Veerle Maebe laat getuigen aan het woord over het Vlaamse dorpsleven in de jaren veertig, vijftig en zestig. Ze vertellen over gewoonten en gebruiken, huizen zonder comfort, kinderarbeid en kindersterfte, maar ook over het rustige platteland en en saamhorigheid. De sociale omgang beperkte zich meestal tot het dorp waar men louter bekenden tegen het lijf liep en de band tussen de mensen sterker was dan nu.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier