Terug naar diamantbusiness zonder franjes

Er zullen klappen vallen in de Antwerpse diamantwijk. Een slabakkende vraag en liquiditeitsproblemen dwingen diamantairs weer zaken te doen met de voeten op de grond.

Na een vrij goed jaar, was het in de Antwerpse diamant-wijk plots kommer en kwel toen in oktober de financiële crisis voelbaar werd en de prijzen van ruwe en geslepen steentjes naar beneden tuimelden. Of tien dan wel dertig procent van de iets meer dan 1800 diamantbedrijven de genadeslag krijgt, hangt van het effect van de maatregelen die de sector nam. Zo verlagen enkele grote mijngroepen het aanbod van ruwe steentjes. Om de verkoop te stimuleren, verdubbelt De Beers, de dominante speler in de wereldmarkt, zijn reclamebudget. Nog belangrijker is dat de diamantbanken bereid zijn de kredietkraan open te houden. Op voorwaarde dat diamantbedrijven hun voorraden ruwe en geslepen steentjes zo snel mogelijk wegwerken.

Eind 2008 lagen er in de Antwerpse diamantwijk nog voor zes maanden geslepen diamanten, drie keer meer dan normaal. Er wordt dan ook uitgekeken naar wat de traditioneel belangrijke diamantverkopen zullen geven in de periode van Kerstmis tot Valentijn, vooral in de grote Amerikaanse markt en rond het Chinese Nieuwjaar in Azië. Als die verkoop meevalt, kan dat een indicatie zijn dat diamant een vluchthaven is geworden. Nieuwe campagnes van De Beers rond de kernwoorden ‘love’ en ‘forever’ moeten consumenten ervan overtuigen dat diamant een emotioneel product is dat zijn waarde behoudt, en geen ordinair beleggingsproduct.

Vele diamantbedrijven kampen met ernstige liquiditeitsproblemen, omdat betalingstermijnen van kopers en distributiebedrijven in de Verenigde Staten langer gerekt worden. Dat veroorzaakt een kettingreactie van wantrouwen doorheen de hele diamantketen. Anderen wijzen met een beschuldigende vinger naar de Supplier of Choice (SOC)-strategie van De Beers. Als belangrijkste ruwaanvoerder heeft De Beers diamantairs de voorbijejaren onder druk gezet om een eigen merknaam en juwelencollecties te ontwikkelen. Daar zijn enorme bedragen in opgegaan. Zonder tastbaar resultaat.

Een eenmalige maatregel van de Belgische overheid om diamantvoorraden te herwaarderen, had het eigen vermogen van heel wat Antwerpse diamantbedrijven opgekrikt. Die verbeterde solvabiliteit is echter grotendeels ongedaan gemaakt. Door de laksheid van vooral Indiase banken is de wereldwijde bankschuld van diamantbedrijven gestegen van 7 miljard dollar in 2002 tot 14 miljard. Indiase diamantconcerns maakten hiervan gebruik voor hun SOC-strategie, maar ze sluisden ook geld naar vastgoedoperaties in India. SOC lijkt nu momenteel begraven, ‘back to basics’ is de boodschap. (T)

Door Erik Bruyland