Tiger is terug

Tiger Woods: stilte voor de storm?

Tien dagen geleden speelde Tiger Woods (23 j.) voor het eerst in zijn carrière in Duitsland. Dat gebeurde tijdens de Deutsche Bank-SAP Open, een megatoernooi met een prijzenpot van 1,6 miljoen euro. Woods won de competitie zonder al te veel moeite met -15 (69 68 68 68), drie slagen minder dan de Zuid-Afrikaan Retief Goosen. Het was Tigers eerste overwinning in drie maanden tijd én de allereerste op Europese bodem. Na afloop mocht hij 3 miljoen frank in zijn broekzak steken, en in zijn andere zak nog eens 30 miljoen frank appearance money.

Tiger Woods is niet zomaar eventjes naar Europa gekomen om te genieten van de belangstelling van het publiek. Hij kwam naar hier voor het geld (daar komt hij eerlijk voor uit) en om vooruitgang te boeken.

Na zijn overwinning op de Masters in 1996 is Woods definitief de wereld van de volwassenen binnengestapt. Hij is intussen dollarmiljonair, maar gedraagt zich niet meer zo dominant als tijdens de eerste jaren van zijn profcarrière, toen hij zes toernooien won. Wat is daarvan de oorzaak? Heeft het te maken met het feit dat zijn vader aan prostaatkanker lijdt? “Nee,” vertelde Woods in Duitsland. “Ik heb hem een paar weken geleden nog gezien en het ging heel goed met hem.”

Toch scoort Tiger minder vaak. We missen hem, en we missen zijn slagen in de lucht na de lange putts. Vroeger speelde hij veel agressiever dan nu; je zou bijna denken dat het hem zelfs niet veel meer zou doen als hij als tweede zou eindigen. “Ik heb nog alle tijd om me te bewijzen en mijn carrière verder uit te bouwen,” antwoord hij daarop, even wijs als altijd. Ondertussen blijven zijn slagen nog altijd langer dan die van David Duval, ‘s werelds nummer één, die dan weer veel regelmatiger speelt. Bovendien is Duvals spel met ijzer veel beter dan dat van Woods, die er nog steeds niet in slaagt om de afstand van zijn kleine ijzers te beheersen. Woods is daarentegen ongelooflijk handig en creatief met zijn slagen als er problemen zijn of als het op precisie aankomt. Kortom, Duval is een steady speler, Tiger is meer het flashy type. En dat geldt ook op de greens.

Vrienden van Woods zeggen dat hij sinds zijn laatste overwinning op de Masters minder traint omdat – onbewust natuurlijk – de druk voor hem veel minder zwaar is als hij niet wint. Maar door het succes van Duval is hij toch weer in gang geschoten: Tiger Woods is weer volop aan het trainen, want hij wordt niet graag te lang overschaduwd. “Mijn vrienden kennen me goed,” geeft Woods toe, “als mens én als golfer. En ik geloof nog altijd in mezelf.”

JOHN BAETE