Verliefd op iemand die er nooit is

“Vaak leg ik een papiertje met een aantal vragen en opmerkingen op zijn bureau thuis en de volgende dag haal ik dat dan weer op, voorzien van zijn antwoorden.” Zes vrouwen van kandidaat-Managers van het Jaar over samenleven met een topondernemer.

“Vanaf het moment dat we onze mannen leerden kennen, wisten we dat hun gedrevenheid hen ver zou brengen. Dat is ook een van de dingen die wij zo bij hen appreciëren,” vertellen de vrouwen. Alleen Myriam Claeys vermoedde niet meteen dat haar man naar de top zou klimmen: “De loopbaan van Luc evolueerde door de jaren heen. Bij elke promotie namen zijn ambitie en gedrevenheid toe. Ik ben met hem meegegroeid.”

“Een succesvol man is een man die geholpen wordt door een goede vrouw” [Elbert Hubbard, Amerikaans auteur]

Of ze de sterke vrouw achter hun man zijn? “Dat moet u aan mijn man vragen,” is het standaardantwoord. Luc Cardinaels, topman van Rettig Heating Group, herhaalde het alleszins tot driemaal toe: “Achter deze vent staat een zeer sterke vrouw.” Maar wat is een sterke vrouw? Gaat het om iemand die alles opvangt wat niet rechtstreeks verband houdt met zijn directe professionele bezigheden _ zoals kinderopvang en huishoudelijke zorgen _ en die haar eigen carrière uitstelt of afstelt? “In dat geval kan je ons inderdaad als sterke vrouwen bestempelen,” beaamt Lieve Verplancke. “Maar de realisaties van mijn man blijven van hem; daar heeft mijn aanwezigheid niet veel mee te maken.”

Professioneel advies geven de echtgenotes maar zelden. “Wij zijn altijd luisterbereid, maar consultants kan je ons niet noemen,” luidt het. Carine Claeys werkt niet alleen bij Tibotec-Virco, ze zetelt ook in de raad van bestuur van het biotechbedrijf. Zij volgt de beslissingen van haar man dus van nabij op. Maar actief participeren in het beslissingsproces doet Carine niet: “Ik probeer voor een stuk de rechterhand te zijn van Rudi. Ik geef mijn mening, maar zet die niet door.”

In hoeverre ze de carrière van hun man opvolgen, hangt volledig af van die laatste. “Wil je de bedrijfsinformatie van mijnheer Van Belle ontfutselen, dan moet je een nachtje met hem doorbrengen,” lacht Micheline, de echtgenote van de Puratos-topman. “In zijn slaap vertelt hij in alle talen over zijn werk. En ik verneem ook wat er op het werk is gebeurd door mee te luisteren naar de telefoontjes die hij met zijn vader voert. Die kent eveneens alle hoekjes van het bedrijf.”

De meeste vrouwen houden zich _ met uitzondering van wat persoonlijke administratie _ evenwel niet bezig met de werkzaamheden van hun man. “Het is mij allemaal wat boven het hoofd gegroeid,” verklaart Rosette Bulen. “Vroeger had ik een zeer nauwe en emotionele band met Radson, de radiatorenfabriek die Luc mee heeft uitgebouwd. Maar het bedrijf is zo groot geworden. Mijn man heeft er al zijn handen vol mee. Hoe zou ik het nog allemaal kunnen volgen?”

Op sociaal-professioneel gebied proberen de eegaas wel hun beste beentje voor te zetten. En dus zult u ze vaak samen met hun man aantreffen op recepties, tentoonstellingen, diners of reizen. “Maar zelfs tijdens reizen ben je vaak alleen hoor,” verduidelijkt Katelijne. “De vrouwen hebben hun eigen programma.”

Vraag is natuurlijk of een topmanager wel een vrouw nodig heeft. Lieve: “Geen vrouw hebben zal voor een topmanager makkelijker zijn dan te moeten omgaan met een sterke vrouw. Zonder vrouw of kinderen heb je geen familiale verantwoordelijkheden, zodat er meer tijd rest voor de carrière.”

Maar de vrouwen onderschatten hun rol niet. “Wij zijn hun buffer, een basis waarop ze kunnen terugvallen,” vindt Myriam. “Zij moeten toch ergens met hun problemen en verhalen terecht.” Maar of een topmanager nu een huismoeder of een carrièrevrouw naast zich nodig heeft, is een onbesliste zaak. “Mijn man vertelt vaak dat hij zich nooit voor 100% had kunnen inzetten als ik niet was thuisgebleven,” zegt Katelijne. “Maar dat betekent niet dat ik niet had kunnen of mogen werken. Alleen was het misschien onmogelijk geweest om een topcarrière uit te bouwen.”

