Sportief? Ja. Diplomatisch? Nee.

Zondag vindt de finale van de Proximus Diamond Games plaats. Ondanks forfaits van Venus Williams, Amélie Mauresmo, Jennifer Capriati, Ai Sugiyama en Chanda Rubin blijft het toernooi met een recordopkomst van 120.000 toeschouwers ‘s werelds grootste indoorevenement in het vrouwentennis. Drijvende kracht achter de schermen is Bob Verbeeck (43), gedelegeerd bestuurder van het sportmarketingbedrijf Octagon Cis.

“Een echte kampioen met veel karakter en ambitie, zowel vroeger in de sport als vandaag in het zakenleven,” zegt Wilfried Meert, organisator van de Memorial Van Damme. “Altijd recht door zee, open en eerlijk, geen echte diplomaat.” Maar zijn directe stijl slaat aan. In een decennium tijd stampte Verbeeck het grootste sportmarketingbedrijf uit de Benelux uit de grond. Vandaag realiseren de vijftig medewerkers van Octagon Cis – dochter van de beursgenoteerde communicatiegroep Interpublic – een omzet van 20 miljoen euro. Dit jaar rekent Verbeeck op een omzet van 25 miljoen euro, waarvan 75 % in ons land.

Als negentienjarige atleet vertrok Verbeeck in 1979 met een sportbeurs naar de Iowa State University in de Verenigde Staten. Vier jaar later had hij een diploma Economie op zak. Op de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles maakte Verbeeck deel uit van de Belgische delegatie, maar zijn sportieve hoogtepunt beleefde de Limburger als Europees kampioen 3000 meter indoor in 1985. Kort daarna hing hij zijn spikes aan de wilgen en begon hij als assistent aan de universiteit van Des Moines (VS) opnieuw te studeren. Met een MBA in marketing op zak zocht en vond Verbeeck onmiddellijk een job in de privé-sector. In 1988 wierf Procter & Gamble hem aan als verkoper van chemicaliën in Europa. Zo keerde hij met zijn echtgenote naar België terug.

Drie jaar later startte Verbeeck zijn eigen bedrijf in Tielt: Consultants in Sports ( Cis). Bij gebrek aan beginkapitaal mikte hij op de organisatie van recreatieve sportevenementen. “Cis bracht de sport naar de mensen,” zegt Meert. “Daar lag een gat in de markt. Tot dan toe had de atletiekbond zich hoofdzakelijk toegelegd op pistewedstrijden in de zomer en veldlopen in de winter. Dankzij zijn inzet, enthousiasme en Amerikaanse zaken-instinct – hij is niet bang van competitie of concurrentie – sloeg zijn aanpak onmiddellijk aan.”

In tegenstelling tot de internationale marktleider IMG, die topsporters aan bedrijven koppelt, vertrekt Verbeeck van de marketingobjectieven binnen een onderneming en broedt dan sportmanifestaties uit om hun producten bij het grote publiek beter bekend te maken. Zo lanceerde hij met succes Nike en Lipton Ice Tea – dochter van Unilever – op de Belgische markt. Ook verbond hij tennisster Kim Clijsters aan Primo en Sanex. In 2000 sloot hij een samenwerkingsverband met Octagon. Sindsdien biedt Octagon Cis zijn internationale cliënteel acht activiteiten in de Benelux aan.

Een gezonde geest in een gezond lichaam, is de lijfspreuk van Verbeeck. “Enerzijds bevordert recreatieve competitie de medische fitheid van de sportbeoefenaars. Anderzijds leert sport de jongeren hoe ze moeten functioneren in de samenleving. In de eerste plaats leert sport je verliezen, want je verliest meer dan je wint. Sport helpt je met andere woorden tegenslagen te verwerken. Daarnaast heb je nog de vorming van topsporters, die later als een rolmodel kunnen fungeren.”

Daarom strijdt de sterke man achter de Proximus Diamond Games ook tegen drugs. “Doping en sport zijn onmiskenbaar met elkaar verbonden. Sport is een weerspiegeling van de samenleving. En onze maatschappij zit nu eenmaal vol met verdovende middelen. Denk maar aan alcohol, sigaretten en pillen om wakker te blijven. Welke student heeft tijdens zijn examens geen Captagon genomen? Het enige wat we kunnen doen, is goede structuren uitbouwen om de competitie zo fair mogelijk te laten verlopen. We moeten doping – net als roken – met alle middelen bestrijden, maar een volledige ban is utopisch. Daar ligt een belangrijke rol voor de sportfederaties en het Internationaal Olympisch Comité.”

“Zijn gezin is zijn achilleshiel,” besluit Meert. “Ondanks zijn neiging tot workaholisme gaan vrouw en kinderen boven alles. Toen een Keniaanse loper – tevens studiegenoot uit zijn Amerikaanse periode – begin dit jaar zijn dochter verloor, liet hij onmiddellijk alles vallen en nam het vliegtuig naar Nairobi om bij de begrafenis te kunnen zijn.” “Een gouden kerel,” bevestigt triatleet Mark Herremans. “Na mijn ongeval heeft hij me veel steun gegeven. Hij lag mee aan de basis van mijn To Walk Again Foundation, die op 8 augustus haar eerste halve triatlon in Zolder organiseert. Ook gaat hij geregeld eens eten met de familie Clijsters, die nu tot zijn persoonlijke vriendenkring behoort.”

Eric Pompen