Verhofstadt aan zet in regeringsvorming

T egen dinsdag 3 juni wou Guy Verhofstadt ( VLD) een eerste ontwerpregeerakkoord voorleggen. Dat zei de premier op woensdag 28 mei, nadat hij door de koning als formateur werd aangesteld. Eerder die dag had de koning van informateur Elio Di Rupo ( PS) het eindverslag gekregen van diens consultatieronde.

Over de samenstelling van de nieuwe regering liet Verhofstadt weinig twijfel bestaan. Al kan de coöptatie door SP.A-voorzitter Steve Stevaert van Jacinta De Roeck ( Agalev) en SP.A-jongerenvoorzitster Caroline Gennez in Mechelen nog voor de nodige – socialistische – herrie zorgen. Over de invulling van het regeerakkoord lijkt iets meer denkwerk nodig, vanwege de precaire toestand van de Belgische economie.

Die economie groeide in het eerste kwartaal met 0,2 % tegenover het vierde kwartaal van vorig jaar, liet het Instituut voor de Nationale Rekeningen vorige week weten. Dat is een opsteker, want economen hadden een nulgroei verwacht. Toch lijken de financiële instellingen niet geneigd om hun groeivooruitzichten – die schommelen rond 1 % – aan te passen. Tegelijk met de gesprekken over een regeerakkoord wil Verhofstadt meteen ook een begrotingscontrole uitvoeren, om de begroting voor 2003 sluitend te houden. Om de begrotingsdoelstellingen te halen moet de nieuwe regering de komende jaren 3 miljard euro besparen, schat het Federaal Planbureau. Het ontwerpregeerakkoord bevat dan ook geen algemene lastenverlaging, maar specifiek gerichte verlagingen, liet Verhofstadt al verstaan.

Een van de grootste vraagstukken waartegen Verhofstadt II aankijkt, zijn de overheidsbedrijven. Vooral de NMBS kampt met een forse schuldenlast en overtollig personeel. Naar verluidt staan tegen 2007 7000 banen op de tocht, waarvan slechts 5000 via natuurlijke afvloeiingen. De uitlatingen van NMBS-baas Karel Vinck – onder meer in Trends vorige week – zorgden voor nervositeit bij de vakbonden.

Philips Hasselt heeft drie jaar geleden een ongelooflijk groot bedrag gekregen, met voorwaarden. Twee jaar later zijn ze toch weg. Ach, liberalen en socialisten lopen altijd met hun kop tegen de muur. Het bedrijfsleven is geen betrouwbare partner meer. Who the fuck is de Vlaamse regering voor Philips? Toch hoor je elke keer weer hetzelfde argument voor de werkgelegenheid, terwijl ze tegelijkertijd ontzettend weinig geloof hebben in nieuwe producten.

( Agalev-gezicht Mieke Vogels hekelt de verhouding tussen politiek en economie, in De Standaard)