Micheline, die van zichzelf vindt dat ze nog tot de ‘oude generatie’ behoort, gaat ervan uit dat vrouwen hun man moeten bijstaan. “De meisjes van tegenwoordig zijn niet meer wat ze zijn geweest hé,” vertelt ze plagend. “Natuurlijk kunnen vrouwen carrière maken, maar dan moeten ze in het huishouden door hun man worden geholpen.”

“De beste gezinnen zijn die waar de vrouw regeert zonder het te willen en waar de man wordt geregeerd zonder dat het derden opvalt” [Michel Fernez, Belgisch journalist]

Hoewel Myriam, Micheline, Rosette en Katelijne de nieuwe generatie van werkende vrouwen aanmoedigen, gaven ze zelf hun beroep op voor man en kinderen. Rosette en Katelijne dachten er wel aan hun professionele activiteiten opnieuw op te nemen, maar de tijd ontbreekt. Ze hebben een voltijdse dagtaak thuis: de opvoeding van de kinderen, een huis dat moet worden gebouwd en verbouwd, rekeningen die moeten worden betaald… Het komt allemaal op hun schouders terecht.

“Ik ben er zelf van geschrokken wat ik allemaal kan,” lacht Rosette. “De grootste troef van een vrouw die met een topmanager is getrouwd, is haar zelfstandigheid. Vaak moet je helemaal alleen belangrijke beslissingen nemen, omdat je man niet thuis of niet tijdig bereikbaar is. Ik ben een paar keer danig op mijn bek gegaan, maar je leert het wel.”

“Ik probeer Paul wel alles te vertellen over het huishouden,” grinnikt Katelijne, “maar soms heb ik het gevoel dat het het ene oor ingaat en het ander weer uit.” Misschien moet ze de methode van Micheline eens uitproberen: “Vaak leg ik een papiertje met een aantal vragen en opmerkingen op zijn bureau thuis en de volgende dag haal ik dat dan weer op, voorzien van zijn antwoorden.”

Ook Lieve en Carine moeten, ondanks hun eigen drukke professionele werkzaamheden, de huishoudelijke beslommeringen vaker in hun agenda incalculeren dan hun respectieve echtgenoten. Carine heeft al wel eens overwogen of ze toch niet beter zou thuisblijven. “Rudi wijst er mij dan op dat ik niet verplicht ben om te gaan werken. En het is niet evident met twee kinderen thuis. Want alle praktische beslommeringen komen op mijn schouders terecht. Misschien zit het ingebakken in onze maatschappij dat vrouwen die taken waarnemen. Ik heb het geluk dat ik op mijn ouders kan rekenen. Als Rudi mij erop wijst dat ik thuis kan blijven, antwoord ik hem steevast met ‘nog één jaartje’. Maar eigelijk heb ik altijd een reden om verder te blijven werken.”

“Kinderen moeten soms heel veel geduld hebben met hun ouders” [Antoine de Saint-Exupéry, Frans auteur]

Topmanagers werken heel wat uren, ook tijdens weekends en vakanties. “Misschien is dat wel de paradox van ons leven,” vertelt Lieve. “Je wordt verliefd op iemand, wil graag bij hem zijn en samen projecten delen. Maar uiteindelijk zie je elkaar zeer weinig en zijn het de professionele medewerkers die met je man zestien uur en meer delen.”

Maar klagen doen deze vrouwen niet en geenszins willen ze hun situatie veranderd zien. “Waarom zou ik zeuren,” vraagt Micheline. “Mijn man geeft me alle vrijheid en kansen die ik wil. Overdag doe ik wat ik graag doe en ‘s avonds ben ik er voor hem.”

Vaak zijn het de kinderen die aan de noodrem trekken wanneer zij vinden dat hun vader de grenzen overschrijdt. De papa’s proberen op hun belangrijke momenten, zoals een toneelvoorstelling of voetbalwedstrijd, wel aanwezig te zijn, maar voor de kinderen is dat vaak niet voldoende. “Tegenover hen moeten wij altijd de afwezigheid van hun vader verklaren of verdedigen,” licht Katelijne toe. “Ze begrijpen dat niet altijd, en ze vinden het zelfs raar dat ik Paul verdedig.”

