SWIFTGATE IS EEN NUTTIG KWAAD

U noch ik hoeft te beven voor Swiftgate. De CIA is niet geïnteresseerd in uw bankverrichtingen en beseft dat de mijne eveneens zonder belang zijn. U noch ik pronkt met kalasjnikovs, citaten van de koran boven een masker, kletspraat over willige maagden in de hemel en bloeddorstige executies van ongelovigen op het internet.

Een Milanese hertog vervalste in 1470 de munt van Venetië om zijn vijand te verzwakken. Deze fielt past in een traditie die doorloopt tot bij de computers van Swift. De CIA en het FBI kregen bakken kritiek over zich om de drieduizend doden van 11 september 2001. Sla er de 567 bladzijden van ‘The 9/11 Commission Report’ op na. Op bladzijde 383 verschijnt een lange aanbeveling: ” Recommendation: vigorous efforts to track terrorist financing must remain front and center in U.S. counterterrorism efforts, enzovoort enzovoort…”.

Een oude oorlogstruc. Wees blij dat de CIA, ondanks haar Laurel en Hardy-niveau van voor 9/11, verdachte internationale bankverrichtingen uitvlooit en dat doet dankzij onze Swift in Terhulpen. Wie geen politiek crapuul is dat zweert bij de profeet hoeft niets te vrezen. Gelukkig werd niet gevraagd aan de detectives Janssen en Janssen van onze Staatsveiligheid om het financiële terrorisme op te volgen. De affaire-Erdal bewijst de kluchtigheid van onze inlichtingenagenten.

De vijand uit zijn hengsels lichten door zijn financiën, economie of munt te ondergraven, is een oude oorlogstruc. Galeazzo Sforza vervalste dus de centen van Venetië. De Britten strooiden in 1775 nagemaakte assignaten rond in hun Amerikaanse koloniën. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikten de nazi’s dezelfde valsmunterij door honderden miljoenen verknoeide pond sterling te verspreiden.

Internationale kapitaalstromen werden en worden gebruikt als instrument van de buitenlandse politiek. De Aziatische financiële crisis van 1997 vuurde het lokale anti-Amerikanisme aan, de internationale criminaliteit, de etnische conflicten en het terrorisme in de regio. Wie dus met bijvoorbeeld oliegeld of giften van de gelovigen een dergelijke chaos kan uitlokken, voert een financiële jihad. De Amerikaanse economen Benn Steil en Robert Litan noemen oppassendheid voor of gebruik van dergelijke beschadigingoperaties financialstatecraft. Zij verdedigen bijvoorbeeld de dollarization – de adoptie van de Amerikaanse dollar of de euro door een ontwikkelingsland ter vervanging van de zwakke eigen munt – als een vinnig hulpmiddel voor de derde wereld.

Wereldwijd moslimbroederschap. Waarom wordt dus Swift gecheckt? Om de financialstatecraft van de islamterroristen in onder meer Eurabië te observeren. Luister naar een imam in Berlijn in 2004: “Deze Duitsers, deze atheïsten, deze Europeanen scheren hun oksels niet en het zweet verzamelt zich onder hun haar met een walgelijke geur en ze stinken. De hel is voor de ongelovigen! Weg met alle democratieën en alle democraten.” Ruikt u de evangelies van het nationaalsocialisme en het USSR-communisme? Gelijkaardige zinsneden kunnen makkelijk geoogst worden in moskeeën van Europa en het Midden-Oosten.

De Europese moslims maken deel uit van de umma – het wereldwijde broederschap van de islam. Als de Antwerpse politie zes allochtonen zoekt, dan sluit het getto van Noord-Antwerpen de poorten, worden de agenten uitgescholden en bieden vrienden, buren en neven weerwerk. Tips voor de politie uit de gemeenschap blijven uit. Wij tegen zij is daar het parool, ondanks de zalvende groene, links-katholieke en socialistische columnisten.

De kaffirs, de ongelovigen, zoals u en ik, moeten bestreden worden. En dat is niet alleen het oordeel van de fundamentalistische moslims. Deze mentaliteit is wijdverspreid. Een moslim, ook de braafste, of voor de buitenwereld de braafste, is geen eenzame. Hij is gezin, deel van een familie waarvan sommige takken in het geboorteland wonen en andere in Parijs, Amsterdam of Madrid. De leden van de uitgebreide familie houden elkaar in de gaten en laven zich dagelijks langs de schotelantennes en het internet aan de muziek, de nieuwsberichten en de propaganda van Islamabad tot Rabat. In de islam heeft individualiteit weinig vanzelfsprekends. Daar is het wij, wij, wij en niet ik, jij, hij of zij. Geïmporteerde echtgenotes, Berbers, mannentrots en verachting van en hunkering naar onbereikbare westerse vrouwen (“sletten”), Arabische soaps, besnijdenis zijn de olie van deze apartheidsmechaniek.

De surveillance door de CIA van Swift is oké. Verscheurde lichamen in het WTC, in Madrid, Londen, aan de toeristenstranden van Indonesië en Thailand zijn belangrijker dan de lange tenen van de anti-Amerikaanse meerderheid in Europa. Zolang wij te dom of te gierig zijn voor een Europese inlichtingendienst met ballen moeten anderen ons werk doen.

De auteur is directeur van Trends. Reacties: frans.crols@trends.be

Frans Crols