Terug in battledress

Op 31 mei opent de driejaarlijkse druktechnologiebeurs Drupa in Düsseldorf. Serieel ondernemer Guido Van der Schueren, ex-Artwork Systems en ex-Esko, gebruikt die om zijn nieuwe groep voor te stellen: Hybrid Software.

Voor de buitenwereld zag het er schitterend uit, die tweede augustus 2007. De oprichters van Artwork Systems verkochten hun participatie van 77 procent die dag aan hun Gentse concurrent Esko Graphics. De deal leverde Guido Van der Schueren 49,4 miljoen euro op. Een mooi bedrag, waarvan hij direct 40 miljoen herinvesteerde in de holding boven Esko Graphics. “De grootste flater uit mijn zakelijke loopbaan”, zegt hij nu. “Ik werd schitterend betaald om niets te doen. 17.500 euro in de maand en ik zat op een zijspoor. Ik kon naar vergaderingen komen om mijn mond te houden. Een zeer frustrerende periode.” Bijna een jaar lang was hij officieel chief commercial officer en vicevoorzitter van de groep, naast CEO Carsten Knudsen. Daarna werd hij er gewoon bestuurder.

Dat duurde tot begin 2011, toen Esko voor 350 miljoen euro werd overgenomen door de Amerikaanse holding Danaher. De 16 procent van Van der Schueren in Esko brachten 56 miljoen op. Van der Schueren: “Ik was 59. Ik had mijn vrijheid terug. Op pensioen gaan stond me helemaal niet aan. Me verder bezighouden met andere participaties, vond ik ook maar niets. Toen heb ik besloten de battledress weer aan te trekken en opnieuw op te starten.”

Naar de kop springen

Het was de tweede keer dat hij vanuit het wiel van de favoriet naar de kop sprong. In 1992 had hij Artwork Systems opgericht, samen met de broers Bart en Peter Denoo, nadat Barco Graphics, waar de drie werkten, geen brood zag in de ontwikkeling van dure prepresssystemen op goedkope hardware als Apple Macintosh. Ook nu weer zag hij hoe Esko kansen liet liggen. “Het had toen vrijwel een monopolie, en een monopolist doet zeker twee dingen: hij probeert zijn positie te verzilveren en stopt met innoveren. Wij hadden de kans innovatie in de industrie te brengen. Dat werd uiteindelijk Hybrid Software en Packz.”

“Als je met een nieuwe lei vertrekt, heb je een heleboel voordelen”, zegt Van der Schueren. “Je hebt geen klantenbasis. Je hoeft je van het verleden niets aan te trekken. Je kunt starten met de nieuwste inzichten en de nieuwste technologie. Daarom kunnen we nu op de druktechnologiebeurs Drupa een heel mooie portefeuille met software voor grote fabrikanten van etiketten en verpakkingen tonen. Het is het meest complexe domein en de betere markt. De klanten verdienen er nog geld. Ik heb daar nu al een kleine 15 miljoen euro in geïnvesteerd. Wij hebben 70 mensen in dienst.”

Van der Schueren schat de markt voor de automatisering van drukvoorbereiding voor labels en verpakkingen op “300 à 400 miljoen euro per jaar”, met een groei van “zeker 10 procent”. Volgens Van der Schueren is Esko er marktleider met “80 tot 90 miljoen” omzet uit software. Een zakenrelatie omschrijft hem als iemand die zijn “voetjes op de grond” heeft. “Hij werkt op lange termijn, hij gaat absoluut niet voor het snelle gewin. Hij houdt vast in goede én in slechte tijden. Zijn netwerk is zijn sterkte.”

‘Het alternatief’

Esko was pas overgenomen door Danaher, toen een van zijn doorverkopers, Hybrid uit Pennsylvania, het bericht uitstuurde dat Van der Schueren er bestuurder was geworden. Hybrid was opgericht door een oudgediende van Artwork Systems, Mike Rottenborn. Na de overname door Esko was hij voor eigen rekening begonnen. Toen Van der Schueren instapte, had Rotternborn een handvol werknemers en een modern jobmanagementsysteem dat drukkers van labels en verpakkingen hun productie hielp op te volgen en hun informaticasystemen integreerde.

Met Van der Schueren aan boord groeide het bedrijf snel. Jan Ruysschaert, ook een veteraan van Artwork Systems, kreeg de leiding over de Europese activiteiten, en Christopher Graf, eveneens ex-Artwork, runde Oost- en Duitstalig Europa. “Ik heb me kunnen omringen door heel wat mensen die vroeger met mij hadden gewerkt en die daar absoluut vertrouwen in hadden”, zegt Van der Schueren bescheiden. Tegen Drupa 2012 lagen de grote lijnen van de huidige Hybrid Software Suite vast. Er was Frontdesk, dat klanten bestellingen liet plaatsen en opvolgen. Facelift hielp de werkstroom intern te sturen. Pipeline deed de vertaalslag naar de productiemachines. En er was Proofscope Live!, waarmee cliënten via een gewone browser vanaf afstand ontwerpen konden controleren en becommentariëren.

Stukje bij beetje voegde Hybrid nieuwe modules toe. In 2013 was er de verpakkingsontwerpsoftware Packz, een directe concurrent voor ArtPro van Esko (het oorspronkelijke succesproduct van Artwork), waartegenover Hybrid zich “het alternatief” begon te noemen. Kort nadien volgde PackzFlow, dat veel taken uit het verpakkingsontwerp in de werkstroom meeneemt en automatiseert.

Volledig in de cloud

De grote vernieuwing van Hybrid op Drupa 2016 wordt CloudFlow Share. “Dankzij Share kunnen we werk tussen onze locaties verschuiven”, zegt Ben Dekeyser van de Antwerpse Brand Quadergy-groep, die fungeert als lanceerklant van Share. Brand Quadergy is ontstaan uit het prepressbedrijf De Schutter’Neroc, waar het management in 2013 het investeringsfonds Nesbic uitkocht met de steun van Van der Schueren. Brand Quadergy werkt nu vanuit negen locaties, waaronder Praag, Sofia en Cairo.

“Met Share kun je gespecialiseerde opdrachten aan bepaalde expertisecentra toewijzen of je capaciteit beter over de sites verdelen. Alle specifieke data, vereisten en drukkersprofielen worden meegekoppeld”, zegt Dekeyser. Hij hoopt op een aanzienlijke productiviteitswinst.

Opening naar Global Graphics

Eind 2014 kocht Van der Schueren dan ongeveer 8 procent van Global Graphics, een op Euronext genoteerde fabrikant van RIP-software met klanten als HP, Oki, Canon en de labeldrukmachinefabrikant iSys. “RIP-software neemt de lay-out uit het ontwerpprogramma en zet hem om in de puntjes die de printer begrijpt en afzet op het drukmedium”, legt financieel directeur Graeme Huttley van Global Graphics uit.

RIP’s zijn geen gemakkelijke markt. “Onze belangrijkste concurrenten zijn dezelfde printerfabrikanten met wie we nauw samenwerken”, waarschuwt het Amerikaanse Electronics For Imaging (EFI) in zijn jaarverslag. Het Britse EFI, een van de grootste ontwikkelaars van RIP- en digitale-frontendsoftware voor derden, noemt zijn 265 miljoen euro omzet in die niche “klein” in vergelijking met wat de printerfabrikanten binnenrijven. Global Graphics is met zijn 15 miljoen euro nog achttien keer kleiner. EFI is ook bijzonder kwetsbaar. Bijna 60 procent van de inkomsten kwam in 2015 van vijf klanten. Global Graphics heeft geen schulden en boekte vorig jaar met 99 werknemers 3 miljoen euro nettowinst. Ongeveer 70 procent van de aandelen staat vrij op de beurs.

