TROTS EN TEVREDEN

Meer dan “stand alone”.

“Vanaf juli dient de particuliere en de zakelijke klant het commerciële verschil te zien tussen de oude banken KB en Cera en de nieuwe onderneming,” zegt Marcel Cockaerts, voorzitter van het directiecomité van Kredietbank. Jarenlang liet hij zich zonder tegenspraak identificeren met een politiek van stand alone voor Kredietbank. De bank staat niet meer alleen, zal in juli als naam een weemoedige herinnering worden en herbront, omgeven door een omhulsel van verzekeraars, ex-concurrenten en spaarbankiers. Einde april neemt Marcel Cockaerts afscheid van de onderneming waarvoor hij zich 39 jaar inspande als niet één: “De identificatie met stand alone moet ik nuanceren. Mijn fundamentele kijk op het bankwezen was die van een expansie in de breedte. Twee domeinen waren daarbij prioritair: het kunnen aanhouden van aandelen en meer in het bijzonder industriële aandelen, plus de verzekeringen. Een aandeel is op middellange termijn, niet steeds op korte termijn, een rendabele belegging. Het risico van aandelenbezit voor banken is niet noodzakelijk groter dan een krediet en dus verdedigbaar, plus leunen kredietverleningen als projectfinanciering dicht bij het zogenaamde risicodragend kapitaal aan. Vroeger hadden we nul aandelen in portefeuille, de moeder – Almanij – legde strenge onthoudingsregels op. Dat is vandaag tot mijn vreugde veranderd. De intrede van Gevaert in de groep in 1997 heeft onze ommekeer zeer duidelijk gemaakt, echter voordien hield KB reeds Belgische aandelen als Innogenetics, Gimv, Telenet in haar portefeuille.

Mijn belangstelling voor het bankverzekeren is oud en niet geïnspireerd door kuddegedrag. Met Omniver en Fidelitas deden we verdienstelijke pogingen, maar hun gestalte was té klein. De fusiegroep is een volwaardige bankverzekeraar. Ook dat stemt me gelukkig. Almanij had kunnen kiezen voor een tweepolige aanpak, het werd een eenpolige structuur, want banken en verzekeringen zijn samen.”

Een bankier mag zich niet toespitsen op één of enkele successen want die blijven zelden doorlopend duren. Marcel Cockaerts: “Ik heb altijd gestreefd naar veel profitcentra. Als je zoals KB een dozijn of meer profitcentra hebt, dan is er altijd wel één het zorgenkind, maar dat zorgenkind zal nooit de rest besmetten. Mijn streefdoel was, om de twee jaar een nieuw profitcentrum te bedenken. Over de jaren hebben we KB Securities, KB Petercam Derivatives, KB Structured Finance enzovoort ontwikkeld. Gelukkig had ik creatieve collega’s die steeds met nieuwe ideeën aankwamen. Bij de toename van de profitcentra past ook de fusie met Cera, daardoor wordt de stabiele kern van onze bankactiviteiten verbreed. Ik interesseer me aan veel meer dan aan profitcentra, in pijn vele bankjaren waren de culturele, menselijke en gemeenschapsfacetten van het beroep me zeer dierbaar. Ik verlaat de bank als een tevreden man, trots op wat die duizenden KB’ers deden en doen.”

“We zijn koel en nuchter, in de zin van wetenschappelijk, aan onze gesprekken begonnen. We vertelden aan mekaar, dit moet niet echt, we gaan maar verder als we voor onszelf overtuigd zijn een goed dossier te hebben, we doen het niet om de mode. De eerste fase was de bepaling van de grote beginselen, dat liep goed; de tweede fase was de gespreksronde over de structuren. Toen bestond de onderduimse vrees, is het niet allemaal te moeilijk, zal het onze juristen wel lukken om een evenwicht te vinden? Hadden we de fusie niet rond gekregen, dan was dit een tegenvaller geweest, geen crisis. Ik herhaal: het mocht, het moest niet.”

“We zijn heel diep in de concepten gegaan. Als er in de toekomst problemen opduiken, kunnen we terugvallen op de notulen en nakijken, wat wilden we. De twee uitgangspunten zijn: dit is een evenwicht tussen partijen, geen overheersing van de ene over de andere; en het dient een bankverzekeraar te worden. Die twee principes zijn belangrijk, niet of we voor een bepaald domein drie of vier directies zullen installeren.”

FRANS CROLS