SOCIALISTEN DROMEN VAN AUDITS EN LABELS

Ivo Clerix, secretaris-generaal van het Verbond van Kristelijke Werkgevers en Kaderleden ( VKW), kijkt achterdochtig naar de Belgische toepassing van corporate social responsibility ( CRS).

“Deze nieuwlichterij is aantrekkelijk voor socialistische ministers met profileringsdrang en voor organisaties die met CSR subsidies oprapen om studiewerk of CSR-speeltjes als mappen, draaiboeken, advies te leveren. De ministers Johan Vande Lanotte, Laurette Onkelinx en Renaat Landuyt springen op een hype, trekken daarvoor belastinggeld uit – dat voor een flink deel is aangebracht door de ondernemingen – en hebben amper overlegd met de ondernemersorganisaties die al jaren bezig zijn met duurzaam en verantwoord ondernemen en uitstekend geplaatst zijn om hierover in het veld te treden,” zegt Clerix.

Verantwoord ondernemen is de filosofie van het VKW, zegt de secretaris-generaal, en de grondslag is de christelijke ethiek. Als je gemotiveerde mensen wil aantrekken voor je bedrijf, dan moeten die ook kunnen werken in een waardevolle onderneming, die dialogeert over de wereld, de noodzaak aan mensenrechten, een beter milieu enzovoort. Clerix: “De belangstelling voor mensenrechten mag niet karikaturaal zijn. Je kan niet verwachten dat morgen onze normen overal wereldwijd gelden.”

Ivo Clerix ziet twee gevaren in CSR: multinationalisering en politisering. ” Shell, Ford, ING, Johnson & Johnson omhelzen die mode en beschikken over de middelen en de mensen om dit professioneel aan te pakken. Ik geloof in hun oprechte bedoelingen. Maar dat public relations en communicatietactiek niet ver weg zijn, is een feit. De KMO’s krijgen dikwijls de rekening gepresenteerd.” Wat door onze ministers wordt voorgesteld, vindt Clerix zo theoretisch en ingewikkeld, dat het bovenop de last komt van de bestaande reglementitis die de regering van Guy Verhofstadt ( VLD) beloofde te zullen bestrijden.

Clerix: “VKW is al lang aan de slag met goed ondernemen en een ethisch referentiekader in het bedrijfsbeleid, en plots wringen politici zich op het voorplan. De ene omdat er een sensibiliseringscampagne kan worden gestart, de andere omdat CSR een gedroomd alibi is om normerend op te treden. Audits en labels bieden een mooie kans om het bedrijfsleven te sturen en daar blijven socialisten van dromen.”

Dit past bij de politisering van het bedrijfsleven, zegt de VKW-voorman. Mensen die amper dialogeren met de ondernemers en zelden de binnenkant van een bedrijf hebben gezien, betichten hen van onverantwoord ondernemen. De inspanningen die bedrijven in binnen- en buitenland doen, worden zelden erkend. “Het is niet omdat politici en managementgoeroes een nieuwe term verzinnen dat bedrijven, en vooral KMO’s, niet al eerder hebben ondekt dat er naast de economische finaliteit ook andere doelstellingen moeten worden nagestreefd. Ik zie dagelijks ondernemers die verder kijken dan de bedrijfspoorten en een evenwichtige relatie bouwen met hun klanten, medewerkers, vakbonden, buren, klanten. De politici zouden beter naar hun eigen functioneren kijken. Wij zijn er niet om de steken die de overheid laat vallen, op te rapen.”