Van der Schueren stapte eind 2014 in het bedrijf. Hij was een paar maanden tevoren Johan Volckaerts van de referentieaandeelhouder Stichting Andlinger & Co als voorzitter opgevolgd. Daardoor had hij de tijd om het bedrijf rustig door te lichten. Andlinger, een investeringsfonds dat nog altijd een positie van 18,12 procent heeft in Global Graphics, probeert zijn participatie al jaren te verkopen tegen “een redelijke prijs”. In de krant De Tijd plakte Johan Volckaerts daar in 2013 zelfs een bedrag op: “2 tot 2,5 euro” per aandeel. Van der Schueren nam zijn participatie van nu 7,49 procent over van Andlinger. “Ik ben ingestapt tegen 1,7 euro. Toen is dat zeer vlug naar 2 euro gegaan”, zegt hij. Begin 2015 ging de pers ervan uit dat Van der Schueren 2 euro per aandeel Global Graphics had betaald.

In februari lichtte Global Graphics een tipje van de sluier over zijn relatie met Hybrid Software. Het kondigde een “strategische alliantie” aan. “Het resultaat tonen we op Drupa”, belooft CFO Huttley. “Op dit moment hebben wij maar een klein deel van de motor die de grote digitale machines doet draaien. Met het Hybrid-partnership hopen we dat uit te breiden.” Volgens Van der Schueren zullen Hybrid en Global Graphics een bundel van producten bouwen.

Opstapje naar de beurs

Bart Goemaere, de uitgever van het beleggingsblad BeursTips, ziet in de alliantie tussen Hybrid en Global Graphics vooral een strategie van Guido Van der Schueren om Hybrid op een vlotte manier aan een beursnotering te helpen. “Het is een gedroomde kans”, zegt hij.

Van der Schueren heeft Hybrid ondergebracht in de Luxemburgse holding Congra Software. Eind 2014 had die een balanstotaal van 4 miljoen. Er waren 3,8 miljoen schulden aan een aandeelhouder – allicht Van der Schueren zelf. Volgens de recentste publicatie in het handelsregister had Van der Schueren er 60 procent, met telkens ruim 13 procent voor sleutelfiguren Jan Ruysschaert en Christopher Graf, en opmerkelijk genoeg ook voor Stéphane Vandervelde, de CEO van het betaaldienstenbedrijf Keyware, waarvan Van der Schueren aandeelhouder is. Volgens Van der Schueren heeft ook Mike Rottenborn nog een participatie. Waarschijnlijk is het aandeelhouderschap nog in beweging, want Keyware maakte in oktober melding van een omzetting van een lening van 250.000 euro in kapitaal van Congra, die nog niet is gepubliceerd. Die transactie, met een bevriende partij, waardeerde de holding op ruwweg 12 miljoen euro.

Volgens Van der Schueren had Hybrid vorig jaar 6,8 miljoen euro omzet. Het gepubliceerde verlies van de Europese en de Amerikaanse filialen bedroeg in 2014 samen ongeveer 1,3 miljoen euro. Van der Schueren: “In 2016 verwachten we een break-even.”

Dat Hybrid in een Luxemburgse holding zit, heeft te maken met rechtszekerheid, zegt Van der Schueren. “Wij hebben die opgericht onder de regering-Di Rupo. Ik had helemaal geen vertrouwen in wat er in België nog ging gebeuren. Er werd toen van alles gelanceerd. Rechtszekerheid is uitermate belangrijk.”

Denkt Van der Schueren aan zijn opvolging? “Ik heb drie kinderen. Die ga ik niet duwen in iets waar ze ongelukkig zouden kunnen zijn. Een dochter werkt in het bedrijf, waar ze de communicatie doet. Een andere dochter is advocate en een zoon werkt in de scheikunde. Van de 70 mensen hier zijn er 30 ingenieurs. Je kinderen daarin parachuteren is geen goed idee. Misschien maakt mijn dochter nog carrière in het bedrijf, maar dat zal dan door haar eigen sterkte zijn. Ik verwacht wel dat mijn kinderen in de raad van bestuur van de holding kunnen komen.”

Bruno Leijnse, fotografie Emy Elleboog

“Ik werd schitterend betaald om niets te doen. 17.500 euro in de maand en ik zat op een zijspoor. Een zeer frustrerende periode”

“Een monopolist doet zeker twee dingen: hij probeert zijn positie te verzilveren en stopt met innoveren”

“Van de 70 mensen hier zijn er 30 ingenieurs. Je kinderen daarin parachuteren is geen goed idee”