De verkiezing van Donald Trump blijft wereldwijd nazinderen. Terwijl de Amerikaanse aandelenmarkten profiteren van het optimisme over de mogelijke economische groei onder Trump, eisen de protectionistische trekjes van zijn aangekondigde beleid hun tol van de Aziatische munten. De Japanse yen, de Chinese yuan, de Koreaanse won, de Indonesische roepie, de Maleisische ringgit: allemaal verloren ze fors terrein tegenover de dollar. De yuan dook zelfs naar zijn laagste peil in acht jaar. De oorzaak van de sterke daling van de Aziatische munten is de kapitaalvlucht richting de Verenigde Staten. Die uitstroom is enerzijds het gevolg van de verwachte stijging van de Amerikaanse rente. Beleggers zijn ervan overtuigd dat Trumps ambitieuze plannen voor investeringen en belastingverlagingen niet alleen leiden tot een hogere economische groei, maar ook tot inflatie en een sneller dan verwachte stijging van de rente. De hogere rente maakt Amerikaanse obligaties opnieuw aantrekkelijker voor beleggers. Anderzijds vrezen beleggers dat de protectionistische intenties van Trump de Aziatische exportlanden zullen schaden. Trump heeft zich tijdens de campagne kritisch uitgelaten over vrijhandel, in het bijzonder met China. Hij kondigde onlangs aan dat de Verenigde Staten zich op de eerste dag van zijn presidentschap terugtrekken uit de onderhandelingen over het Trans-Pacific Partnership (TPP) – een vrijhandelszone tussen de landen rond de Stille Oceaan.
Mogelijk volgt nog meer. Zo vrezen de Aziatische exportlanden dat de regering-Trump hen officieel als wisselkoersmanipulatoren zal bestempelen, waardoor ze hoge importtarieven kunnen opgelegd krijgen. Dat zou de Aziatische economie stevige schade berokkenen. Het economische model van de grote Aziatische landen is nog altijd gebaseerd op investeringen en export, met grote handelsoverschotten op de Verenigde Staten. Zo had China vorig jaar een handelsoverschot van 366 miljard dollar op de Verenigde Staten, Japan 69 miljard dollar en Zuid-Korea 28 miljard dollar. Ironisch genoeg geeft de recente daling van de Aziatische munten tegenover de dollar – wat de exportproducten van die landen nog goedkoper maakt – extra munitie aan Trump.
In actie
De Aziatische centrale banken zijn niet bij de pakken blijven zitten, uit schrik voor de verdere verslechtering van hun wisselkoersen. Zo kwam de Indonesische centrale bank tussenbeide op de wisselmarkten en gebruikte de Chinese centrale bank de staatsbanken om te verhinderen dat speculanten de yuan onder de officieel vastgelegde wisselkoers zouden doen zakken. De Bank of Japan maakte beleggers duidelijk dat ze niet zal dulden dat de rente op kortlopende overheidsobligaties boven nul gaat. De Maleisische centrale bank probeerde de banken te overhalen niet te speculeren op een verdere daling van de ringgit. Ook de Singaporese centrale bank hield het bij een mondelinge waarschuwing. Maar het is hoogst twijfelachtig dat die acties blijvende effecten hebben. In het verleden is al gebleken dat een kapitaalvlucht niet te stuiten is. De sterke daling van de Aziatische munten doet het spookbeeld van de Aziatische crisis van 1998 weer opdoemen, toen een combinatie van hoge schulden en een rentestijging in de Verenigde Staten de Aziatische valuta kelderde en de regio in een crisis stortte. De kans op een herhaling van die crisis is echter klein. Hoewel de regionale centrale banken extreme volatiliteit willen vermijden, zijn de wisselkoersen vandaag vlottend, anders dan in de jaren negentig. De Aziatische centrale banken gebruiken hun buitenlandse reserves in principe niet meer om een vaste wisselkoers te verdedigen. Ook hebben de Aziatische landen tijdens de groei van de voorbije achttien jaar stevige buitenlandse reserves aangelegd om schokken op te vangen. Bovendien groeit de regio nog altijd.
Maar de verbetering van de externe schuldpositie maskeert de aanzienlijke stijging van de binnenlandse schuldgraad sinds 2007 niet. Vooral de bedrijven torsen er hoge schulden, in het bijzonder in China en India. De snelheid waarmee ze dat schuldenprobleem aanpakken, zal in grote mate de toekomstige groei van de regio bepalen. De ervaring van Japan heeft geleerd dat stagnatie en deflatie om de hoek loeren als herstructureringen worden uitgesteld.
Volatiliteit
De grote onzekerheid over het beleid van Donald Trump betekent dat de vo-latiliteit op de Aziatische obligatie- en wisselkoersmarkten nog geruime tijd blijft spelen. Het is dan ook niet aangeraden vandaag in te stappen in Aziatische munten. Zeker als er paniek uitbreekt, zal de kapitaalvlucht versnellen en kunnen die munten nog dieper zakken. Op lange termijn blijven de groeivooruitzichten voor die dynamische regio goed, al moeten de hoge bedrijfsschulden van nabij worden gevolgd. Ironisch genoeg kan een protectionistische Trump ook een zegen zijn voor Azië: het afsluiten van de Amerikaanse markt kan die landen aanzetten tot grotere regionale integratie en hen dwingen hun economische model te verschuiven van groei op basis van export naar groei op basis van binnenlandse consumptie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier