Veeboer Johan

Het is in deze kolommen al geschreven. Johan Vande Lanotte ( SP.A), zijne excellentie van Begroting en Overheidsbedrijven, is een pientere kok. Zijn gerechten sudderen op het juiste moment. De jongste culinaire schotel die hij serveert, heet Bel- gacom à la bourse. Mals vlees uit de dikbil van een als prijsbeest opgefokte melkkoe, blakend van gezondheid, exquis gepresenteerd en (nog) niet duur. Een buitenkansje? Zo lijkt het wel, al houdt de minister een stevige vinger in de pap.

Op het eerste gezicht zou je de SP.A-kok met die gastronomische stunt prompt een eerste Michelin-ster gunnen. Maar die vlieger gaat niet helemaal op. Eigenlijk denkt en handelt Vande Lanotte niet als een chef-kok maar als een veeboer, en dan nog één van een speciale soort: een veeboer die krap bij kas zit. Eerst slacht hij het gouden kalf: 3,6 miljard euro aan activa uit het pensioenfonds van Belgacom om de begroting van 2003 op te smukken én de staatsschuld af te bouwen (nog eens 1,4 miljard zet hij opzij voor 2004). En van de 5 miljard euro aan verplichtingen trekt hij zich geen bal aan.

Vervolgens zet hij als een volleerde éleveur het silhouet van zijn prijsbeest op een blad papier en deelt het in duizenden stukken. Die verkoopt hij tegen 23 tot 26,5 euro het stuk. Niet te duur, want het is de eerste keer in lange tijd dat zo’n prijsbeest op de veemarkt wordt aangeboden. En slim als hij is, verkoopt de veeboer zijn eigen deel (50 % plus één) nog niet. De koe is in de fleur van haar leven, geeft nog steeds goed melk en zal dus in waarde toenemen, zo rekent hij.

Boer Johan doet wel iets anders: met de opbrengst van de melk van de koe koopt hij vooraf enkele andere boeren/eigenaars uit en laat hun aandelen blokkeren of vernietigen. Op die manier neemt zijn eigendomsrecht verhoudingsgewijs nog toe. Voor het brede publiek wil dat zeggen dat de koe zeer gewild is en dus zwelt de appetijt van diverse kopers nog verder aan. Slim bekeken, zo denken enkele gewiekste collega-boeren.

U moet ook weten dat veeboer Vande Lanotte eigenlijk eigenaar/oprichter is van het orgaan dat controle uitoefent op de prijzen van de weiden waarop die melkkoeien grazen. De concurrentie is er de laatste jaren sterk toegenomen, diverse nieuwkomers zijn eigenaar geworden van die weiden. Als grootgrondbezitter is boer Johan zijn monopolie voorgoed kwijt, maar dankzij zijn nauwe, historische banden met het toezichtorgaan kan hij nog steeds een oogje in het zeil houden en vermijden dat die dynamische kapers op de kust te snel vrij spel krijgen.

Nog zo’n pientere zet van boer Johan, denken zijn collega’s. Boer Johan blijft de grootste eigenaar van de koe, maar zijn rol van ‘engelbewaarder’ bij het toezichtorgaan zal er wel voor zorgen dat de koe de nodige monsterwinsten blijft opleveren. Tenminste, tot hij zélf langs de kassa wil passeren.

Dus de les van dit verhaal: moet u de malse stukken van de melkkoe Belgacom kopen? Dat mag u. Maar twee elementen mag u niet uit het oog verliezen. Eén: de nieuwe eigenaars van de graasweiden rukken snel op en dreigen sneller marktaandeel te winnen of nieuwe diensten te ontwikkelen dan boer Johan zijn kostenbasis kan verlagen. “Belgacom is een koe met veel melk, die straks wellicht minder gras zal vinden,” redeneren Daan Killemaes en Bruno Leijnse, de twee Trends-redacteurs die de beursgang van de operator onder de loep namen (zie Briefing, blz. 16). En twee: veeboer Johan zit, zoals gezegd, krap bij kas. Of dat de gezondheid van een rendabele melkkoe op lange termijn ten goede komt, is een open vraag.

piet.depuydt@trends.be

Zijn rol van ‘engel-bewaarder’ bij het toezichtorgaan zal er wel voor zorgen dat de koe de nodige monsterwinsten blijft opleveren.