Sociaaleconomische problemen hebben één ding gemeen met communautaire spanningen. Als ze te lang in de koelkast liggen, beginnen ze te rotten. De vaudeville die we de voorbije dagen mochten meemaken, is daar een goed voorbeeld van. Ter herinnering: minister van Werk Peter Vanvelthoven (SP.A) ondernam een poging om de koning nog snel twee Koninklijke Besluiten te laten tekenen. Die bepaalden dat er in 2008 ook sociale verkiezingen zouden komen voor een ondernemingsraad in bedrijven met meer dan vijftig werknemers. Tot nog toe gold die regel alleen voor bedrijven met meer dan honderd werknemers. Dat hier verandering in moet komen, heeft te maken met een Europese richtlijn die België al in 2005 moest hebben omgezet. Dat is nog niet gebeurd en daarom dreigt Europa ermee ons land dwangsommen op te leggen. Premier Guy Verhofstadt (Open VLD) vond dat echter geen reden om de KB’s vlug-vlug in een periode van lopende zaken te laten tekenen en vroeg de koning dan ook om dat niet te doen. Een pijnlijke situatie, omdat onze politici het dossier jarenlang hebben verwaarloosd.
België is zoals bekend geen goede Europese leerling. Regelmatig blijkt dat onze federale of regionale overheid een Europese richtlijn nog niet heeft omgezet. Heikele dossiers stopt men weg in de onderste lade. Tot Europa plots met sancties dreigt. Dan moet de regering snel in een hogere versnelling schakelen. Zoals vorige week gebeurde, met als gevolg dat ministers bijna vechtend op de oprit van het paleis van Laken rolden. Na acht jaar paars mag dat niet verwonderen, want dankzij de opendebatcultuur waren zulke fratsen eerder de regel dan de uitzondering. We kunnen alleen maar hopen dat de volgende regering meer verantwoordelijkheid aan de dag legt. Dat zal niet makkelijk zijn met de CD&V in de regering en het ACV aan de zijlijn. Want het ACV heeft meer dan het ABVV een strijdpunt gemaakt van syndicale vertegenwoordiging in kmo’s.
Minder opbeurend dan de vaudeville van paars is het schouwspel dat de sociale partners presenteerden. Zij schoten met scherp naar (afhankelijk van het standpunt) Verhofstadt en Vanvelthoven. Maar zelf dragen ze minstens evenveel verantwoordelijkheid. Het dossier over de vakbondsvertegenwoordiging in kmo’s ligt al jaren bij hen op de tafel. In mei 2003 besteedde Trends er een coververhaal aan. Maar op geen enkel ogenblik leek er een oplossing in de maak, ook al hadden vakbonden en werkgevers hierover binnen de Nationale Arbeidsraad carte blanche gekregen.
De kritiek van de sociale partners op de manier waarop de regering dit dossier heeft aangepakt, laat dan ook een klef gevoel achter. Wanneer ze benadrukken dat de volgende regering een soort van zakenkabinet moet zijn dat een aantal prangende sociaaleconomische dossiers aanpakt, doen ze er goed aan de hand in eigen boezem te steken. Ze zijn op dit vlak meer dan eens hun verantwoordelijkheid ontvlucht. De voorbije jaren heeft hun legitimiteit daardoor een stevige knauw gekregen. Leden van het VBO hebben vaak kritiek op de standpunten die hun organisatie in dossiers zoals het brugpensioen heeft ingenomen. En het ABVV heeft de voorbije jaren door een gebrek aan leiderschap vaak problemen gehad om de troepen onder controle te houden. Misschien kan een meer verantwoordelijke houding van de sociale partners ervoor zorgen dat het vertrouwen bij de leden terugkeert.
Alain Mouton
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier