“Soms denk je: dit red ik niet”

“Vijf jaar geleden ben ik opnieuw gestart met sporten. Vanaf nul. Toen ik jonger was, ging ik hardlopen en deed ik jazzballet. Maar toen begon ik te werken, moest het huis in orde komen en werd ik opgeslorpt door honderd-en-een dingen. Mijn conditie was helemaal verwaterd. Ik wilde opnieuw bewegen, en dan is lopen een van de makkelijkste dingen om mee te beginnen, je hebt genoeg aan een paar schoenen. Eerst raakte ik maar vijfhonderd meter ver, dat werd een kilometer, en zo bouwde ik het op. Ik loop nu een keer of drie per week.

“Een paar jaar geleden maakte ik de uitbreiding naar fietsen. Enkele vrienden hadden meegedaan aan de Ronde van Vlaanderen voor liefhebbers, en dat vond ik een aanstekelijk idee. Ik ben afkomstig van de Vlaamse Ardennen. De Ronde van Vlaanderen leeft heel sterk in die streek. En het is heel uitdagend om er te trainen – de Koppenberg ligt bij mij in de buurt.

“Fietsen scherpt mijn motivatie en mijn wilskracht, en werkt tegelijk ontspannend. Het mag nog zo hard regenen of koud zijn, ik trek eropuit en werk mijn traject af. Opgeven staat niet in mijn woordenboek. Op den duur vráágt je lichaam om aan sport te doen. De kunst is doelen te stellen die je lichaam aankan. Ik probeer ook mijn fietstechniek te verbeteren. Na een rit evalueer ik mezelf. Is het goed gegaan? Waar kan ik verbeteren? Was mijn fietshouding optimaal?”

Ronde van Frankrijk

“Mijn behoefte aan sport komt niet uit de lucht vallen. Ze heeft een tijd gesluimerd, maar ik ben van kinds af betrokken bij sport via mijn vader, die voetbalde. Hij hield ook van fietsen. Samen met hem gingen we in de zomer naar de Ronde van Frankrijk kijken, dat was een constante in mijn jeugdjaren. Een tweede zaak is dat er op de lagere school maar weinig meisjes in mijn klas zaten. Het was vanzelfsprekend dat we meevoetbalden met de jongens.

“Ik ben competitief. Ik verlies niet graag. Ik haal het onderste uit de kan. Dat merk ik aan mezelf tijdens de loopwedstrijden waarvoor ik me inschrijf, om te zien waar ik sta. Aan wielercriteria doe ik niet mee. Wat het dichtst in de buurt komt, is de jaarlijkse Valiezekoers in Mullem, waar ik vandaan kom. Dat is een dorpsfeest. Je doet zes rondes rond de dorpskom met een koffer op je bagagedrager, en na elke ronde moet je een kledingstuk uit de valies bij aantrekken. Heel ludiek van opzet, maar ook daar voel ik het competitiebeest in mij naar boven komen.”

People, passion, possibilities

“Ik kan die drang goed kanaliseren in de drie pijlers die we bij AbbVie hanteren: people, passion, possibilities. In possibilities herken ik mijn streven om voor een doel de juiste aanpak te bedenken. Passion heeft te maken met wilskracht en enthousiasme. En people, dat is beseffen dat je niet alleen bent, en dat je leiding kunt geven aan een team zodat iedereen over de streep geraakt.

“Dat zijn niet zomaar loze woorden. Dit jaar reed ik de Ronde van Vlaanderen. Ik herinner me nog levendig het moment dat ik bij de voet van de Oude Kwaremont aankwam. Ik had toen al een paar beklimmingen in de benen, en ik was er zeker van dat ik niet meer boven zou geraken. Maar door op mezelf in te praten en door de aanmoedigingen van de supporters langs de baan – daar heb je die people weer – heb ik, tot mijn verbazing, die top toch bereikt. Soms denk je: dit red ik niet. Maar door positief te denken lukt iets waarvan je in het begin dacht: onmogelijk.”

FILIP HUYSEGEMS, FOTOGRAFIE JONAS LAMPENS