VAN KRUNKELSVEN MEPT DE FOUTE EZELS

Patrik Vankrunkelsven (VLD) is een speelvogel. In plaats van stampei te maken over het loon van Maurice Lippens, Luc Vansteenkiste of Didier Bellens, zou hij beter werk maken van de op belastinggeld drijvende boerenwedden.

De auteur is directeur van Trends. Reacties:frans.crols@trends.be

Is de pree van boer Peeters van Zondereigen onbelangrijker dan het tantième van baron Paul Buysse van Bekaert? Op het eerste gezicht ja, niet op het tweede gezicht.

Nederland, Zweden, Spanje, Ierland en het Verenigd Koninkrijk openen het deksel van de pot met stomende landbouwsubsidies. De bedragen en de namen van de gesubsidieerde agrariërs worden bekendgemaakt. De storm gaat voorlopig voorbij aan Vlaams minister van Landbouw Yves Leterme.

Show in de Kamer. Het is niet omdat ondernemers van de grote Belgische bedrijven het in koor zingen dat het waar is. Maar de discussie in de herfst – als deze regering recht blijft – over de vergoeding van topondernemers heeft de kenmerken van naijver, stemmingmakerij en politieke behaagzucht. De zogenaamde Picanol-wet verschijnt opnieuw op het parlementaire tapijt. Na de goedkeuring in de Senaat en een advies van de Raad van State, loopt de show verder in de Kamer.

De wedden van de leiders van een onderneming zijn een privé-kwestie die intern wordt afgesproken en verantwoord. Zoals de wedden van de bazen van de vakbonden. En eveneens de wedden van de hoofden van een beursgenoteerde onderneming. Als de aandeelhouders van Solvay zich onbehaaglijk voelen over het (veronderstelde of mogelijke) vergoedingenniveau van de chief executive officer (CEO) en zijn medewerkers, dan hoeven zij hun effecten niet aan te houden. Zij vinden in een handomdraai kopers met sterkere zenuwen.

De kruistocht van VLD’er Patrik Vankrunkelsven en co. om de topwedden is typisch voor het kaboutergehalte van het parlement. Zie eens hoe stoer wij bezig zijn en hoe sociaal, is de boodschap, terwijl het gaat om een gigantische bijkomstigheid. Van de wedden van de topondernemers heeft niemand last, zij worden privé gewonnen en privé uitbetaald. De Belgische topwedden van Patrik Vankrunkelsven en navolgers vertegenwoordigen nul komma nul achter de komma van het bruto binnenlands product.

Wat flinker zou zijn, is een kruistocht om de gesubsidieerde inkomens van de Belgische boeren boven water te halen. Die inkomens drijven voor een deel op belastinggeld dat via het verdelingsmechanisme van het Europese Gemeenschappelijk Landbouwbeleid belandt bij de bietenboeren, varkenskwekers, tomatentelers, olijvenplukkers, schapenhoeders, graankwekers en veehouders.

Stoort een kruistocht om het precieze toelagebedrag van boer Peeters te achterhalen zijn privacy? Neen, want de doorzichtigheid van wat er met het geld van de belastingbetaler gebeurt, staat boven de wensen van de landbouwers. Trouwens, als Peeters problemen heeft om het publieke deel van zijn inkomen te zien bekendmaken, dan staat het hem vrij om het Europese manna te weigeren. Daarop verliest iedereen – behalve de belastingambtenaar – het recht om de neus in zijn spaarsok te stoppen.

De Europese landbouwsubsidies belopen 45 miljard euro – of zowat 40 % van de uitgaven van de Europese Unie. De Belgen ontvangen 500 miljoen van die pot. Van de ongeveer 45.000 aanvragers van de subsidies krijgt 60 % een ja, en die ja geeft recht op een cheque van 500 euro tot meer dan het honderdvoudige.

Wie wat toucheert bij de boeren zal Patrik Vankrunkelsven niet vragen. Met het inkomen van een landbouwer kan je geen stampei maken in de gazetten van Vlaanderen, zoals met de vergoeding van Maurice Lippens of Luc Vansteenkiste of Didier Bellens. De subsidies aan Peeters en vrienden houden bovendien een inefficiënte landbouw in het leven, zij krikken de Europese voedselprijzen kunstmatig op en remmen de groei van de ontwikkelingslanden.

Subsidies voor Queen Elisabeth. De mythe wil dat het Gemeenschappelijke Landbouwbeleid er is om de familieboerderij te helpen overleven. De gepubliceerde gegevens in het Verenigd Koninkrijk wijzen op belangrijke bedragen die naar agrobedrijven, rijke individuen en de adel vloeien, onder meer naar Queen Elisabeth en prins Charles. Zij winnen geen aardappelen in het Kempense zand. De Britse suikerreus Tate & Lyle strijkt jaarlijks 190 miljoen euro op. Uit gegevens van de Europese Commissie (2001) blijkt dat ruwweg 80 procent van de landbouwsteun terechtkomt bij 20 procent van de agrariërs.

Kan men de individuele boer beschuldigen? Neen, het is het steunsysteem dat ongezond en achterhaald is en men mag de boeren niet verwijten dat zij, rationeel zoals ze zijn, het systeem gebruiken. In België gaat het om het beginsel: publiek geld is geld van alleman en dat moet en mag openbaar zijn.

Meneer Vankrunkelsven, laat Buysse en zijn vrienden-CEO’s gerust en interpelleer minister van Landbouw Yves Leterme.

Frans Crols

Wanneer interpelleert Patrik Vankrunkelsven minister van Landbouw Yves Leterme over de boerenwedden?