Verkoop aandelen niet gemeld: topman naar de gevangenis?

Deze week krijgt het parket van Antwerpen een dossier doorgespeeld van de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen. Het parket moet onderzoeken of Leon Van Rompay, stichter van Docpharma, moedwillig aandelen verkocht zonder dat te melden.

L eon Van Rompay, topman van Docpharma, ontplofte zowat toen hij terugkeerde uit vakantie. In de krant De Tijd las hij vorige week, 18 december, dat de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen ( CBFA) een klacht tegen de topman had doorgespeeld aan het parket. Afgelopen maandag, 22 november, waren noch het parket van Leuven, noch dat van Mechelen – dichter bij de woonplaats van de topman – officieel op de hoogte van een klacht tegen de stichter van het geneesmiddelenbedrijf uit Heverlee. Ook in Antwerpen, waar het dossier naar verluidt zou terechtkomen, wist men van niets. Zegt CBFA-woordvoerder Luk Van Eylen: “Het dossier is wellicht nog onderweg.”

Afgezien van de krantenartikels die ernaar verwezen, weten Docpharma en Van Rompay nog van niets. Van Rompay geeft toe dat hij bepaalde verkooptransacties had moeten melden, maar claimt dat hij te goeder trouw handelde: “Ik dacht dat een melding enkel verplicht was als je meer dan vijf procent van het aandelentotaal verkocht.” Die vergissing kost de man mogelijk een gevangenisstraf. Mogelijk, want het parket kan ook seponeren, een minnelijke schikking treffen of het onderzoek doorverwijzen naar een onderzoeksrechter.

Topman kocht ook aandelen

In een toelichting die het bedrijf publiceerde op 9 oktober 2004 helderde Docpharma het zogenaamde gebrek aan transparantie al op. Daaruit blijkt dat, sinds de voorgaande melding over de aandeelhoudersstructuur (op 8 januari 2002), vier keer tegen de meldingsplicht werd gezondigd. Bij die gelegenheden verkocht Van Rompay 37.449 aandelen. In die periode kocht Vascumed, een kleindochter van Docpharma, 141.567 aandelen.

Bij die transacties daalde het percentage aandelen dat Leon Van Rompay controleert van 32,6 % tot 17,76 %, hoofdzakelijk als het gevolg van de uitgifte van nieuwe aandelen bij kapitaalverhogingen waarbij de participatie van de stichter verwaterde. In een mededeling stelt Van Rompay dat hij minder dan 2 % van het aantal aandelen heeft verkocht. Dat percentage is relatief, want het verwijst naar de huidige hoeveelheid waardepapier en dat is de afgelopen twee jaar in aantal verdubbeld tot 6,2 miljoen aandelen. Ten opzichte van het aandelentotaal van 3,8 miljoen van voor de eerste schending van de meldingsplicht in april 2003, zou Van Rompay 4,75 % van zijn participatie hebben verkocht. Uiteindelijk gaat het om 183.000 aandelen sinds januari 2002. Tegen de huidige koers van 34 euro zou dat een slordige 6,2 miljoen euro betekenen.

Van Rompay verkocht het pakket echter niet aan de koers van vandaag, volgens de topman gaat het om een pak minder. Hoeveel hij opstreek, wil hij niet vertellen. Van Rompay: “Sommige mensen noemen mij misschien rijk. Ik heb wat vastgoed gekocht en ik heb mijn kinderen wat geleend, is dat abnormaal? Al mijn spaargeld zat in Docpharma en ik werk 15 uur per dag om dit bedrijf uit de grond te stampen. Dan is het toch logisch dat ik aandelen verkoop als ik geld nodig heb?”

Volgens CFO Stijn Van Rompay – de 28-jarige zoon van Leon – gebeurden de meeste aandelenverkopen buiten de beursvloer. Daar is wettelijk geen enkel bezwaar tegen, zolang elke drempel van 5 % die wordt overschreden, maar wordt gemeld. Een zestal transacties verrichtte Van Rompay ook op de beurs. De eerste daarvan dateert volgens de CFO pas van november 2003. “Er is trouwens niet alleen sprake van verkoop,” beklemtoont Stijn Van Rompay. “Mijn vader kócht ook aandelen Docpharma. In juni 2004 had Leon Van Rompay in absolute termen zelfs meer aandelen dan voor de kapitaalsverhoging van vorige herfst.”

Geen exuberante bezoldiging

In het dossier dat de CBFA doorverwijst naar het parket is geen sprake van eventuele koersmanipulatie of handel met voorkennis. “Onze klacht behelst enkel het schenden van de meldingsplicht,” aldus woordvoerder Van Eylen. De cruciale vraag die het parket moet beantwoorden: verzweeg Leon Van Rompay doelbewust zijn aandelenverkopen?

De verdediging van de topman is in handen van het advocatenbureau White & Case. Daar zegt advocaat Stéphane Odeur: “In de periode waarin Leon Van Rompay aan zijn meldingsplicht verzaakt heeft, werden twee prospectussen uitgegeven en een jaarverslag ter beschikking gesteld, daarin was de verwatering van zijn positie duidelijk zichtbaar. Als mijn cliënt iets wou verbergen, maakte hij het zichzelf wel erg moeilijk.”

Waren de externe bestuurders op de hoogte? Op vraag van de CBFA verklaarden de bestuurders deze zomer dat “er binnen de raad van bestuur geen discussie is gevoerd over de verkoop van aandelen en dat daar nimmer een raad van bestuur voor is samengeroepen.” Extern bestuurder Marcel Asselberghs: “Ik stel vast dat de heer Van Rompay verzaakt heeft aan de meldingsplicht. Ik ben anderzijds overtuigd dat hij nooit de beurskoers wou manipuleren en wens te beklemtonen dat wij te allen tijde het vertrouwen hebben behouden. Wij wisten in juni dat Leon Van Rompay via zijn advocaat een toelichting gaf aan de CBFA. In oktober leidde dat tot een transparantiemelding. Voor ons was daarmee de kous af.”

In tijden van het schandaalsfeertje rond bedrijven en de exuberante lonen van sommige topmanagers, categoriseert het collectieve geheugen een doorverwijzing al snel als de zoveelste fraude van gulzige bedrijfsleiders. Sinds twee jaar krijgt Leon Van Rompay een brutomaandloon van 6851 euro (inclusief BTW). Daarvoor werkte hij naar eigen zeggen onbezoldigd voor Docpharma.

De producent van generische geneesmiddelen zou wel eens erg gevoelig kunnen zijn voor de juridische problemen van zijn topman. Leon Van Rompay wierp zich de jongste jaren zowat op als de Robin Hood en het geweten van de geneesmiddelenindustrie. De beurskoers straft het aandeel voorlopig niet af, maar hoe de artsen zullen reageren, blijft nu de vraag.

Lieven Desmet – Roeland Byl

Leon Van Rompay wierp zich de jongste jaren zowat op als het geweten van de geneesmiddelenindustrie.