Trendy tea

Een nieuwe “t-bar” in Londen, met kwaliteit hoog in het vaandel, laat een frisse wind waaien door de aloude Britse thee-traditie. In Californië raakte het verschijnsel al eerder ingeburgerd; zitten wij straks ook aan de thee?

Hoog in het woeste bergland van de Chinese provincie Fujian groeit een zeldzame wilde theesoort, die door de Chinezen al eeuwenlang de hemel in wordt geprezen. De biotoop van het plantje is echter zo afgelegen en ontoegankelijk dat – althans volgens de legende – de monniken van kloosters in de bergen vroeger wilde apen africhtten om de thee te plukken. Vandaar de naam: Monkey Picked Oolong. De plukkende apen zijn verdwenen in de nevelen van de tijd, maar er wordt nog altijd een beperkte hoeveelheid van deze thee geoogst; het is dan ook een van de zeldzaamste en duurste soorten ter wereld.

Toch staat Monkey Picked Oolong tussen 46 andere exotische theesoorten in de schappen van de t-bar, de eerste Britse designer theeshop die onlangs zijn deuren opende in Londen. De zaak in Baker Street is het geesteskind van thee- en koffiehandelaar Whittard uit Chelsea. Het is de eerste in een golf van eigentijdse tea-bars die de Britse hoofdstad dit jaar zal overspoelen.

De trend zou wel eens snel naar hier kunnen overwaaien: tussen 1978 en ’97 spendeerden de Belgische huishoudens steeds meer aan diverse soorten thee en cacao, terwijl de uitgaven voor koffie gestadig daalden.

Het interieur

van de Londense t-bar, met zijn minimalistisch blauw-wit decor, verchroomde tafeltjes en beukenhouten vloeren, verschilt hemelsbreed van het knus en prullerig imago van de klassieke theeshop. “Wij willen een sfeer van rust en sereniteit cultiveren,” zegt assistant-manager Emma Gray. “Dus helemaal het tegenovergestelde van de ‘in-your-face’-aanpak van de Amerikaanse koffiebars.” Via een trap naar beneden komt men in een spelonkachtige zitruimte met tafeltjes in bistro-stijl, zachte sofa’s in levendige kleuren en een diepe nis met een lage oosterse tafel. Op de achtergrond klinkt gedempte jazzy muziek. De sfeer is zowel rustig als opwekkend.

Bij Whittard wordt Giles Hilton “de neus” genoemd; hij is verantwoordelijk voor de selectie van de thee. Zijn inspiratie voor de t-bar vond hij in de traditionele theehuizen van China en Singapore. “Daar is het theehuis een oord van bezinning,” zegt hij, “een plek om innerlijke vrede te vinden.” Volgens Hilton staan de Britten nu op het punt om echte thee te ontdekken. “De laatste 15 jaar zijn onze eetgewoonten ingrijpend verbeterd. De mensen kijken weer uit naar thee.”

De eerste thee

werd in Engeland verkocht in 1657 door Thomas Garaway, die in Londen een tabaks- en koffiehandel uitbaatte. In 1662 werd de drank in het koninklijk paleis geïntroduceerd door Catherine van Braganza, de Portugese echtgenote van Charles II. Thee werd al snel de modieuze drank voor al wie rijk en bekend was, en later gaandeweg ook voor het gewone volk.

Toch blijkt de eeuwenoude thee opvallend goed te passen in de gezonde en holistische lifestyle van de late jaren ’90. Onderzoek heeft aangetoond dat groene thee vol zit met mineralen en anti-oxidantia die bescherming bieden tegen hartziekten en kanker. De gezondheidsbewuste inwoners van Californië hebben dat goed begrepen: aan de Amerikaanse westkust schieten de trendy tea-bars als paddestoelen uit de grond.

Illtyd Lewis, executive director van de British Tea Council, gelooft dat deze ommezwaai van de Amerikanen naar echte thee zou kunnen leiden tot een verschuiving in de perceptie van de Britse nationale drank. Hij zegt dat zijn landgenoten wel massa’s “gewone” thee drinken (76% van de Britten verbruiken samen 185 miljoen koppen per dag), maar zeer weinig speciale thee.

Gekleed in jeans,

zwarte T-shirts en sportschoenen, geven Emma Gray en haar collega’s van de Londense t-bar vakkundig advies bij de keuze uit de bijna 50 aangeboden theesoorten. De brede gamma gaat van populaire mengsels zoals Earl Grey tot de meer exotische Gunpowder China (een groene niet-gefermenteerde thee) en nieuwigheden zoals Sticky Toffee Pudding Tea (de volle smaak, maar zonder de calorieën). Een potje speciale thee (twee flinke koppen) kost 2,50 pond; voor een “bodemloze” kop van de huismelange betaal je amper een pond. Cake, sandwiches en fruitsappen zijn eveneens beschikbaar. En als je het héél discreet vraagt, kan je zelfs koffie krijgen…

t-bar, 72 Baker Street, London W1M 1DL.

GILLIAN CRIBBS – FINANCIAL TIMES