Sociale partners ontgoochelen

De socialistische vakbond ABVV beslist pas deze week (misschien is de beslissing al gevallen wanneer u dit leest) of hij nog deelneemt aan de rondetafel over de sociale zekerheid. …

De socialistische vakbond ABVV beslist pas deze week (misschien is de beslissing al gevallen wanneer u dit leest) of hij nog deelneemt aan de rondetafel over de sociale zekerheid. “Als er geen geld beschikbaar is, waarover moeten we dan nog praten?” zo luidt het. Bij het ACV is een gelijkaardige redenering te horen, zij het zoals naar gewoonte iets minder extreem. Ook het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) en Unizo twijfelen aan het nut van de rondetafel.

Wie Mia De Vits van het ABVV en Luc Cortebeeck van het ACV in de aanloop naar de begroting al op de radio bezig hoorde, is misschien niet verbaasd over het kortermijndenken van de vakbonden. Maar nu beginnen de werkgevers ook al op een platte manier te praten. En dat is wel erg ontgoochelend.

We herinneren er nog eens aan waarover die rondetafel gaat. De bedoeling is een toekomstvisie uit te bouwen over de moderne structuur van onze sociale zekerheid. Een toekomstvisie. Dat staat toch niet gelijk met meer geld uitgeven? Integendeel, laten we hopen dat die toekomstvisie geld kan besparen. Dat de regering niet is tegemoetgekomen aan de verzuchtingen van de sociale partners zou dus een extra aansporing moeten zijn om werk te maken van de rondetafel.

Een belangrijk thema voor de rondetafel zou bijvoorbeeld kunnen zijn: moet de gezondheidszorg nog verder worden gefinancierd door de bijdragen van werknemers en werkgevers? Waarom moet een stelsel dat voor de hele bevolking geldt, worden gefinancierd door een steeds kleiner wordende groep van actieven? De band tussen gezondheidszorg en arbeid mag dan wel historisch juist zijn, vandaag is die veel losser. Vroeger werd men in hoofdzaak ziek door de arbeid. De overlijdensleeftijd lag veel dichter bij de pensioenleeftijd. Daar is vandaag geen sprake meer van. Daarom zou de gezondheidszorg kunnen worden gefinancierd vanuit de algemene fiscale middelen, die door de hele bevolking worden aangedragen.

Dat is het soort vragen waarover moet worden gedebatteerd aan de rondetafel. Het is ook een vraag die geen geld kost. En die dus totaal losstaat van het feit dat de regering nu geen middelen heeft vrijgemaakt. Waarom kunnen werkgevers en vakbonden niet met open vizier rond de tafel gaan zitten?

Minister van Sociale Zaken Frank Vandenbroucke ( sp.a) hoopt dat de rondetafel de aanzet kan zijn tot een sociale consensus tussen werkgevers en vakbonden. Maar voor ze over een consensus praten, zouden de partners al eens kunnen proberen verder te kijken dan hun neus lang is.

Guido Muelenaer