Carine gaat verder: “De kinderen kunnen maar moeilijk accepteren dat je nooit iets kunt plannen. Ook van familie en vrienden wordt veel flexibiliteit gevraagd. De agenda’s van onze echtgenoten kunnen opeens veranderen zodat privé-afspraken moeten worden afgezegd.”

Inzake planning kunnen de heren topmanagers misschien advies vragen aan Luc Vandewalle. “Elke maand krijg ik een overzicht van zijn activiteiten en zelden verandert er iets aan de vooropgestelde planning. Luc komt ook bijna elke avond naar huis en probeert zo weinig mogelijk in het weekend te werken.”

Wat het gezinsleven vaak nodig heeft, zijn ‘heilige’ momenten, zoals die ene werkloze vakantie die Carine of Rosette graag plant. Rosette: “Elk jaar trekken mijn man en ik er rond 14 februari, de periode van zijn verjaardag, een weekje op uit naar de zon. Het zijn zeven dagen zonder e-mail of telefoon, gewoon wij tweetjes.” Heilig kan ook het gedrag van de man thuis zijn. In tegenstelling tot Eddy Van Belle, waarvan Micheline al grappend vindt dat hij thuis soms “zo gespannen is als een elastiek”, is Luc Vandewalle thuis de rust zelve. Maar hij kan dan ook tijdens de rit naar huis _ van Brussel naar Kortrijk _ zijn gedachten verzetten.

“Spijt hebben is tijdverlies” [Katherine Hepburn, Amerikaanse filmactrice]

Hebben de vrouwen spijt van de wending die hun leven heeft genomen? Zouden ze graag de tijd terugdraaien? Rosette en Katelijne denken een seconde hardop na: “Als ik geen kinderen had, zou ik nu waarschijnlijk nog aan het werken zijn. Maar de kinderen zijn er bewust gekomen.” Of, grapt Micheline: “Als ik op een minder ambitieuze man was gevallen, had ik mij misschien op het kapperswereldje gestort.”

De vrouwen weten dat ze zaken hebben moeten opofferen voor hun man, maar staan daar niet langer bij stil. Of zoals één van hen zei: “De ambitie van mijn man is nu ook mijn ambitie.” Ze zijn fier op wat hun man heeft bereikt. “Ik ben de grootste fan van mijn man,” bekent Lieve.

Toch zouden de meesten niet met hun man willen ruilen. “Ik zou me niet kunnen inbeelden dat de rollen omgekeerd waren. Mijn man leeft voor zijn werk en laat vaak andere dingen daarvoor staan. Hij werkt niet voor het geld, maar voor zijn passie,” aldus Micheline. Zelf samenwerken met hun echtgenoot, zouden de vrouwen liever niét doen. Myriam: “Net zoals ik geen tennis-dubbelteam kan vormen met mijn man, zou ik ook niet met hem kunnen samenwerken. We zouden elkaar voor de voeten lopen.”

Ooit komt natuurlijk de dag dat ook topmanagers met pensioen gaan. “Maar dat betekent niet dat hij dan de hele dag zal mogen thuiszitten,” schatert Micheline. Al is de kans vanzelfsprekend klein dat hij dat ook zou doen. “Onze mannen zullen nooit hele dagen op de sofa gaan liggen,” lachen Carine en Katelijne. “Paul wil weer naar de jungle om daar te gaan opereren of zo en Rudi zal, als geboren ontdekkingsreiziger, de wereld willen rondtrekken met een zeilboot. Natuurlijk gaan we dan mee.” Maar zover is het nog niet. Katelijne grinnikt: “Paul zucht wel eens dat hij op pensioen wil. Als ik hem dan vraag of hij dan eindelijk in de tuin gaat werken, zijn zijn verzuchtingen dadelijk voorbij.”

An Goovaerts

“Wij zijn een klankbord, maar denk nu niet dat we consultant voor hen zijn.”

[Carine Claeys – mevrouw Rudi Pauwels]

“Als ik op een minder ambitieuze man was gevallen, had ik mij misschien op het kapperswereldje gestort.”

[Micheline André – mevrouw Eddy Van Belle]

“De paradox van ons leven is dat je verliefd wordt op iemand, graag bij hem wil zijn, maar hem uiteindelijk zeer weinig ziet.”

[Lieve Verplancke, mevrouw Theo Dilissen]