THAILAND

De jaarlijkse Phuket King’s Cup Regatta heeft alle ingrediënten van een groots evenement: een gunstig klimaat, paradijselijke eilanden, exclusieve hotels en charterboten. Een ideale gelegenheid om met een paar vrienden of zakenlui een team te vormen en deel te nemen. Maar ook voor niet-zeilers is het in die periode zalig toeven in Phuket.

De baai van Kata Beach is volledig in de ban van de jaarlijkse King’s Cup Regatta. Overal hangen spandoeken, de hotels zijn volgeboekt en het straatbeeld wordt gedomineerd door deelnemers getooid in bootshirts, zeulend met zeilen en tassen. Sinds twaalf jaar verzamelen internationale zeilers, amateurs op doortocht, professionelen, miljonairs, zakenlui en sportievelingen hier elke tweede week van december om te racen en te feesten: dit jaar zal de race plaatsvinden van 5 tot 11 december.

Op het strand van het Kata Beach Hotel wordt het gebeuren feestelijk geopend met enkele officiële toespraken, een spetterend vuurwerk en een gigantisch buffet. De volgende ochtend wordt het eerste startschot gegeven. Een week lang hijsen de boten dagelijks hun zeilen en snellen over de Andaman Zee. Elke dag is er een andere wedstrijd. Verschillende driehoekparcours voeren de deelnemers van de paradijselijke baaien naar de donkerkleurige waters van de open zee. Middenin de week zeilt de vloot een race naar Phi Phi Island, zo’n 48 km zuidoostelijk van Phuket.

In 1987

werd de eerste King’s Cup georganiseerd ter ere van de zestigste verjaardag van Zijne Majesteit Koning Bhumibol Adulyadej. De Thaise vorst is zelf een fervent zeiler. Hij behaalde in 1967 een gouden medaille in de South East Asian PeninsularGames. Aan de King’s Cup neemt hij niet deel. Wel stuurt hij ieder jaar zijn persoonlijke afgevaardigde om de beker en de medailles uit te reiken. Het gebeuren lokt wel andere leden van koninklijke families; de prins van Denemarken en de prins van Selangor (Malaysia) nemen geregeld deel aan de wedstrijd.

Bij de eerste editie van de King’s Cup bestond de vloot nog uit een allergaartje van windsurfplanken, hobie cats en enkele kielboten. Vorig jaar bevonden zich meer dan tachtig schepen in de baai. De boten variëren van kleine sloepen, middelgrote ketchen, kajuitcatamarans tot grote luxueuze jachten. Honderden deelnemers uit meer dan twintig verschillende landen blazen in Kata Beach verzamelen. Nu er sinds kort ook een vloot charterboten beschikbaar is, zal het aantal deelnemende schepen in de toekomst allicht nog toenemen. Veteranen als de viervoudige winnaar Bill Gasson, krijgen elk jaar af te rekenen met sterkere concurrentie. De boten worden steeds sneller, de manschappen beter getraind. Toch ziet het er niet meteen naar uit dat het evenement zal uitgroeien tot het hi tech en peperdure America’s Cup genre. Dergelijke races hebben ervoor gezorgd dat men het zeilwereldje ging beschouwen als exclusief en uitsluitend weggelegd voor miljonairs en topatleten.

De King’s Cup Regatta is vooral een fun race. Met zijn strandfeesten, recepties na elke wedstrijd en uitgebreide buffetten, is het tegelijkertijd een sociaal gebeuren en een sportieve competitie voor de boten en hun bemanning. Dit is waarschijnlijk de enige semi-professionele, vooral amateuristische, wedstrijd waar zoveel professionele zeilers aanwezig zijn. Verschillende deelnemers van de Corum’s Cup en de America’s Cup vliegen hierheen. Voor hen is dit één van de weinige wedstrijden waar ze onbezorgd kunnen blijven doorfeesten en de volgende morgen weer gaan racen. Deze wedstrijd heeft voor iedereen iets te bieden, ongeacht leeftijd en zeilervaring. Je hoeft geen racefanaat te zijn om deel te nemen. Er zijn zes afzonderlijke wedstrijdcategorieën: racing class, ocean cruising, cruising class, multi-hulls, classic yachts, Platu class. De topboten zijn slanke, speciaal ontworpen racemachines met de laatste technische snufjes aan boord. De cruising class en de klassieke boten zijn over het algemeen zwaarder en dus trager. Een handicap-systeem zorgt er echter voor dat boten van alle categorieën een kans maken om de beker te winnen. Sommige booteigenaars proberen hun overwinningskansen te verhogen door een professionele bemanning in te vliegen of lokale zeilers aan boord te nemen. Deze laatsten kunnen gemakkelijk oordelen in welke omstandigheden je beter dicht bij het eiland blijft om de wind optimaal te gebruiken, of wanneer je beter het ruime sop kiest om te profiteren van een gunstige stroming. De resultaten zijn vaak erg verrassend en de spanning van de competitie hangt de volledige week in de lucht.

