Tour de force.

Elke rechtgeaarde flandrien die ooit de flanken van de Mont Ventoux is opgefietst, zal het volmondig beamen. Om een dergelijke col te overwinnen, moet je twee dingen doen: van de helling leren houden én de juiste versnelling kiezen. Niet te snel omhoog fietsen, is dus de boodschap, en zo de rit op een gelijkmatig tempo uitrijden. En precies hier knelt het schoentje, tenminste als we het plaatje van de Belgische publieke financiën onder de loep nemen.

Voor het brede publiek lijkt er niets aan de hand, maar er schuilt epo in de budgettaire resultaten die de regering- Verhofstadt enkele weken geleden voorlegde. Het in 2001 gerealiseerde begrotingssurplus van 0,4% is economisch gezien een deficit van 0,3%, analyseert Johan Van Overtveldt, chief economist van de Trends-redactie (zie blz. 12). “Ondanks een verdere gestage afname van de rentelasten slaagde de regering-Verhofstadt er duidelijk niet in de structurele sanering van de openbare financiën verder door te trekken,” zo stelt hij boudweg vast.

En Johan kan het weten. Hij is niet alleen een begenadigd macro-economist die momenteel een doctoraatsverhandeling afrondt over de cruciale invloed van de University of Chicago op de ontwikkeling van de economische analyse in de 21ste eeuw, maar ook een veelgevraagd spreker. In september verschijnt van zijn hand een boek bij Uitgeverij Pelckmans waarin hij, voortbordurend op artikelen in Trends, de stellingen van de andersglobalisten op rationele wijze weerlegt.

Last but not least is onze chief economist ook een wielerfanaat. Hij is bij ons weten zelfs de enige econoom die ooit de wielersport in rechtstreeks verband heeft gebracht met de overheidsfinanciën. In maart hielden we de Poeske Scherens-regel boven de doopvont, een heuse anticrisisformule die de regering toelaat om – mits een verlaging van de belastingdruk met 0,3% telkens wanneer de conjunctuur een inzinking vertoont – sneller uit de crisis te komen.

“Heel wielerminnend Vlaanderen kent deze kleine Leuvenaar als de legendarische pistier die als geen ander het talent bezat om telkens opnieuw op het goede moment die extra jump te plaatsen die hem de overwinning opleverde,” schreef Johan toen. “Ons voorstel hoopt voor de conjunctuur net hetzelfde te kunnen bereiken: op het goede moment, vooral in een recessie, net die extra jump geven om de zoete smaak van de overwinning (een minder diepe val en een sneller herstel van de economische activiteit) te kunnen ervaren.”

Trends vreest met recht en rede dat deze regering in acute ademnood komt wanneer de externe omstandigheden opnieuw beginnen tegen te vallen. Daarbij denken we dan aan een heropflakkering van de rentelasten – een stijging naar 7% of meer van het bruto binnenlands product heeft zowat hetzelfde slopende effect op een minister van Begroting als het plotse oplopen van de hellingsgraad voor een wielrenner. Ook bij een substantiële groeiherneming kunnen twijfels worden geplaatst.

Ondertussen fietst deze regering, met minister van Begroting Johan Vande Lanotte ( SP.A) aan de kop van het peloton, doodgemoedereerd verder. In september volgt, met de voorbereiding van de begroting voor 2003, de eerste zogenaamde dopingcontrole. Benieuwd of iemand dan positief zal plassen.

Piet Depuydt, Hoofdredacteur [{ssquf}]

In september volgt, met de voorbereiding van de begroting voor 2003, de eerste dopingcontrole van deze regering. Benieuwd of iemand dan positief zal plassen.