VINAL FOOD. Mama mia

De Belgen raken steeds meer verlekkerd op mozarella, olijfolie en espresso. Het Antwerpse Vinal Food profiteert van de trend. De druk van de grootdistributie wordt wel sterker. De prijzenslag van GB zet de sektor in rep en roer.

Ely Platini en Jean Platini lopen koortsachtig heen en weer in hun nieuwe kantoor in Wommelgem. Deur in, deur uit met af en toe zoals het rasechte Italianen past een stemverheffing. “Het is niet juist, het is niet juist, ” roept vader Ely Platini. Zoonlief stemt in, “het is tegen de geldende EU-reglementeringen. ” Wanneer ik uiteindelijk toch binnengelaten word voor het afgesproken interview, lijken beide heren nog duidelijk ontstemd. “De Keuringsdienst komt hier een keurtaks heffen op 25 ton vlees in blik die wij uit Italië hebben ingevoerd. De bevoegde ambtenaar stelt dat hij daartoe het recht heeft op basis van een KB, en ik zeg dat dit indruist tegen de Europese wetgeving. Voor 1500 frank houdt hij mij nu al uren bezig, ” dreunt Ely Platini, stichter en zaakvoerder van de NV Vinal Food.

Ondanks dit administratieve incident zijn de Platini’s in goede doen. Hun nieuwe optrekje in het Wommelgemse Kapelleveld biedt 5000 m² opslagruimte omgeven door groen. Deze 80 miljoen frank grote investering moet de expansie van Vinal Food, een KMO gespecializeerd in de invoer van voornamelijk Italiaanse merkartikelen, steunen. In volume verzette Vinal Food de jongste twee jaar 30 % meer. Dat dit zich niet in een omzetstijging heeft vertaald (zie tabel), heeft alles te maken met de sterke devaluatie van de Italiaanse lire sinds ’92. “Wij hopen dit jaar toch op een omzettoename met 15 %, ” zegt Jean Platini, sinds ’80 aktief in het familiebedrijf en sinds juli ’90 tevens aandeelhouder.

LAGE KOSTENSTRUKTUUR.

Italiaanse produkten vertegenwoordigen 80 % van de bijna 300 miljoen frank omzet, Marokkaanse de overige 20 %. “De reden is historisch, ” vertelt Ely Platini, die in ’68 met zijn eigen pvba Vinal Food begon. Uit “noodzaak”, nadat een van zijn belangrijkste leveranciers hij was toen zelfstandig vertegenwoordiger voor diverse importeurs van Italiaanse voedingswaren over de kop ging. “Ik ben op vraag van de producent zelf begonnen, ” verklaart Ely Platini.

Intussen heeft Vinal Food niet één, maar meer dan twintig Italiaanse producenten onder kontrakt. Het is de exclusieve invoerder voor minstens België, soms de Belux of België en Nederland, en liefst voor de Benelux. “Steeds de marktleider of de nummer twee, ” voegt Ely Platini er een beetje trots aan toe. “Per produktgroep houden wij ons aan één merk, bij uitzondering twee indien de produkten zich in een andere prijsklasse situeren. “

Het zijn stuk voor stuk traditionele Italiaanse voedingsprodukten, vervaardigd in Italië, wat niet wil zeggen dat de eigenaar Italiaans is. Simmenthal/Mareblau behoort tot de Amerikaanse multinational Kraft-General Foods, de Agnesi-deegwaren zitten in de portefeuille van het Franse Danone, terwijl Sasso, Berni en Perugina ressorteren onder het Zwitserse Nestlé. “Ik heb ze één voor één in buitenlandse handen zien overgaan, ” zucht Ely Platini. “Aanvankelijk vreesde ik dat ze hun export in eigen beheer, via lokale vestigingen, zouden nemen. Maar het is net de omgekeerde trend. Steeds meer multinationals doen op ons een beroep als Benelux-verdeler. Onze kosten liggen lager, die grote voedingsgroepen zijn administraties geworden. “

De lage kostenstruktuur houdt rechtstreeks verband met het familiale karakter van de onderneming. “Iedereen helpt iedereen. Als de sekretaresse niet kan volgen, typ ik mijn eigen brief, ” zegt Jean Platini. Toch vreest hij voor een kostenverhoging op korte termijn. “Het personeelsbestand bedraagt thans 11, daar komen 2 merchandisers bij. Onder druk van de distributie, vooral van GB (nvdr zie kader In rep en roer). GB eist een steeds grotere tussenkomst van de leveranciers. Het stelt in een 50-tal supermarkten Italiaanse rayons ter beschikking. Dat wil zeggen dat wij zelf moeten gaan kijken of onze produkten uitverkocht zijn, dat wij zelf de bestelling moeten opnemen, dat wij de flessen en dozen en zakken zelf in de rekken moeten gaan zetten… “

Zo ging Ely Platini net voor nieuwjaar een nieuwsgierigheidsbezoekje brengen aan Bigg’s, de nieuwe hypermarkt van GB. “Wij hadden donderdagvoormidag geleverd, vrijdagavond stond er nog niets in het schap. ” Retorisch voegt Jean Platini eraan toe : “De macht van de sterkste, nietwaar ? “

NIET PRIJSBEWUST.

Vinal Foods grootste afnemers blijven de klanten van het eerste uur : Italiaanse speciaalzaken of grossiers en Marokkaanse en Turkse groothandelaars.

Sinds einde jaren tachtig wordt ook aan de grootdistributie, de zogenaamde F1 en F2, geleverd. Die neemt thans 25 % van de omzet op zich. “De supermarkten worden langzaam aan een grote konkurrent voor de Italiaanse speciaalzaken, ” meent Jean Platini. “Ze zijn het nog niet, omdat de Belgen ondanks de boom de Italiaanse voeding niet als basisprodukt zien. De prijzen van de Italiaanse merkartikelen ligen overigens hoger in de supermarkt dan in de speciaalzaak, omdat de grootdistributie veronderstelt dat de modale konsument de prijs van, bijvoorbeeld, een liter olijfolie niet kent in tegenstelling tot die van een kilo suiker en daarom grotere winstmarges neemt. “

Anticiperend op de kentering biedt Vinal Food de mogelijkheid tot private label voor een aantal produkten bij voldoende afname. Jean Platini : “Iedereen wil zijn eigen distributiemerk. Wij willen deze markt niet missen. “

CATHY BUYCK

ELY EN JEAN PLATINI (VINAL FOOD) Afnemers kunnen nu ook private label krijgen.