VLAAMS

De nieuwe VDB

Bij de jongste oogst Vlaamse literatuur prijken markante namen. Een selectie.

Een lichtgevoelige jongen: als stugge Kempense mist omhult de nostalgie de nieuwe roman van de net 60 geworden Walter van den Broeck. Hij keert terug naar het Olen van zijn jeugd en meteen ook naar zijn succesboek Brief aan Boudewijn, waarbij dit werk aansluit. In de prille zomer van 1953 steekt een knaap de brug over naar een andere buurt, waar niet alleen zijn lief woont, maar waar ook militaire manoeuvres aan de gang zijn. Terwijl hij zijn eerste kalverliefde doorspartelt, wordt hij getuige van een drama. Hij zal de wereld nooit meer met onbevangen ogen bekijken. Als verteller is Van den Broeck aardig op dreef, maar de literaire panache waarmee hij onder meer in Het Beleg van Laken uitpakte, valt nergens te bespeuren. Symboliek en referenties te over, maar het blijft van dik hout planken zagen. Bezige Bij, 208 blz., 730 fr.

Nieuwemaan: de oplossing van deze whodunit (klassiek, maar flirtend met de persiflage) verklappen we niet. Wel onthullen we dat achter het pseudoniem Axel Bouts een directielid van Bekaert schuilt. Achter de romancier zit een burgerlijk ingenieur die carrière maakte in het human-resourcesmanagement, moeten er nog verrassingen zijn? Davidsfonds, 170 blz., 795 fr.

Mise-en-scène: ook deze roman van de productieve Axel Bouts wordt pikanter als we in het privé-leven van de auteur grabbelen. De Kortrijkzaan is immers gehuwd met een beeldend kunstenares en in dit boek neemt hij de kunsthandel op de korrel. Ook het literaire wereldje ontsnapt niet aan kritiek. Bouts doet dat niet brutaal, wel schalks en schelms, al menen we sporadisch ook een toets bitterheid te proeven. Davidsfonds, 191 blz., 895 fr.

Acacialaan: dit kleinood zal de geschiedenis ingaan als de roman waarin Koen Peeters volwassen werd. Zijn fans hoeven niets te vrezen, hij blijft speels, wikkelt de Grote Vragen nog altijd in melige anekdotes en wringt elke gedachte om tot ironie. Het thema van de stervende vader doet hem evenwel uitgroeien boven de postmoderne Spielerei. Meulenhoff, 175 blz., 625 fr.

Als op de eerste dag: in Van den Broecks nieuwste wordt het onschuldige, zuivere en mooie doorboord door het corrupte, valse en gruwelijke. Dat gebeurt ook, zij het dan met een bijna surrealistische intensiteit, in de jongste van Stefan Hertmans. Negen verhalen smelten samen tot een caleidoscopische roman, waarin dreiging, onrust en geweld de aanvankelijke sereniteit aan flarden rijgen. Merkwaardig en bijwijlen bijzonder sterk, maar zeker niet helemaal vrij te pleiten van voorspelbaar effectbejag. Meulenhoff, 190 blz., 665 fr.

Luc De Decker