‘t Schoon Verdiep

Hoe een boekhouder zijn lei en griffel wisselde voor garde en pollepel.

H et was een lezeres die in de pen kroop om haar enthousiasme over het restaurant ‘t Schoon Verdiep kenbaar te maken. Zij schreef: “Niet alleen het decorum mag er zijn, ook de maaltijd was lekker en stijlvol. En de bediening is aangenaam en pretentieloos”.

Omdat wij in de buurt waren en de honger begon te knagen, bezochten wij onaangekondigd ‘t Schoon Verdiep. Het restaurant is te vinden in een oud brouwershuis, in het centrum van Boom. Er wordt gegeten te midden van de pracht en praal die een eeuw geleden werd aangebracht om te tonen hoe voornaam en welgesteld de bouwheer wel was. Het gelijkvloers bestaat uit drie in elkaar overlopende vertrekken, die uitgeven op een tuinterras, met in het verlengde een zwembad.

Wij kwamen op een doordeweekse avond en werden onthaald door eigenaar en chef-kok Christophe Moons. Zijn optreden is spontaan vriendelijk en contrasteert aangenaam met het stijve decor. Moons is boekhouder van beroep, maar droomde er altijd van om kok te worden. Hij volgde eerst avondschool en ging tijdens zijn vrije tijd hier en daar in de keuken werken. Toen hij genoeg culinaire bagage had, trok de boekhouder naar het gastronomische restaurant Clos St. Denis, waar hij bijna anderhalf jaar in de leer was.

Christophe Moons zag zijn kans schoon toen het huis van een Boomse brouwer vrijkwam. Begin 2002 opende hij restaurant ‘t Schoon Verdiep. Sindsdien bereidt de boekhouder-kok klassieke gerechten, die zonder veel poespas op het bord komen.

Op de beknopte spijskaart staan evergreens uit de Frans-Belgische keuken, zoals kreeftensalade (dagprijs), ‘filet pur’ Rossini met oesterzwammen en gebakken aardappelschijfjes (23 euro), gebakken zeetong met peterselie (dagprijs) en in hoeveboter gebakken rogvleugel met kappertjes (18,50 euro). Er is een wijnkaart met een bescheiden keuze flessen tegen eerlijke prijzen. De zaalmeester was die avond vrij en Christophe Moons ontving, kookte en bediende.

Wij namen plaats in twee klassieke armstoelen onder een majestueuze kristallen luchter en kregen als welkomsthapje een simpel slaatje met garnalen. Een van ons beiden koos het driegangenmenu (32 euro), de ander at ‘à la carte’. Het menu bestond uit: terrine van ganzenlever, eendenborst en perzik op bladerdeeg met vanille-ijs. De terrine kreeg gezelschap van Gandaham en bolletjes peer, maar was hard en droog en stelde teleur. De eendenborst was gelakt met honing, vergezeld van natte risotto met gedroogd fruit en bracht, net zoals het mooi versierde nagerecht, tevredenheid. Aan de andere kant van de tafel kwamen: een eerlijke bereiding van krabsalade met citroenkletskop en pikante gazpacho (14 euro) en gebraden jonge duif, helaas te lang gegaard en opgediend met prei met truffelparfum en twee gecorseerde sausjes op basis van port en room met truffelolie.

Het voorgestelde wijnassortiment (17 euro per persoon) was samengesteld uit een eenvoudige en correcte chardonnay, domaine Cibadies, Pays d’Oc 2000 en een warm gekruide corbières, Château Tour de Montrabech 2001. Beide wijnen werden royaal geschonken.

Wij vonden dat de eenvoud van de bereidingen botst met de verwachtingen die het weelderige decor schept. De gehanteerde prijzen zijn correct, met uitzondering van water (4,46 euro voor een grote fles) en aperitief (9,6 euro).Pieter van Doveren

Pieter Van Doveren