Toffe plek, beetje déjà vu

Een opvallende naam, een eigentijdse branding, een coole locatie én twee chefs die samen gekookt hebben bij de sterrenzaak Publiek. Het nieuwe Raaf in Gent heeft alles om te scoren als hip restaurant.

Veel is er niet veranderd aan het interieur van het voormalige restaurant Het Gouden Hoofd, dat na twintig jaar de deuren sloot. Nog steeds is er de boeiende clash tussen een slachthuis aan de ene kant en een gezellig huiskamerrestaurant met een authentieke parketvloer aan de andere kant.

Ik strijk mezelf neer aan de lange toog in de bar voor het aperitief en krijg meteen keuze uit cocktails, craftbeers of een pet nat. Het barfood met eenvoudige gerechtjes zoals huisgebakken zuurdesembrood met knolselderdip (8 euro) of een rundstartaar (9 euro) ziet er heerlijk uit en biedt hoge kwaliteit voor die prijs. Dat geldt ook voor het vijfgangenmenu (55 euro) in het restaurant.

In ruil krijg je niet veel comfort: kleine tafels met al even kleine wijnglaasjes en iets te krappe stoelen, maar er heerst een toffe sfeer. De eerste twee gerechten komen samen: ceviche van rode poon die een bitterzure toets krijgt van kumquat met gele biet, contrasteert tof met een romige bereiding van gebrande prei met pas de rouge-kaas en geroosterde boerenkool. De stijl van Raaf is meteen duidelijk: mooie, lokale producten, creatief gecombineerd, maar die in de typische jonge keukenstijl van vandaag nogal bewust nonchalant boven op elkaar gedresseerd worden. Vaak nog met een flinke dot saus er bovenop en uiteraard in gezelschap van (niet zo’n heel goede) natuurwijnen. Niet erg, maar het wordt wel een beetje déjà vu.

Maar de smaken zitten goed. Aram Schuyesmans en Michel Neerinckx serveren een pasta van zeekat met een bijzonder aangename textuur. Een traag gegaarde eidooier zorgt voor smeuïgheid en wat hazelnoot voor extra crunch. Als extra gerechtje kunnen we niet om gepocheerde knolselderlaagjes met krab en judasoor (12 euro) heen. Ook hier weer: een fijne textuur. Dat er wat weinig krab in zit compenseren de vrienden dan weer ruimschoots met een smaakvolle jus van het pantser van de krab. De onglet onder grofgesneden witlof is supersappig en krijgt zowel diepgang door de rode biet als verzachting van de pompoencrème.

Het enige lastige was het tergend trage tempo. Mogelijks waren we zelfs in slaap gedommeld mocht het dessert van yoghurtijs met schuim van campari niet zo verrassend en verfrissend geweest zijn.