The Blair Witch Project

De meest verrassende commerciële hit uit de Verenigde Staten is een exploitatie van de angst en heet: “The Blair Witch Project”.

” The Blair Witch Project” van het duo Daniel Myrick en Eduardo Sanchez, is een mockumentary (of: een valse documentaire) in de pure zin van het woord. Het uitgangspunt van “The Blair Witch Project” is gebaseerd op (zogenaamd) waar gebeurde feiten. Op 21 oktober 1994 verdwijnen drie jonge filmstudenten in het Black Hills-bos van Maryland. Hun doel: een documentaire maken over de legende van de Blair Witch en de onopgeloste verdwijningen en gruwelijke kindermoorden in het bos die aan de heks werden toegeschreven. Eén jaar na hun verdwijning worden de videobanden en het 16 mm-beeldmateriaal teruggevonden en gemonteerd als “The Blair Witch Project”.

“The Blair Witch Project” werd gedraaid met een budget van veertigduizend dollar en bracht in de VS alleen reeds 136 miljoen dollar op. Vanwaar dit succes? De makers hadden uiteraard geen budget meer voor marketing en advertenties. Duscreëerden ze voor de vertoning van hun film op het Sundancefestival een website. Daar werd de film aangekocht door Artisan Entertainment, die de website ( www.blairwitch.com) uitbreidde. Naast de gebruikelijke filmfragmenten en trailers, bevat de site de volledige geschiedenis van de heks van Blair (die teruggaat tot 1785), biografieën, foto’s en divers achtergrondmateriaal. In zijn eerste weekend werd de website door 110.000 bezoekers aangeklikt. En dit verscheidene maanden voor de release van de film.

Het uitgangspunt van de “teruggevonden beelden” werd in de jaren zeventig reeds toegepast door Ruggero Deodato voor diens “Cannibal Holocaust”. De horror van “The Blair Witch Project” wordt hoofdzakelijk opgeroepen door de drie acteurs, die aan dezelfde ontberingen en angsten werden blootgesteld als hun uit te beelden personages. Hun angst is wel degelijk overtuigend. De onduidelijkheid van sommige beelden of het gewoon zwarte beeld (van de nacht) wekt op zijn beurt een claustrofobische sfeer op bij de kijker. Wat voor de een werkt, vindt de andere belachelijk. Dit moet u voor uzelf uitmaken. “The Blair Witch Project” staat of valt met de geloofwaardigheid die de toeschouwer wil investeren. Want als u het voorgestelde materiaal niet als echt aanvaardt, is “The Blair Witch Project” niet meer dan een rommelig gemaakte home movie. Naar verluidt waren er toeschouwers die misselijk de zaal verlieten. Hun misselijkheid kwam niet van de film, maar werd veroorzaakt door het zenuwachtige camerawerk, dat je eerder het gevoel geeft op een woelige zee te zitten, dan in de zetel van een bioscoopzaal.

piet goethals