SPORT

April en juli vormen de hoogtepunten van het wielerseizoen, met nog een toetje in het najaar rond het wereldkampioenschap. Wielersport is big business met topteams waarvoor de sponsors meer dan 400 miljoen frank neertellen om ze een jaar lang in hun shirt te zien rondrijden en – niet onbelangrijk – om ze naar hun bedrijfsnaam te laten noemen. Wie de sponsoring vergelijkt met andere populaire sporten, relativeert het etiket big business. Vanaf pakweg 150 miljoen frank heb je al een top-20-wielerploeg rondrijden die in bijna alle belangrijke wedstrijden aan de start mag verschijnen – slechts een prikje in vergelijking met een voetbalploeg uit de wereldtop.

Wie dringend naamsbekendheid wil en daarvoor ook enkele honderden miljoenen op tafel kan leggen, kan bijna meteen één van de beste wielerploegen samenstellen. Wellicht schuilt er slechts één bedenking bij: sedert de Ronde van Frankrijk van juli 1998 valt meer dan ooit de schaduw van doping over deze sport. De door de Zwitserse uurwerkenfabrikant Festina gesponsorde ploeg staat sindsdien zowat synoniem voor dopinggebruik. Al moet gezegd dat de inmiddels gezuiverde ploeg nog altijd in het peloton aanwezig is en de sponsor bijzonder tevreden lijkt.

Voor enkele betrokkenen lijkt de affaire evenwel bijzonder nare gevolgen te krijgen. Eind oktober wordt in Frankrijk een groots proces verwacht inzake het verhandelen van een hele waslijst dopingproducten. Twee betrokkenen zijn Vlamingen, die in de rangen van het Festinawielerteam opereerden. Verzorger Willy Voet was zelfs de eerste die gearresteerd werd, toen hij door de Franse douane betrapt werd in een auto met onder meer het medicijn epo. Hij onthulde het dopinggebruik daarna in zijn boek Prikken en slikken. Onlangs pakte ook de andere Vlaming in het team, ploegarts Eric Rijckaert, uit met zijn versie van de feiten: De zaak Festina, geschreven in samenwerking met sportjournalist Hans Vandeweghe.

Zo’n boek interpreteren blijft hachelijk. Het gaat immers om een pleidooi pro domo, al verruimt Rijckaert zijn getuigenis handig tot een debat over dopinggebruik in de topsport. Hij is immers voorstander voor een gecontroleerd gebruik, waarbij een onderscheid gemaakt wordt tussen producten die gunstig zijn voor de gezondheid van de topsporter en schadelijke producten.

Uiteraard hekelt hij ook de gruwelijke hypocrisie van groot en klein in de wielersport én de zakelijke entourage. Het is een veel rationeler betoog dan je zou verwachten in Rijckaerts situatie, die enkele weken in een Franse cel doorbracht en bij zijn vrijlating een levensbedreigende kanker bleek te hebben.

Eric Rijckaert & Hans Vandeweghe, De zaak Festina. Lannoo/Tirion, 160 blz., 595 fr.

ldd