-crisis. Franstalige politici spelen strategisch in op ons perceptieprobleem in het buitenland. Ze lobbyen desnoods tot bij de Raad van Europa en de Verenigde Naties. Zoiets mag dan geen toonbeeld zijn van ‘federale loyauteit’, feit is – al zien we het liever niet onder ogen – dat Vlamingen zich graag in hun slachtofferrol wentelen. Onbegrepen door een boze buitenwereld die onze complexe staatsstructuur en taalwetgeving niet wil begrijpen – een calimerocomplex dat we zelf voeden.

Of we het graag hebben of niet, perception is reality en Vlaamse politici en ondernemers werken die perceptie mee in de hand. Telkens wanneer ze – uit angst om als bekrompen en intolerant over te komen bij hun buitenlandse gesprekspartners – BHV of de niet-benoeming van enkele Franstalige burgemeesters afdoen als akkefietjes. Uiteraard moet niet Brussel-Halle-Vilvoorde, maar Brussel-Europa-Wereld onze eerste bezorgdheid zijn, zoals Thomas Leysen in zijn maidenspeech als VBO-voorzitter stelde. Er zijn gegronde redenen om onze handicaps in de internationale competitiestrijd dringend aan te pakken. Respect opeisen voor het territorialiteitsbeginsel is daarom niet grotesk, noch absurd of racistisch. De Vlaamse regering plant acties tegen het ‘overtrokken Vlaamse imago in het buitenland’. Zulke campagnes zijn artificieel en halen niets uit zolang Vlaamse politici en ondernemers buitenlandse gesprekspartners niet rustig, maar resoluut, de elementaire beginselen meegeven waarop de communautaire vrede in dit complexe landje stoelt. Daarvoor respect vragen, staat niet haaks op een open geest of een kosmopolitische wereldvisie. Het territorialiteitsbeginsel geldt bijvoorbeeld ook in Zwitserland en Canada. Als in die landen iemand naar een ander taalgebied verhuist, dan past hij zich aan, en niet de wet. Zo eenvoudig is dat.

(T)

Door Erik Bruyland