Trekhaak van de middenkust

Bredene is sinds jaar en dag voortrekker van kamperend Vlaanderen. De ruimtelijke ordening schoot er al eens bij in, al waren het uitgerekend de campings die de betonmolens weghielden.

Het kustplaatsje Bredene is een van de snelstgroeiende gemeenten van België. Niet alleen trekt het meer en meer jonge gezinnen aan, ook het klassieke caravantoerisme doet zijn duit in het zakje. Bij zo’n expansie horen natuurlijk investeringen.

“Het gemeentebestuur is de belangrijkste werkgever in Bredene,” zegt burgemeester Willy Vanhooren. “We hebben ongeveer 200 personeelsleden op de loonlijst staan. Dat is een behoorlijk aantal, maar een kustgemeente moet nu eenmaal meer investeren in veiligheid, toeristische service, infrastructuur en onderhoud. Ter vergelijking: buurgemeente Oudenburg heeft als stad vijf politieagenten, Bredene heeft er vijfendertig. 43% van onze begroting gaat dan ook naar personeel en infrastructuur. Daar wordt de gemeentekas niet beter van, maar de toeristische sector wél. Ik vind het het onze taak is om het voorbeeld te geven – de privé-investeerders volgen dan wel.”

Sinds jaar en dag is het kampeertoerisme de grote troef van Bredene. Maar liefst 35% van de bebouwde oppervlakte bestaat uit campings. “Met 29 terreinen zijn we de grootste kampeergemeente van de kust. Sinds het begin van de jaren tachtig werken we aan een saneringsplan.” Het zogenaamde decreet op de openluchtrecreatieve bedrijven uit 1993, waar vorig najaar een uitvoeringsbesluit van kwam, zorgt dus niet voor opschudding in de gemeente? “Voor de exploitanten is dat geen probleem. Ze waren erop voorbereid,” aldus de burgemeester.

Tot voor kort was het met veel campings zowel urbanistisch als hygiënisch pover gesteld. Wildkamperen in de duinen was dan wel verboden, de tentenkampen en zelfgetimmerde chalets waren er nog steeds. “Voor veel gezinnen was kamperen de enige betaalbare vakantie aan zee. Vroeger bestond het campingpubliek vooral uit arbeiders, vaak uit Waalse industriegebieden. Die mensen gingen vrijwel nooit buiten de camping. Hun kinderen en kleinkinderen willen meer: comfort, sportfaciliteiten, een uitgangsleven.”

Daar is ruimte voor nodig, en die heeft Bredene. Na de Tweede Wereldoorlog begonnen kleine boeren uit de streek een slaatje te slaan uit de camping- boom. Tijdens de zomermaanden stelden ze hun akkers open voor campeurs – minder zwaar en lucratiever dan de landbouw. Een wettelijk kader bleef niet uit: bij de gewestplanning werd hun landbouwgrond als verblijfs- en recreatiezone ingekleurd.

Bredene is zowat de laatste kustgemeente waar de bouwpromotoren oog voor kregen. “Door de dominantie van het kampeertoerisme en het feit dat er geen zeedijk is, bleven de betonmolens weg,” zegt Vanhooren. “We hadden zelfs heel lang geen eigen urbanisatiedienst. Dat leverde ons in de jaren zestig een paar storende buildings op, maar vandaag beperken we de bouwhoogte via onze BPA’s (bijzonder plan van aanleg) tot vijf verdiepingen. Door dat alles is Bredene groen gebleven. We hebben een ongerepte duinengordel van vier kilometer, afgezoomd door het wandelpark ‘t Paelsteenveld, en twee natuurreservaten: het vijftig hectaren grote D’Heye met middeleeuwse duingordel en de Paelsteenpanne.”

Op 10 juni werd het veertien hectaren grote bedrijventerrein Noord-Ede officieel in gebruik genomen. NV Jacali was er een van de eerste investeerders. Voor de rest is er in Bredene – van oorsprong een landbouwgemeente – weinig industriële bedrijvigheid. Vanhooren: “Ooit waren er een aantal visverwerkende bedrijven en een elektriciteitscentrale, maar Oostende heeft de voorbije halve eeuw grote lappen Bredens grondgebied geannexeerd voor de uitbreiding van de haven. Nogal wat Bredenaars gingen toen in de Oostendse visserij, ferrydiensten en het loodswezen werken.”

Bredene is overigens niet alleen een pilootgemeente als het op de sanering van kampeerterreinen aankomt. Al jarenlang werken de politiekorpsen van Bredene en De Haan en de Rijkswacht erg nauw samen om ook in de drukke zomermaanden de veiligheid te garanderen. De volgende primeur wordt misschien een naaktstrand.

m.l.