VLAAMS ONDERNEMERSCHAP

ZONDER BOVENBOUW.

De GIMV-top durft of wil niet van zich afbijten om zijn eigen geloofwaardigheid te beschermen ; zijn financiële resultaten vloeien niet voort uit hoopgevende participaties maar uit korte-termijnbeleggingen van likwiditeiten. Deze ontwikkeling gelijkt pijnlijk op de dekadentie van de Nationale Investeringsmaatschappij die ook met de beste bedoelingen was opgericht. De GIMV is een parochiale NIM. De uitweg ? Of het uitvoeren van opdrachten voor de Vlaamse deelregering verdwijnt of de Vlaamse overheidsinvesteerder sluit de deuren in Trends van 1 december 1981.

Belgische grootindustriëlen zijn van het vreesachtige soort en dragen dus een broeksband én bretellen. In deze verstikkende sfeer kreativiteit ontwikkelen, entrepreneur worden, is moeilijk. De handelshogescholen en de universiteiten leiden daarenboven hun management-studenten op tot superbedienden van vaderlandse grootondernemingen of multinationals. Ondernemen is goed voor de zonen van provinciale KMO-ers : het verschuiven van bundels papier door de jongste generaties van licentiaten in de ekonomische wetenschappen vervangt het ondernemerschap in Trends van 1 mei 1982.

Vlaamse bankiers hebben we, Vlaamse financiers niet. De holding Gevaert Photo Producten is uit de hoofdstroom van het Vlaamse kapitaalwezen weggeduwd sedert hij inpikt op de internationale strategie van een Frère en een Eskenazi van GBL. GPP bekijkt zijn deelneming aan deze initiatieven, verklaarde Hendrik Cappuyns in 1982 aan Institutional Investor, als een belegging ; dus ook daar een passieve daad met de spankracht van rentenieren. GPP heeft voor de Vlaamse ekonomie en haar dynamizering niks opgeleverd. Kan dit verkeren ? in Trends van 27 april 1984.

Vlaanderen en de Vlamingen moeten rijker worden. De beste prikkel om het zelfondernemen te aktiveren, is het verlagen van de direkte personenbelasting. Wie geld verdient, moet het meer dan nu het geval is kunnen behouden om een vermogen op te bouwen. Als tussenstap is de infrastruktuur van het Nieuwe Kapitalisme een hulpmiddel. Het Nieuwe Kapitalisme is de parallelmarkt, de innovatievennootschap, de stock options, het risicokapitaal, de management buy out in Trends van 18 januari 1985.

In 1985 is de situatie snel overzien : twee Belgische holdings die weinig tot geen interesse opbrengen voor Vlaanderen (buiten wat cosmetica in de vorm van benoemingen) en één Vlaamse holding, Almanij, die stug en kleinschalig morrelt in de marge. Voor wie het privé-initiatief ter harte neemt, dit blad bijvoorbeeld, is het een ontgoocheling vast te stellen dat de enige gedurfde toekomstplannen voor Vlaanderen ontwikkeld en betaald worden door de overheidsbank GIMV in Trends van 15 november 1985.

Almanij zou een speerpunt kunnen zijn in de DIRV en is het niet. Almanij heeft geen struktuur, het is een notariskantoor en de klerken noteren. Een metamorfoze is weliswaar geen titanenwerk indien de wil er is. Een task force van tien financiers, technologen, futurologen kan op zes maanden een prioriteitenbeleid uitstippelen. Geld is beschikbaar op de beurs of door de verkoop van 15 t.h. van de kontrole in Kredietbank, dan blijft er nog een percentage in de handen van Almanij wat groter is dan de aandelenpakketten van Generale Maatschappij in G-Bank en van Groep Brussel-Lambert in BBL. De 15 t.h. kan men bijvoorbeeld verkopen aan Nederlandse vaste aandeelhouders wat zou getuigen van Benelux-kreativiteit. Huidige en toekomstige Vlaamse holdingfinanciers, proef mee van de woorden van de Franse Vlaminge Marguerite Yourcenar in Mémoires d’Hadrien : “La vérité que j’entends exposer ici n’est pas particulièrement scandaleuse, ou ne l’est qu’au degré où toute vérité fait scandale” in Trends van 3 januari 1986.

Met de Vlaamse triomfkreten over de viriele KMO’s zitten we d’r naast. Zij zijn essentieel en de humus, maar hun doel dient te zijn, doorgroeien tot transnationale of multinationale onderneming. Een Vlaamse ekonomie of beter een ekonomie in Vlaanderen met een melkweg van kleine bedrijfjes zonder een bovenbouw van krachtige, internationaal bekende Vlaamse grootbedrijven is een dwerg-ekonomie en een dwerg-ekonomie is ten prooi aan machtsverlies in Trends van 9 mei 1986.

Een belangrijk recept om, aan een sneller tempo dan vandaag, Belgische ondernemingen uit te doen groeien tot pan-europese concerns is het opengooien van hun raden van bestuur voor Nederlanders, Engelsen, Fransen, Duitsers, Italianen, Zwitsers, Spanjaarden. Een infuus van vreemde talen in het bestuur kan de hoofden en de harten van de zetelende bedrijfsleiders openen voor internationaler denken en handelen in Trends van 7 april 1988.

Dat politici en bedrijfsleiders samen eten, gaat niemand wat aan. Maar als ze rond de tafel beslissen over het zuur-verdiende geld van de belastingbetaler, loopt er iets verkeerd. Voorstanders van overheidsingrijpen poneren dat veel bedrijven niet in staat zijn alleen de kosten van innovatie te dragen. Daarom zou de overheid moeten bijspringen. Maar de overheid beschikt niet over een waardenvrij systeem om er de goede projekten uit te pikken. Waarom moet de overheid het risico dragen, dat eigen is aan het privé-initiatief ? in Trends van 30 maart 1989.

België heeft geen kapitalisten meer van het allooi van een Franki, Empain, Thys, Gevaert, Bekaert. De Belgische managersopleidingen maken er geen Change Masters van, maar excellente technici die vaardig omspringen met business-plannen en er heel dikwijls geen zinnig maatschappelijk of lange-termijnperspektief bij kunnen verzinnen. Hun horizon is de volgende of de op één na volgende balans. Punt in Trends van 16 november 1989.

Er is het mysterie van de grijpzucht in Vlaanderen. Om de drie à vier jaar branden miljarden wit en (hoofdzakelijk) zwart spaargeld door de schoorsteen van de naïviteit. Vergooide kansen om bestaande of nieuwe ondernemingen te ondersteunen in hun groei. Ook in de buurlanden heb je snelle jongens en holle, riskante operaties die, soms, met de beste bedoelingen zijn opgezet, maar kapseizen door onzorgvuldigheid, onbekwaamheid en hoogmoed. De stelling van dit blad is, dat de Vlamingen op een lachwekkender wijze omspringen met hun spaargeld, dan de buurlui die meer traditie en een sterkere gemeenschapszin hebben. Flanders’ money is monkey money in Trends van 2 mei 1991.