Tussen smaragdgroen en robijnrood

De Antwerpse diamantsector – ook wel “Het Steentje” genoemd – kreunt onder de crisis. Maar sommige handelaars trotseren de storm zonder moeite. Hun niche: smaragd, saffier en robijn. Een markt van zo’n 200 miljard frank.

“Crisis?” klinkt het bij Eddy Vleeschdrager, voorzitter van de Edelstenenfederatie. “Het is kalm, maar van een crisis kan men bij ons niet spreken. Het product waarin onze leden zich specialiseren – smaragd, robijn en saffier – vindt probleemloos een weg naar de markt. ‘Het Steentje’ mag dan al moeilijkheden ondervinden, onze steentjes doen het prima.”

Overmorgen, 17 oktober, start de Edelstenenfederatie een tentoonstelling in het Antwerpse bioscoopcomplex Gaumont, en dit met de steun van de Hoge Raad voor Diamant. “Vijftien jaar geleden was zo’n samenwerking nog taboe,” aldus Vleeschdrager. “Het was zelfs verboden om andere edelstenen dan diamant te verkopen op de beursvloer. Gelukkig erkennen de handelaars vandaag dat de verkoop van gekleurde edelstenen de positie van Antwerpen verstevigt.”

Vleeschdrager schat de handel in deze stenen op zo’n 200 miljard frank. “Een riskante operatie,” noemt hij de raming, “bij gebrek aan officiële cijfers. De fiscale administratie registreert de verkopen niet afzonderlijk. Er is geen kwaliteitsinstelling, zoals de Hoge Raad voor Diamant, waar de steentjes passeren. Niemand regelt het aanbod, zoals De Beers dat doet voor diamant. Kortom: dit is de compleet vrije markt.” De topkwaliteit smaragd (blauwachtig groen en goudgroen) wordt geproduceerd in de Colombiaanse mijnen Muzzo en Chivor, feitelijk gecontroleerd door het leger. In Sri Lanka, producent van korenbloemblauwe topsaffieren en bloedrode robijnen, bepalen tientallen kleine concessiehouders de markt. Thailand, producent van donkerrode robijnen en “kasjmierblauwe” saffieren, wordt gedomineerd door enkele privé-maatschappijen. De zeldzame rozerode robijn wordt dan weer gedolven in de genationaliseerde mijnen van Myanmar (het vroegere Birma), waar de regering een jaarlijkse veiling organiseert.

In al deze landen schuimen wereldwijd opererende juweliers zoals Van Cleef & Arpels en Bulgari de markt af, op zoek naar stenen van topkwaliteit. “Zij zijn goed voor 20% van de aankopen,” aldus Vleeschdrager, zelf in de handel actief met Diamond & Gem Corporation. “De rest wordt gekocht door groothandelaars, tussenpersonen, middelgrote juweliers en juwelenfabrikanten.”

NAAR DE TOP.

Hét handelscentrum voor deze edelstenen is het Duitse Idar-Oberstein, in de buurt van Trier. Antwerpen is inmiddels het op een na grootste handelscentrum voor saffier, smaragd en robijn. In de Scheldestad worden ook de duurdere stenen – tussen 30.000 en 50.000 dollar per karaat – geslepen. Michaël Suchowolski, zaakvoerder van Mac Precious Stones, een wereldvermaarde slijperij van topkwaliteitsstenen: “Als diamantcentrum krijgt de Scheldestad veel internationale handelaars en juweliers over de vloer. Zij trekken op hun beurt de verkopers van andere edelstenen aan, waardoor er een cluster ontstaat voor álle edelstenen. De expertise die we als slijper opdoen met diamant van topkwaliteit, kan worden gebruikt voor de gespecialiseerde bewerking van andere edelstenen. Op termijn zie ik Antwerpen uitgroeien tot hét internationale handelscentrum voor gekleurde edelstenen.”

Suchowolski is wát blij dat hij zijn kernactiviteit heeft verschoven van diamant naar andere edelstenen. “Deze markt is een stuk stabieler,” weet hij. “Logisch,” klinkt het bij Mark Van Bockstael, directeur van het Gemmologisch Instituut. “Diamant is in vergelijking met andere edelstenen een vrij eenvoudig product, waar helderheid, karaat, kleur en slijping de prijs nauwkeurig bepalen. De waardebepaling van edelstenen is een stuk moeilijker en vereist specialisten. Slechts enkele handelaars wagen zich op deze markt. Iedereen was daarentegen op de diamantmarkt actief, wat leidde tot speculatieve golven.” De prijs voor gewone diamanten (dus niet de topkwaliteit) is de voorbije twee jaar gemiddeld met zo’n 10% gedaald. Vele diamanthandelaars hebben een (veel te dure) stock opgebouwd. “Een gevolg van het overaanbod na de kunstmatige hype,” aldus Vleeschdrager.

“De handelaars in gekleurde edelstenen, die jaarlijks zo’n 10% in prijs stijgen, overleven dankzij de kalme markt,” getuigt Vleeschdrager. “Anders gezegd: zij zijn nooit hoog gesprongen, dus kunnen ze ook niet laag vallen.”

HBR

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content