VDBH

Waar blijft nieuwe beleid ?

Midden augustus was het welgeteld zes maanden geleden (14 februari ’96) dat de bom boven de Vlaamse Dienst voor Buitenlandse Handel (VDBH) barstte. De Vlaamse minister-president Luc Van den Brande maakte toen de conclusies van de audit van Ernst & Young bekend en trok daar meteen ook zijn conclusies uit : het toptrio van de VDBH moest dringend weg “om hervormingen mogelijk te maken”.

Vandaag zitten directeur-generaal Hans De Belder en zijn twee luitenanten (adjunct-directeur-generaal Pol Verhaegen en inspecteur-generaal Jos van Cleynenbreugel) nog steeds op hun stoel. Van de vooropgestelde “nieuwe bezems” en het door Luc Van den Brande aangekondigde nieuwe beleid is na zes maanden geen spoor te bekennen. De VDBH zou krachtens een verklaring van Van den Brande eind april worden vervangen door een slagkrachtiger structuur met de naam Export Vlaanderen. Daarvan is vandaag evenmin iets in huis gekomen.

“De gevolgen laten zich raden,” zegt een hooggeplaatste insider bij de VDBH. “De molen draait op routine en we proberen de bedrijven zoals altijd naar best vermogen te dienen. Maar ingrijpende, noodzakelijke aanpassingen blijven achterwege. Er wordt een soort non-beleid gevoerd. De top-drie kan, gezien de beslissingen van 14 februari, ook moeilijk anders. Dat de minister-president deze zaak al zes maanden laat aanslepen, wordt hier ervaren als grof.”

De voorbije maanden informeerde Trends geregeld naar een status questionis bij de VDBH. Het kabinet-Van den Brande bleef tot in den treure herhalen dat een “oplossing in de maak was”. Inmiddels wilde het bedrijfsleven ook wel eens zijn stem laten horen : het gros van de exporterende ondernemingen verklaarde zich voldaan over de prestaties van de VDBH. Voor veel insiders was het duidelijk dat de politici zélf schuld hebben aan de hiaten binnen de VDBH. Vooral het installeren van een politieke drievuldigheid (uit telkens andere partijen) heeft sinds ’91 de VDBH meer dan eens parten gespeeld. De drie speelden te vaak waakhond voor elkaar. Hans De Belder, die nochtans in veel kringen geprezen wordt en op het terrein goed presteerde, werd als eerste op het politieke altaar geslachtofferd.

Ook Van den Brande had, medio februari, veel lof voor De Belder. “Voor deze man zal binnen de kortste keren een nieuwe en zinvolle baan worden gecreëerd,” verkondigde de minister-president. Er wordt naar verluidt gedacht aan een soort reizend ambassadeurschap in dienst van de Vlaamse Gemeenschap. Maar Hans De Belder wacht al bijna 200 dagen op het telefoontje van de minister-president. Zelfs als er binnenkort een nieuw kader zou aantreden, vrezen VDBH-medewerkers nog dat er voor het einde van het jaar niets zal bewegen aan de top. Quosque tandem abutere patientia nostra, Luc Van den Brande ?

MINISTER-PRESIDENT LUC VAN DEN BRANDE Van de vooropgestelde nieuwe bezems binnen de VDBH is na zes maanden geen spoor te bekennen.