SPROKKELEN IN DE ALPEN

Eschlikon (Zwitserland).

CO2 in het bos.

“Onze houtkachels dragen bij tot het terugdringen van het broeikaseffect,” zegt Hansjürg Schmid, gedelegeerd bestuurder van de ketelonderneming Schmid uit Zwitserland. “Als je hout laat rotten in het bos, komt er meer CO2 vrij dan als je het verbrandt in onze installaties.”

Met een omzet van zo’n 700 miljoen frank en 120 medewerkers is Schmid uit Eschlikon de grootste Zwitserse producent van houtkachels. Het familiebedrijf – winnaar van de Solarpreis 1999 – staat sterk in de gestandaardiseerde installaties met kleine en middelgrote capaciteiten (tussen 80 en 3200 kilowatt). Alles wordt op maat gemaakt in het eigen atelier. Jaarlijks produceert Schmid ongeveer 150 ketels, waarvan 40% naar de houtindustrie en 40% naar de overheid gaan. De lokale boeren nemen 10% voor hun rekening.

Van oudsher gebruiken de Zwitsers hout als brandstof voor hun verwarming. Met het grote bosarsenaal maakt nu nog altijd minstens 5% van de bevolking en de bedrijven – in hoofdzaak schrijnwerkerijen en de houtverwerkende industrie – gebruik van deze natuurlijke grondstof om gebouwen te verwarmen. Schmid: “Vooral op het platteland, dat een overvloed aan kap- en sprokkelhout heeft, is deze energiebron populair. We schatten dat ongeveer 20% van de scholen met verbrandingsketels op basis van hout wordt verwarmd.”

In totaal telt Zwitserland zo’n 660.000 houtkachels, goed voor 2,5% van de totale energiebehoefte. Ze gebruiken jaarlijks 2,4 miljoen kubieke meter hout. Aangezien de overheid zelf voor het onderhoud van de bossen moet zorgen, bestaat sinds jaar en dag een subsidiesysteem (gemiddeld 10% korting op de verkoopprijs) om gebruikers aan te sporen het afval uit de wouden – het vele kap- en sprokkelhout – als brandstof te gebruiken.

Omdat de Zwitserse thuismarkt stilaan verzadigd geraakt, zag Schmid zich in 1993 genoodzaakt de stap naar het buitenland te wagen. Na Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en Italië richtte het ketelbedrijf zijn pijlen op de veelbelovende Oost-Europese markt. Vooral Rusland biedt perspectieven, aldus Schmid. Het aandeel van de export schommelt nu tussen 40% en 50% van de totale omzet.

De expansie vereist echter de nodige schaalgrootte en middelen, vooral om de dure investeringen in onderzoek en ontwikkeling te financieren. Schmid: “Daarom hebben wij een strategische alliantie afgesloten met Vyncke. Inmiddels hebben we samen de Combirost ontwikkeld, een nieuw afvalverbrandingsrooster dat hun water- met onze luchtkoeling combineert.”

Eric Pompen