Aan boord van de prachtige ketch Stormvogel, die samen met Nicole Kidman figureerde in de film Dead Calm, volgen we de wedstrijd. Voor twee jaar kwam Stormvogel meerdere keren als eerste over de lijn en vestigde een nieuw record in de race van Phuket naar Phi Phi Island. De 76 voeter is een oude dame die in 1961 gebouwd werd naar een ontwerp van Van de Staadt. Datzelfde jaar al bewees ze haar capaciteiten toen ze de befaamde Fastnet Race won.

De Italiaanse eigenaar heeft de boot voor de wedstrijd verhuurd aan een groepje zakenmannen, maar hij houdt persoonlijk het roer in handen. Aan zijn zijde staat Graeme Henry, een professionele zeiler uit Nieuw-Zeeland die gespecialiseerd is in tactiek. De fijne afstelling van de zeilen voor een perfecte trim, wordt aangegeven door een vrouw. De Italiaanse Kika heeft het gezag van een echte mamma en de ruige jongens op het voordek volgen perfect haar orders op. Het internationale gezelschap werkt als een hecht team. Af en toe schelt een korte vertaling over het dek. Zodra we de baai van Nai Harn naderen, het zuidelijkste punt van Phuket, rijzen leistenen rotsformaties op uit het water. De eilanden volgen elkaar op als een migratie van gigantische mythische zeemonsters en leiden ons naar Phi Phi. Een dreigend donkere hemel zet de vreemde sfeer kracht bij. Plots worden we overvallen door hevige rukwinden en een tropische regenbui stort over de boten neer.

Compleet uitgeblust gooien we het anker uit. Het parelwitte strand wordt geflankeerd door verticale roodbruine rotswanden waarvan de toppen bedekt zijn met weelderig groene begroeiing. De meeste bijbootjes zijn in Kata achtergebleven. Al snel komen de longtail boten met hun ratelende motoren langszij de zeilschepen om de bemanning aan land te brengen. ‘s Avonds verzamelt iedereen aan wal voor alweer een spetterend feest. De baai is herschapen tot een nieuw sterrenstelsel van dansende mastlichten. De hele nacht gaat het concert van de longtail schroeven door. Dronken zeelui herkennen in het holst van de nacht hun boot niet meer en toeren minutenlang tussen de vloot, voor ze met veel kabaal aan boord van hun zeilschip klimmen.

Het hoogtepunt

van de week is de start van de terugwedstrijd van Phi Phi eiland, een voordewindse koers. Bij het startschot verschijnen tientallen kleurrijke spinnakers die schitterend contrasteren tegen de steile kliffen.

Tegen het einde van de week wordt het steeds drukker bij het resultatenbord voor het bureau van het organisatiecomité. Schippers schatten hun kansen in en de competitiesfeer stijgt ten top. Ook de wind wakkert aan. Vooral de laatste dag, wanneer de Olympic Course Race gevaren wordt, zorgt de sterke wind van zo’n 25 knopen voor een waar spektakel. Boten drummen elkaar over de startlijn. Verwijten en voorrangsregels worden heen en weer geschreeuwd en hier en daar klinkt een vloekerig woord op in meerdere talen. De racing boten schieten pijlsnel over de startlijn en bij het overstag gaan wordt er hard gewerkt aan de winches. Fokzeilen worden verwisseld als de wind nog in sterkte toeneemt. De verschillende koersen volgen elkaar heel snel op en er is nauwelijks tijd om even op adem te komen. Wanneer de spinnaker gehesen wordt bij het wenden naar de voorwindse koers volgen de catastrofes elkaar op: spinnakers vallen in het water, palen breken, een mast begeeft het, een andere spi zit rond de voorstag verstrengeld, eentje scheurt als een ballon aan flarden…

De laatste wedstrijd zit erop. Iedereen is uitgeput, van het zeilen en van de opeenvolgende korte nachten. Tijdens de officiële prijsuitreiking door de vertegenwoordiger van de koning, dut menig zeeman in tijdens de talrijke toespraken van de marine en andere officiële instanties. De zeilers hebben voor een keertje een keurige lange broek aangetrokken. Hier en daar duiken de blauwe jasjes met koperen knopen op. Nog een laatste keer gaat de internationale groep uit de bol. De Japanners halen tientallen camera’s boven om al die nieuwe vrienden, die ze in de loop van de week maakten, te fotograferen. Er wordt alvast afscheid genomen, want morgen vliegen de meeste deelnemers alweer huiswaarts, allen met hetzelfde voornemen: volgend jaar zijn ze terug van de partij.

Tekst en foto’s: Els Vermeersch