TERUG NAAR DE KUST

HERSTRUCTURERING A LA BEKAERT.

In 1995 daalde het verblijfstoerisme aan de kust en het Brugse hinterland voor de vierde opeenvolgende keer. “Het viel van index 140 terug op 129,5,” illustreert Norbert Vanhove. Na twee stralende zomers kan het weer niet eens meer als excuus worden ingeroepen. Als voornaamste oorzaak wordt vaak verwezen naar de economische malaise en de ongerustheid van de consument. “Dat beweert men al 15 jaar lang, maar het toerisme is overal elders juist een sterke groeier,” verwerpt Vanhove ook dat argument. Hij geeft toe dat de harde Belgische frank de kuststreek parten speelt. “Maar de Franse frank devalueerde niet mee met de lire en de peseta, terwijl Frankrijk zijn marktaandeel wel wist te verhogen.”

Vanhove duidt een structureel probleem aan als oorzaak van de terugloop. “Sinds de opgang van het appartementstoerisme kwam er geen vernieuwing meer. Nu komt het er niet meer op aan om in het oude straatje verder uit te breiden, maar om kwalitatieve groei te realiseren.” Vanhove, die de kustproblematiek al meer dan 30 jaar lang wikt en weegt, vindt het spijtig dat er niet of nauwelijks is ingespeeld op de nieuwe trends in het toerisme : “De hedendaagse toerist wil meer dan een strand. We moeten tegemoetkomen aan de individualisering van de maatschappij en het verlangen naar actieve vakanties. Dat uit zich bijvoorbeeld in sportbeoefening, culturele evenementen en taal- of andere cursussen. Let ook op de vraag naar wellness, naar een gezonde verwenning van geest en lichaam. Voor families met jonge kinderen kunnen we hier eveneens tal van opportuniteiten aanboren.”

Voor al dat fraais is er hoge nood aan aantrekkelijke all weather-accommodatie. Tegelijkertijd moeten de badplaatsen attractiever worden gemaakt. “Nog even en we parkeren zelfs het strand vol met auto’s,” schampert Vanhove. “We moeten naar verkeersarme centra met nieuwe infrastructuur, een prachtige aankleding en vooral veel ruimte en groen. Uiteraard hebben we dan voor de auto veilige, bewaakte opvangplaatsen nodig en goed openbaar vervoer om de verplaatsingen van en naar de toeristische centra verder te leiden. Dit is ingrijpend, maar we hebben geen keuze meer. We willen toch deze arbeidsintensieve groeisector, waar ook nog veel laaggeschoolden terecht kunnen, niet verkwanselen ?”

Het kusttoerisme redden en attractief maken, vergt een schokeffect. Vanhove pleit dan ook voor “een ingrijpende herstructurering à la Bekaert. De gemeenten moeten daarin een belangrijke rol spelen. Er zullen moedige beslissingen moeten worden genomen, die alle troeven op het verblijfstoerisme en niet op de dagjestoerist zetten. De toegevoegde waarde komt immers van de verblijfstoerist, die beter verzorgd moet worden.” Een dezer dagen stapt Vanhove alvast mee naar de Vlaamse minister-president Luc Van den Brande om een actieplan te bepleiten. Hij maakt er deel uit van een delegatie van de raad van bestuur van Toerisme Vlaanderen, dat zijn schouders wil zetten onder de sanering. Verlangen we binnen enkele jaren opnieuw massaal naar de kust ?

HET KUSTTOERISME GAAT ACHTERUIT In het verleden werd nauwelijks ingespeeld op nieuwe trends.